چگونه به ISP خود ثابت کردم که اتصال اینترنت من غیرقابل توجیه بد است

بیایید صادق باشیم: هیچ یک از ما ارائه دهنده خدمات اینترنتی خود (ISP) را دوست نداریم. ای کاش اینطور نبود، اما ISP ها بدترین شهرت را در کل صنعت فناوری دارند.

اما وضعیت خودم فقط یک آزار گاه و بیگاه نبود. به طور فزاینده‌ای، اینترنت خانگی من تقریباً غیرقابل استفاده می‌شد و اتصال من تا 50 بار در روز قطع می‌شد. درست شنیدید – 50 بار . در تمام این مدت، من در یک قرارداد با یک ISP گیر کرده بودم که دائماً مرا از دست می داد.

با احساس ناتوانی، در نهایت تحقیقی انجام دادم و به یک ابزار ساده تکان دهنده برخورد کردم که به من کمک کرد ثابت کنم که من قربانی اینجا هستم، نه مشکل.

بدترین ارتباطی که تا به حال داشته ام

به من اجازه دهید تا شما را در داستان متاسفم در مورد مبارزه با اتصال اینترنت من – یا بهتر است بگویم ارائه دهنده اینترنت من – به شما معرفی کنم.

من در خانه کار می کنم و یک گیمر بزرگ هستم. هر دوی این موارد داشتن یک اتصال اینترنتی پایدار را یک ضرورت می کند. همه چیز از چند ماه پیش با قطع گاه و بی گاه اینجا و آنجا شروع شد. اینترنت من به طور تصادفی، اغلب در ساعت های فرد از شب، برای چند دقیقه در یک زمان قطع می شد. من فکر کردم این اتفاق می افتد و آن را به تعمیر و نگهداری تبدیل می کند. من نمی دانستم، اوضاع در شرف بدتر شدن بود.

قطع های عجیب و غریب به یک اتفاق روزمره تبدیل شد. من بین 2 تا 30 دقیقه اتصال به همه دستگاه‌های خانه را قطع می‌کنم، و این در ابتدا چند بار در روز و سپس با افزایش فرکانس اتفاق می‌افتد. کار به جایی رسید که اینترنت تلفن همراه من – مانند اتصال تلفنم و استفاده از اتصال 5G روی رایانه شخصی – بهتر از فیبری که قرار بود سریع و پایدار باشد کار می کرد. فیبر من هر روز ده ها بار پایین می آمد.

قبل از اینکه به ارائه‌دهنده خود مراجعه کنم، عیب‌یابی را امتحان کردم، اما تصور می‌کردم که مشکل عمیق‌تر است. به هر حال، اگر مشکل از رایانه شخصی من بود، مطمئناً اینترنت روی تلفن یا لپ تاپ من به خوبی کار می کرد … اما اینطور نبود. چه اتصال Wi-Fi و چه اتصال اترنت، هر دو به طور مداوم و اغلب در بدترین زمان ممکن قطع می‌شوند.

وقتی با ISP خود تماس گرفتم، اولین ایده آنها این بود که مودم من را جایگزین کنند که این کار را کردند. سپس، آنها تمام کابل های آپارتمان من را عوض کردند. و سپس، آنها به من گفتند که اینترنت من عالی کار می کند و همه چیز از نظر آنها خوب به نظر می رسد. آنها قول دادند که یک تکنسین را بفرستند تا یک بار دیگر ارتباط من را تأیید کند، اما این اتفاق نیفتاد و اساساً برای هفته ها مرا شبح کردند. تماس با آنها یک پاسخ عمومی "شما باید منتظر بمانید تا با شما تماس بگیریم" ایجاد کرد.

ناگفته نماند که ناامید شدم. بیشتر از آن، احساس ناتوانی می کردم. کار کردن یک درد بود. بازی غیر ممکن بود با بستن قراردادی دو ساله، تقریباً به این فکر افتادم که مجبور باشم برای چیزی که حتی کار نمی‌کند، به ISP (بسیار بی‌کفایت) خود پول بدهم.

خیلی خوب است که ابتدا در گوگل جستجو کردم.

یک نجات غیرمنتظره

من با تلاش برای توضیح دادن به ISPم که نه ، اینترنت من خوب کار نمی کند ، احساس کردم کاملاً تمام شده است. یک مرور سریع در رسانه‌های اجتماعی آن‌ها به من گفت که بسیاری از افراد دیگر مانند من با ناامیدی‌هایی دست و پنجه نرم می‌کنند، بنابراین به نظر می‌رسد که همه چیز یک دلیل گمشده است. من نیاز داشتم بدون هیچ شکی ثابت کنم که موضوع به پایان من نمی رسد.

اولین فکر من این بود که شروع به نوشتن هر قطع ارتباط کنم، اما حتی جغدهای شبانه مثل من گاهی اوقات به خواب می روند. یادداشت های دقیق من فقط سطح مشکل را خراش داد. علاوه بر این، هیچ راه آسانی برای من وجود نداشت که ثابت کنم اینترنت در انتهای ISP من قطع شده است و نه در شبکه محلی (LAN). خوشبختانه، یک جستجوی سریع من را به ابزار کوچکی به نام Net Uptime Monitor (NUM) هدایت کرد.

Net Uptime Monitor ابزاری است که برای کمک به کاربران برای ردیابی قابلیت اطمینان و پایداری اتصال اینترنت خود ساخته شده است. همچنین بسیار ساده است، به طوری که، در ابتدا، در مورد اینکه آیا می تواند این کار را انجام دهد، شک داشتم. کاری که انجام می دهد دقیقاً همان چیزی است که روی قلع می گوید – با ارسال "پینگ" دوره ای به سه سرور مختلف بررسی می کند که آیا اینترنت شما کار می کند یا نه.

پینگ یک بسته داده کوچک است که هدف آن سرور است که سرعت پاسخگویی سرور (و اینکه آیا اصلاً پاسخ می‌دهد یا خیر) را اندازه‌گیری می‌کند. از آنجایی که NUM نه یکی، بلکه سه سرور را یکی پس از دیگری پینگ می‌کند، حتی اگر یکی از سرورها خراب باشد، می‌تواند به دو سرور دیگر متصل شود، بنابراین ثابت می‌کند که اینترنت شما کار می‌کند. اگر هر سه پاسخ ندهند، نشان دهنده خرابی کامل اینترنت است.

نظارت مداوم NUM برای نیازهای من بسیار شگفت‌انگیز بود، اما یک مؤلفه مهم دیگر نیز دارد – بین خرابی‌های LAN و خرابی ISP تفاوت قائل می‌شود. این ابزار ابتدا شبکه محلی را آزمایش می کند و دستگاه به اصطلاح دروازه (مانند مودم یا روتر) را که رایانه شما را به اتصال ارائه شده توسط ISP شما متصل می کند، بررسی می کند. اگر دروازه به درستی پاسخ دهد، NUM پیامی را برمی‌گرداند: «شبکه محلی اوکی است». بخش دوم آزمون چیزی است که به ارتباط بین دروازه محلی شما و ISP شما و همچنین اینترنت در کل نگاه می کند.

این Net Uptime Monitor بود که در نهایت به من اثبات ملموسی داد که LAN من خوب است. نه مودم بود، نه کابل کشی، نه کامپیوتر من. بدون شک ISP من بود.

اگرچه سبک وزن است، NUM هنوز چند تنظیمات جالب دارد. می‌توانید تعداد دفعات ارسال پینگ و مدت زمان خرابی قبل از ثبت را تغییر دهید. در این مرحله، در حالی که داشتم رسیدها را جمع‌آوری می‌کردم تا به ISP خود نشان دهم، کمترین فواصل ممکن دو ثانیه‌ای را برای هر دو مورد انتخاب کردم. همچنین می‌توانید تنظیم کنید که آیا می‌خواهید وقتی اینترنت شما قطع می‌شود و دوباره وصل می‌شود، صدا پخش شود یا خیر.

صحبت از رسیدها شد – شاید بهترین چیز در مورد NUM برای افرادی که در موقعیت من هستند، ویژگی ورود به سیستم باشد. این ابزار هر خرابی را در یک فایل متنی ثبت می‌کند، با ذکر اینکه آیا LAN خوب بود یا نه، مدت زمان خرابی و زمان دقیق وقوع آن. این همه تفاوت را ایجاد کرد. به جای اینکه دست خالی نشان دهم، شواهد زیادی داشتم که نشان می داد ISPم چقدر بد است.

نکته ای که در اینجا باید به آن توجه کرد این است که Net Uptime Monitor رایگان است، اما فقط از نظر فنی. در نسخه رایگان می تواند 30 تا 60 دقیقه اجرا شود، در این مرحله باید دوباره آن را راه اندازی کنید. از آنجایی که می خواستم شبانه روز بر اتصالم نظارت داشته باشم، ترجیح دادم برای یک مجوز دائمی یک بار هزینه پرداخت کنم. برای من 10 دلار هزینه داشت و به نظر من پول خوبی خرج شده است.

این ابزار کوچک آنچه را که نیاز داشتم به من داد. من در نهایت توانستم داده ها را به ISP خود ارائه دهم بدون اینکه نیازی به یادداشت کردن تک تک خرابی ها باشد (که با توجه به فراوانی، خیلی سریع خسته کننده شد).

کمک کرد؟ خوب، بله و نه.

یک (نوعی) پایان خوش

با گزارش‌ها، سرانجام ارائه‌دهنده من اعتراف کرد که مشکلی وجود دارد، و این فقط در آپارتمان من نبود، بلکه در کل ساختمان من بود. با وجود این، آنها هنوز نتوانستند هیچ راه حلی یا قولی به من بدهند که چه زمانی ارتباط من را تعمیر کنند. همه چیز همان قدیمی بود: "ما با شما تماس می گیریم."

پس از ده ها تماس و چند بازدید حضوری، من از ISP خود که همیشه اینترنتم را تعمیر می کند، منصرف شدم. من به یک ارتباط پایدار نیاز داشتم و حاضر نبودم ماه‌های بیشتری منتظر بمانم تا این اتفاق بیفتد. در عوض، گلوله را گاز گرفتم و یک ISP متفاوت پیدا کردم و اکنون می توانم در نهایت یک بار دیگر در آرامش کار و بازی کنم. به زیبایی اجرا می‌شود، و NUM لاگ‌های فعلی من برای اثبات آن کار می‌کنند.

حتی با وجود اینکه من از ارائه‌دهنده خود منصرف شدم، گزارش‌های Net Uptime Monitor هنوز مفید بودند. اگر آنها نبودند، من نمی توانستم قراردادم را زودتر از موعد با ISP قدیمی قطع کنم، حداقل بدون پرداخت چند صد دلار. خوشبختانه، از آنجایی که من مدرک محکمی داشتم که اینترنت من کاملاً وحشتناک است ، توانستم راه خود را بدون هیچ هزینه ای از آن ISP جدا کنم، دو سال قبل از فسخ قرارداد.

اگر زمانی خود را در موقعیت من بیابید، کارهای زیادی می توانید انجام دهید. می‌توانید مودم یا روتر بهتری بخرید، می‌توانید عیب‌یابی Wi-Fi خود را امتحان کنید، حتی می‌توانید مستقیماً با ISP خود تماس بگیرید و از آن‌ها بخواهید که آن را برای شما تعمیر کنند – این کار آنهاست. با این حال، اگر آنها به اندازه من سخت هستند، Net Uptime Monitor را امتحان کنید و با رسید بازگردید. برای من، این کار را انجام داد.