ستاره شناسان یک جفت سیاهچاله را مشاهده کرده اند که به سمت یک برخورد حماسی پیش می روند. یکی یک سیاهچاله بسیار پرجرم، نوع عظیم سیاهچاله است که در مرکز اکثر کهکشان ها یافت می شود، و دیگری همراه کوچکتری است که به دور شریک خود می چرخد و به سمت داخل مارپیچی می چرخد. در نهایت، این دو با هم ادغام می شوند و در حال مطالعه هستند. آنها اکنون می توانند سرنخ هایی در مورد چگونگی پیدایش سیاهچاله های کلان جرم ارائه دهند.
محققان دقیقاً مطمئن نیستند که سیاهچاله های کلان جرم، که میلیون ها یا حتی میلیاردها برابر خورشید جرم دارند، چگونه ایجاد می شوند. آنها فکر می کنند که ممکن است از ادغام دو سیاهچاله بزرگ کوچکتر تشکیل شوند، اما یافتن چنین جفتی بسیار نادر است ، بنابراین این کشف جدید می تواند نوری را بر این فرآیند بتاباند.
این جفت توسط تیمی از ستاره شناسان به رهبری ساندرا اونیل از کلتک مشاهده شد. تیم این جفت را در کهکشانی به نام PKS 2131-021 با استفاده از تلسکوپهای رادیویی روی زمین مشاهده کردند که میتوانند جتهایی را ببینند که از افق رویداد سیاهچالهها با برخورد گاز داغ به آنها پرتاب میشوند. این جت ها به قدری قدرتمند هستند که می توان آنها را از زمین شناسایی کرد، به خصوص اگر جت ها به سمت ما باشند و چیزی را به نام blazar تشکیل دهند.
این تیم برای شناسایی این جفت به مشاهدات 45 سال قبل از بلازار نگاه کردند. آنها تغییراتی در روشنایی blazar پیدا کردند که با یک الگوی بسیار متمایز مطابقت داشت. اونیل در بیانیهای گفت: «وقتی متوجه شدیم که قلهها و فرورفتگیهای منحنی نور شناسایی شده در زمانهای اخیر با قلهها و فرورفتگیهای مشاهدهشده بین سالهای 1975 و 1983 مطابقت دارند، میدانیم که اتفاق بسیار خاصی در حال وقوع است.»
با مقایسه مشاهدات پنج رصدخانه مختلف که قدمت آنها به سال 1975 بازمیگردد، محققان توانستند تأیید کنند که تغییرات ناشی از یک سیاهچاله دوم است که در مدار این سیاهچاله بسیار پرجرم میچرخد، زیرا این دو تقریباً هر دو سال یک بار به دور یکدیگر میچرخند.
جوزف لاتزیو، یکی از نویسندگان آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا در بیانیه ای گفت: «این کار گواهی بر اهمیت استقامت است. 45 سال رصد رادیویی طول کشید تا این نتیجه حاصل شود. تیمهای کوچک، در رصدخانههای مختلف در سراسر کشور، دادهها را هفته به هفته، ماه به ماه و ماه به بیرون برای امکانپذیر ساختن این دادهها برداشت کردند.»
این تحقیق در The Astrophysical Journal Letters منتشر شده است.