برداشت Call of Duty: Vanguard در جنگ جهانی دوم نمی‌تواند از یک بازی ده ساله پیشی بگیرد

Call of Duty: Vanguard فرمول معمول فرنچایز را به طرق مختلف تغییر می دهد. وقتی بازی را بررسی کردم، متوجه نشدم که چگونه داستان آن، که در جنگ جهانی دوم اتفاق می‌افتد، از طریق سکانس‌های اکشن وحشتناک روایت نمی‌شود. در عوض، کات سین ها به همراه شخصیت های آن بر بازی غالب هستند. در بسیاری از عناوین Call of Duty، شما یک سرباز بی نام هستید که در این یا آن درگیری شرکت می کند. درگیری چیزی است که معمولاً سابقه دارد، نه شخصی که در آن دعوا می کند.

اما برای ونگارد ، برعکس است. این فیلم از جنگ جهانی دوم به عنوان پس‌زمینه استفاده می‌کند، و در عین حال تلاش می‌کند تا داستانی از جنگ جهانی دوم را به سبک مارول روایت کند. بازی حاصل یکی از بدترین استفاده‌های Call of Duty از جنگ جهانی دوم است، بازی‌ای که با استفاده از آن، بهترین داستان خود را نگه نمی‌دارد: World at War .

تنظیم داستان را می سازد

پیشتاز و World at War تقریباً از هر نظر با هم مخالف هستند. World at War بر اساس رویدادهای واقعی است – اما طبیعتاً چرخش Call of Duty خود را اضافه می کند – در حالی که Vanguard تا حد زیادی یک اثر تخیلی است. به اندازه کافی خنده دار، این دو در یک نقطه مشترک هستند: یک تک تیرانداز روسی. پولینا از پیشتاز ، تفنگ قدیمی پدرش را پس از کشته شدن او توسط نازی ها در بمباران استالینگراد برمی دارد. اگرچه به نظر می‌رسد این ایده از ماموریت World at War ، Vendetta گرفته شده است، که بازیکنانی با کمک سرجنت رزنوف، دشمنان خود را در خیابان‌های استالینگراد بمباران‌شده مشابهی می‌کشند.

در هر دو ماموریت، نقاط قوت و ضعف داستان هر بازی به طور کامل به نمایش گذاشته می شود. ماموریت World at War بر ویرانی و مرگ ناشی از نازی‌ها تأکید می‌کند، رزنوف حتی بازیکن را از یک نوار قدیمی می‌برد و در مورد اینکه چطور قبلاً مملو از خنده بود، توضیح می‌داد. این باعث می شود شهر احساس کند که در مقطعی زنده بوده است. با این حال، داستان پولینا در پیشتاز اهمیتی به فضای آن نمی‌دهد. در عوض، پولینا و خانواده‌اش ستاره‌های سریال هستند و داستانی که در نهایت گفته می‌شود کمتر جذاب است. به طور طبیعی، خطرات برای پولینا زیاد است، اما زمانی که من به عنوان او بازی می کردم، آنها اینطور نبودند. من به سادگی نتوانستم وصل شوم.

این نقاط قوت در جنگ جهانی در تمام طول مبارزات آن وجود دارد. این بازی می‌تواند بازیکنان را در محیط‌هایی که با آن‌ها می‌جنگند غرق کند و آنها را وسیله نقلیه داستان‌گویی قرار دهد. گذراندن دوباره از مبارزات جنگ جهانی دوم ، یک پیشرفت ثابت است. کمپین روسیه از استالینگراد شروع می شود و با کاشتن پرچم شوروی بر فراز خرابه های رایشتاگ به پایان می رسد. کمپین ایالات متحده به طور مشابه بازیکنان را از تئاتر اقیانوس آرام، از پللیو تا اوکیناوا، می برد.

ونگارد همان حس حضور را ندارد. تنظیمات آن، اگرچه به لطف فناوری‌های گرافیکی مدرن فوق‌العاده است، به اندازه آنچه که بازیکنان در جنگ جهانی (World at War) طی خواهند کرد، جذاب نیستند. باز هم، برای ونگارد ، جنگ جهانی دوم چیزی بیش از یک پس‌زمینه نیست، چیزی که شخصیت‌های آن زمانی که خود را به‌عنوان افسانه‌های زمان جنگ تثبیت می‌کنند، از آن عبور می‌کنند.

این بزرگترین نقطه قوت World at War را کاهش می دهد – اینکه داستان آن، قبل از هر چیز، در مورد تنظیمات آن است، و بنابراین، در مورد جنگ جهانی دوم است. این بازی وحشتناک، وحشتناک و خشن است زیرا جنگ جهانی دوم بود. از سوی دیگر، شخصیت‌های ونگارد در هر فرصتی که در طول تاریخ به سر می‌برند، خطوط بداخلاقی را به زبان می‌آورند و داستانی کاملاً خودمحورانه را می‌سازند و زمانی برای تأمل بیرونی ندارند.

حتی تا آنجایی که داستان‌های Call of Duty پیش می‌روند، که به طور منظم تاریخ را برای تطبیق با دیدگاه آمریکایی‌محور تخفیف می‌دهند یا می‌پیچانند ، استفاده Vanguard از جنگ جهانی دوم ضعیف است. در مقابل بازی‌هایی مانند World at War که تاکید خود را بر درگیری‌های خود در جنگ می‌گذارد و در عین حال عملکردی را که بازیکنان انتظار دارند ارائه می‌دهد، بازیگران ضعیف و استفاده ناچیز ونگارد از خود جنگ به این معنی است که واقعاً می‌توانست در هر زمانی تنظیم شود.

بازی Call of Duty: Vanguard هم‌اکنون برای Xbox One، Xbox Series X/S، PS4، PS5 و PC در دسترس است.