چگونه جلوه های بصری به بازیگر روبات تام هنکس کمک کرد تا در فینچ جان بگیرد

استفاده از ربات به عنوان یک شخصیت برجسته در یک فیلم همیشه یک قمار است، به خصوص اگر می خواهید مخاطب با اندروید غیر انسانی شما ارتباط عاطفی صمیمانه ای برقرار کند. با این وجود، کارگردان میگل ساپوچنیک در درام علمی تخیلی خود فینچ با ساختن یک ربات به یکی از سه شخصیت اصلی فیلم، درست در کنار یک سگ شایان ستایش و برنده دو جایزه اسکار، تام هنکس، همه کاره شد.

فینچ در سال 2030 اتفاق می افتد، مهندس و مخترع برجسته، فینچ واینبرگ، یکی از معدود بازمانده های یک شعله آخرالزمانی خورشیدی که بیشتر زمین را به یک بیابان غیرقابل سکونت تبدیل کرد که توسط تشعشعات مرگبار UV منفجر شد، را دنبال می کند. فینچ که بر اثر قرار گرفتن در معرض تشعشعات جان خود را از دست می دهد و مجبور می شود آزمایشگاه خود را رها کند، به همراه سگش گودیر و اندرویدی که برای مراقبت از رفیق سگش ساخته بود، به سفری بین المللی می رود.

در حالی که هنکس به عنوان دانشمندی که با مرگ و میر خود مقابله می کند، اجرای قدرتمندی ارائه می دهد، این اندرویدی به نام جف است که بخش اعظمی از قلب و طنز را در فینچ ارائه می کند ، به لطف اجرای موشن کپچر بسیار ظریف توسط بازیگر کالب لاندری جونز و ترکیبی از عناصر کاربردی. و جلوه های بصری Digital Trends با ناظر جلوه های بصری برنده اسکار فیلم، اسکات استوکدیک ( مرد عنکبوتی 2 ، مرد توخالی ) صحبت کرد تا یاد بگیرد که چگونه این فیلم جف ربات را به چنین شخصیت فوق العاده انسانی تبدیل کرده است.

Digital Trends: همیشه دشوار است که بفهمیم کار ضبط پرفورمنس در کجا به پایان می رسد و جلوه های بصری با شخصیتی مانند جف شروع می شود، بنابراین چقدر از اجرای کالب لندری جونز را روی صفحه می بینیم؟

اسکات استوکدیک: این یک سوال پیچیده است که باید پاسخ داد. من به تمام پلان‌های فیلم نگاه می‌کنم و کالب را در هر پلان احساس می‌کنم، زیرا مدت زیادی او را در لباس جابه‌جایی‌اش می‌دیدم. اتفاقاً این چیزی است که ما به آن می گوییم: این یک کت و شلوار موشن کپچر لیکرا است. Legacy Effects قطعاتی را ساخت که روی آن نوار چسب زده شده بود تا به او حجیم و فیزیکی و مرجع نور بدهد، و همچنین یک ربات واقعی ساختند که می‌توانست عروسک‌سازی شود. بخشی از آن انیماترونیک بود، بخشی به صورت عروسکی، و این نقطه شروع برای ما بود.

وقتی وارد فیلم شدم، به هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی و معنای آن در سال 2030 خیلی علاقه داشتم. هوش مصنوعی همه چیز در مورد انباشت حجم عظیمی از داده است. بنابراین جف همیشه فینچ را تماشا می کند. او داده های خود را از آنجا می گیرد. بالاخره هیچ کس دیگری در اطراف نیست.

و به همین دلیل است که صحنه های زیادی از فینچ می بینیم که به جف می گوید از او تقلید و کپی کند…

دقیقا. او در ابتدا بسیار مکانیکی است و ما باید رشد او را نشان می دادیم. ما در اوایل آن بحث را با کالب داشتیم و می‌گفتیم: «در طول این فیلم، شما با دامنه حرکات بسیار محدودی شروع می‌کنید و با تماشای فینچ، بیشتر و بیشتر یاد خواهید گرفت. حرکات سیال تر خواهند شد." این مفهوم از تطابق سبک با هوش مصنوعی وجود دارد که ما احساس کردیم مهم است در اینجا نشان دهیم.

بنابراین به کالب گفتیم: «در اصل، اگر فینچ را دیده‌اید که کاری انجام می‌دهد، می‌توانید از آن تقلید کنید. اگر می‌خواهید سرتان را خارانید، باید این کار را به سبک بازی تام هنکس در نقش فینچ انجام دهید – نه فقط تام هنکس در هر فیلمی، بلکه در نقش فینچ.» ما در واقع تام هنکس را نیز فیلمبرداری کردیم.

شما عملکرد تام هنکس را هم ترسیم کردید؟

بله، در ابتدا احساس می‌کردیم که در پایان فیلم، از تعبیر کالب و ربات فیزیکی شروع می‌کنیم و به چیزی که اساساً تام هنکس بود، می‌رسیم. اما ما از آن دور شدیم زیرا دیدیم کالب کار خود را انجام می دهد. ما سعی کردیم تا جایی که ممکن است به ترتیب داستان فیلمبرداری کنیم تا بتوانیم سرمان را در اطراف آن تکامل راحت‌تر بپیچیم، اما وقتی کالب را اجرا کرد، گفتیم: «خوب، این مرد این نقش را تجسم می‌کند. او برای ایفای این نقش به دنیا آمد.»

او یک بازیگر فیزیکی عالی در این نقش بود. ما این لباس دیوانه را بر تن او داشتیم و گاهی اوقات او ماسک را می پوشید و نمی توانست با صورتش اجرا کند، بنابراین باید بدنی بیشتری داشت. او در نهایت با دستان خود، به خصوص با انگشتانش، کارهای زیادی انجام داد. نمی دانم متوجه این موضوع شده اید یا نه، اما…

صبر کن، اینجاست که با حرکت انگشت جف مواجه شدی؟

آره! که از کالب آمد. این کاملاً او بود. من آن را خیلی دوست داشتم و می‌گفتم: "باشه، ما از دستان واقعی او استفاده خواهیم کرد." کالب این دستکش‌ها را داشت که برای سگ ملایم طراحی شده بودند، بنابراین با چیزی نرم وصل می‌شدند، نه یک دست ربات فلزی. و همانطور که او را دیدم که این کار را با دستانش انجام می دهد، گفتم: "باشه، ما همه چیز را به جز دستکش هایی که پوشیده است رنگ می کنیم، و سپس دستکش ها را دنبال می کنیم و بقیه اش را CG می کنیم. "

کالب چنین تعاملات ظریفی داشت – برای مثال نحوه لمس فینچ و سگ – و ما می خواستیم این ارتباط را حفظ کنیم. انجام این کار زندگی ما را سخت تر کرد، اما فکر می کنم نتیجه داد. احساس می‌کنم به هر کاری که انجام می‌دادیم کمی گرما و واقع‌گرایی اضافه کرد.

در این راستا، تکامل طراحی بصری کلی جف چگونه بود؟

من پس از آن وارد پروژه شدم که طراح تولید و کارگردان، میگل، قبلاً مسیر زیادی را طی کرده بودند. آنها در دانشگاه اورگان تحقیق کرده بودند و ایده ای که در کل فیلم ترجمه شد این است که این ربات برای سگ ساخته شده است. پس سگ قرار است به چه پاسخی بدهد؟ او به لمس و صدا پاسخ می دهد. او قرار نیست لب بخواند. او فيزيكي بودن سيلوئت را مي‌بيند.

بنابراین فینچ به عنوان یک طراح به فکر سگ است. حتی قد بلند بودن جف به این معنی است که اگر از سگ دور شود، سگ می تواند او را از دور ببیند. جف برای پاهایش چیزی شبیه کروکس دارد. فینچ Crocs می پوشد، بنابراین مانند بوی دستکش است و کروکس ها همه بخشی از طراحی او هستند. میگل کارگردانی فوق العاده متفکر است. او فقط وارد چیزها نمی شود. او به آن فکر می کند. من احساس می کنم که نتیجه داد، زیرا منحصر به فرد است، و یک طراحی متفکرانه است.

من واقعاً شگفت زده شدم که چقدر بیان و احساسات از شخصیتی با حداقل ویژگی های صورت گرفتیم. چگونه توانستید این تعادل را در حذف عناصر احساسی از جف و در عین حال حفظ ظاهر غیرانسانی او پیدا کنید؟

من فکر می کنم در هر فیلمی، چه یک بازیگر واقعی و چه یک شخصیت سی جی، کمی یک ترفند جادویی است که باعث شود مخاطب به آنها اهمیت دهد. من بخش زیادی از آن را مدیون کارگردانی میگل و بازی کالب هستم. اما ما سخت کار کردیم تا او را به چیزی تبدیل کنیم که بسیار انسانی و کمتر مکانیکی بود. می خواستیم ابتدا باور کنید که او واقعاً آنجاست و همچنین باور کنید که در حال تکامل است. هنگامی که خود را مجبور کردید به منابع احساسی معمولی تکیه نکنید و این کار را از بقیه بدن انجام دهید، باید سخت روی آن کار کنید و این ارتباط به دست می آید. اما تنها در یک شات به دست نمی آید. این در طول تعداد زیادی عکس و مراقبت بسیار است.

وسوسه‌انگیز است که بگوییم: «اوه، ما فقط از ضبط حرکت برای انجام آن استفاده می‌کنیم»، اما نکته اینجاست: این ترجمه همیشه یک به یک نیست. کالب یک اجرای احساسی ارائه کرد و ما سعی کردیم آنچه را که می توانستیم حفظ کنیم، اما نسبت ها همیشه یکسان نبود. ما سعی می‌کردیم دست‌ها و سرش را در وضعیت نگه داریم و چیزهای دیگری که به شدت و با احساس برای مخاطب خوانده می‌شد، انتخاب‌های زیادی بود که باید انجام می‌دادیم. به عنوان مثال، یک حرکت باید چقدر سریع اتفاق بیفتد یا اینکه آیا نیمرخ او می تواند با چند حرکت کوچک شانه یا تغییراتی متفاوت بخواند.

جالب است که به حرکات شانه اشاره کردید، زیرا متوجه شدم که جف شروع به "نفس کشیدن" می کند، در حالی که فیلم ادامه می یابد، قفسه سینه اش به طرز ماهرانه ای بالا و پایین می رود…

بسیار خوشحالم که متوجه تنفس شدید، زیرا در صحنه آتش سوزی، ما تصمیم گرفتیم که کمی نفس کشیدن را با جف نشان دهیم. یک ربات معمولاً این کار را نمی کند، اما او در حال تقلید و شبیه شدن به انسان است – یا در این مورد بر انسان بودن تأثیر می گذارد.

آیا صحنه خاصی وجود داشت که چالش برانگیزتر از صحنه های دیگر با جف باشد؟

در محل کشتی راک نزدیک به انتهای آن، زمانی که RV را پارک می‌کنند و دارند پیک‌نیک می‌کنند، این مشکل‌ترین قسمتی بود که می‌توانستیم روی آن بگذاریم، زیرا جف در آن نقطه چه خواهد بود؟ آیا او اکنون تام هنکس است؟ و سپس متوجه شدیم، "نه، او در واقع انتخاب کرده است که به چیز دیگری تبدیل شود." این در دیالوگ های فیلم منعکس شده است، از این نظر که او در برخی صحبت هایی که دارند، فینچ را کمی عقب می اندازد. اینجاست که جف به نوعی به موجودیت دیگری تقسیم می شود.

بنابراین وقتی او نفس می‌کشد، به این دلیل است که جنبه‌ای از آن عمل را دوست دارد. این تا حدودی برای سگ است و تا حدودی به خاطر فینچ است، اما واقعاً هیبرید خودش است. همچنین پارکی که او پیدا کرده و می پوشد نیز وجود دارد. در پایان فیلم، او آن را به عنوان بخشی از هویت خود می پذیرد. او ابتدا آن را انتخاب کرد زیرا فینچ یکی داشت، و سپس آن را برای مدتی کنار گذاشت، و در پایان باز می‌گردد – نه به این دلیل که می‌خواهد فینچ باشد، بلکه به این دلیل که او این هویت جدید را دارد که برگرفته از تکه‌های مختلف تجربیاتش است. .

بنابراین، آن صحنه های احساسی با تام هنکس دشوار بود، زیرا ما باید می دانستیم که او در آن مرحله از تکاملش کجاست، و همچنین به این دلیل که او علیه تام هنکس بازی می کند. این رویای هر بازیگر و همچنین یک کابوس است، زیرا چگونه می توان در برابر افسانه ای مانند او عمل کرد؟ برای ما، مجبور بودیم یک اجرای بر اساس کالب ارائه دهیم، اما نمایشی که در آن لحظات در برابر تام هنکس نیز مقاومت کند.

نه فشاری و نه چیزی…

درست؟ بنابراین من فکر می‌کنم که می‌توانیم زودتر به خاطر اینکه جف روباتیک‌تر است و واقعاً ارتباط برقرار نمی‌کند، بخشیده می‌شویم، اما در آن صحنه اواخر، شما کاملاً باید با او ارتباط برقرار کنید.

غیر از جف، برخی از عناصر دیگری که در فیلم به آنها افتخار می کردید چه بود؟

خوب، من می‌خواهم به Legacy Effects اعتبار بدهم، که نسخه فیزیکی جف را ساخت که همه ما می‌توانستیم آن را بسازیم، فشار بیاوریم و با آن کار کنیم. و همچنین آن ربات کوچک، دیویی، که یک ربات واقعی و در حال کار بود، وجود داشت. شما می توانید آنلاین شوید و ربات های کارمند را پیدا کنید، اما دیویی باید در واقع شخصیتی نیز داشته باشد. او یک هوش مصنوعی خام تر داشت که اساساً پنج یا شش عروسک گردان بود، بنابراین او به اندازه پنج یا شش نفر ما باهوش است. در مقایسه، جف تا پایان فیلم به اندازه 60 یا 70 نفر ما باهوش است. من واقعاً به کاری که آنها انجام دادند افتخار می کنم.

ما همچنین باید در مورد نحوه استفاده از منابع خود بسیار عاقلانه و هوشمندانه عمل می کردیم. این اساساً یک درام است که در آن ما اجازه داریم این اجرای عالی CG را داشته باشیم، بنابراین یک فیلم غول پیکر مارول نیست . باید فکر می کردیم که پولمان را کجا بگذاریم. عکسبرداری در محل در این صحرای زیبای نیومکزیکو قطعا به ما کمک کرد. اگر اصلاً مجبور نبودیم با صفحه آبی فیلمبرداری نمی‌کردیم، و آن RV را مانند یک فیلم سفر جاده‌ای در جاده گرفتیم. ما سعی کردیم این فیلم را به عنوان یک فیلم سفر جاده ای عالی برای دوستان در نظر بگیریم، و امیدوارم اینطور باشد.

Finch به کارگردانی Miguel Sapochnik در حال حاضر در سرویس پخش +Apple TV در دسترس است.