20 سال از نمایش دنباله ابرقهرمانی سام ریمی در سال 2004 ، مرد عنکبوتی 2 می گذرد و به جرات می توان گفت که این فیلم هنوز بهترین فیلم ابرقهرمانی ساخته شده است. البته، بسیاری از اقتباس‌های ارزشمند از کتاب‌های مصور در سال‌های پس از آن منتشر شده‌اند، و برخی ممکن است تعدادی را به عنوان بهترین فیلم ابرقهرمانی موجود در بازار معرفی کنند – من در حال حاضر می‌توانم بسیاری از مدافعان شوالیه تاریکی و انتقام‌جویان: حقیقت‌سازان پایان بازی را ببینم که چنگال‌های خود را برای دفاع از محبوب‌هایشان آماده می‌کنند. .
با این حال، من معتقدم غیرقابل انکار است که بگوییم Spider-Man 2 بهترین فیلم ابرقهرمانی است که در واقع یک فیلم ابرقهرمانی است. در حالی که شوالیه تاریکی حساسیت های ابرقهرمانی خود را قربانی می کند تا تبدیل به یک تریلر جنایی سنگین شود و پایان بازی گهگاه بیشتر شبیه مجموعه ای از «بهترین موفقیت ها» به نظر می رسد تا یک فیلم واقعی، مرد عنکبوتی 2 بنرهای کتاب های کمیک خود را بلند و افتخار می کند.
بدون براندازی انتظارات ژانر یا به چالش کشیدن قراردادهای آن موفق می شود – برعکس، از حساسیت های آن استقبال می کند و به خوبی در محدوده خود عمل می کند. نتیجه یک نامه عاشقانه بدون تحریف و تقریباً بی نقص به سینمای ابرقهرمانی است که به منبع اصلی و شخصیت محبوب خود احترام می گذارد، مانند فیلم های کمی، اگر هیچ کدام، ابرقهرمانی داشته باشند. چه چیزی این گوهر یک فیلم را تا این حد درخشان می کند؟ ترکیبی از عناصر، مطمئنا، اما من معتقدم Spider-Man 2 دارای دو عنصر حیاتی است که آن را از دیگر اقتباس های لایو اکشن خود جدا می کند.
قدرت یک شرور در کف دست مولینا
شاید بیشتر از هر ژانر فیلم دیگری، فیلم های ابرقهرمانی به یک شخصیت شرور بزرگ نیاز دارند . از آنجایی که این داستان‌ها از رویکرد نسبتاً سرراست خیر در مقابل شر پیروی می‌کنند، شخصیت شرور به همان اندازه، اگر نگوییم مهم‌تر از قهرمان است. به تمام عناوین مورد رقابت برای بهترین فیلم ابرقهرمانی تا کنون فکر کنید – شوالیه تاریکی ، X2: مردان ایکس متحد ، پایان بازی ، بازگشت بتمن – چه چیزی مشترک است؟ دقیقا! یک شرور بزرگ
Spider-Man 2 به عنوان بهترین فیلم ابرقهرمانی موجود، ناامید نمی شود. شرارت آن ناشی از آلفرد مولینای درخشان و بدون اسکار در نقش دکتر اتو اکتاویوس است که بیشتر به عنوان دکتر اختاپوس شناخته می شود. همانطور که قبلاً ذکر شد، فیلم به یک روایت نسبتاً رایج پایبند است و اکتاویوس را به عنوان یک شخصیت تراژیک معمولی به تصویر می‌کشد که پس از سرد شدن همسرش با بازی دونا مورفی بزرگ، تسلیم بدترین انگیزه‌هایش می‌شود تا داستانش ادامه پیدا کند. با این حال، مولینا، همیشه حرفه ای تمام عیار، چیزی را می گیرد که به راحتی می تواند یک شرور معمولی باشد و او را به فردی خارق العاده تبدیل می کند.
قدرت تصویر مولینا در ارتباط با اوست. Doc Ock او هرگز ناپسند یا به جرأت می گویم، تهدید کننده نیست. او منفور و یا حتی سرزنش کننده نیست، و در هیچ نقطه ای احساس نمی شود که او را ببیند. مرد عنکبوتی 2 شاهکار فوق العاده ای را انجام می دهد که به ندرت فیلم های دیگر از آن دور می شوند – بیننده می خواهد پیتر برنده شود بدون اینکه بخواهد اتو ببازد. و اینطور نیست که Spider-Man 2 با Ock به عنوان یک آدم بد رفتار کند. رایمی می‌داند که برای کارکرد یک فیلم ابرقهرمانی، مرز بین «درست» و «نادرست» باید به وضوح مشخص شود. اعمال اتو، بسیار شبیه کارهای نورمن آزبورن قبل از او، اشتباه است – گاهی اوقات، آنها نیز شیطانی هستند، اما خود اتو اینطور نیست.
رایمی با انتخاب به ظاهر سادگی، مجموعه‌ای از پرسش‌های جذاب در مورد ماهیت شر و جوهر طبیعت انسان را دعوت می‌کند. آنها لزوماً راهگشا نیستند – در واقع، مردم از ابتدا از خود می پرسند که آیا شر واقعی وجود دارد یا خیر – اما آنها برای موفقیت داستان مهم هستند. حتی زیباتر این واقعیت است که نه رایمی و نه مولینا هرگز مستقیماً از آنها سؤال نمی کنند. مرد عنکبوتی 2 لحن اخلاقی یا موعظه آمیز ندارد و در هیچ نقطه ای سعی نمی کند داستان را به سفری فلسفی از خود تبدیل کند. با این حال، این مسائل بر روی صفحه نمایش هستند، مانند روز و در عین حال به طور محتاطانه بین مجموعه‌های اکشن و جوک‌های جذاب جریان دارند.
تبدیل زیرمتن به متن بدون اعلام واقعی آن موهبتی است که تعداد کمی از نویسندگان از آن برخوردارند، و انتقال آنچه در آن وجود دارد بدون درج کلمات برای یک بازیگر حتی نادرتر است. اما رایمی و مولینا آن را بی دردسر جلوه می دهند. این بیش از حد طبیعی است. منطقی و ضمنی است گذشته از حیله جالب و ظاهر خیره کننده اش، Doc Ock از Spider-Man 2 برای او به یاد ماندنی است. نه برنامه‌ها یا قدرت‌هایش و یا حتی خطوط او – او خودش جلب توجه می‌کند و کنجکاوی را تحریک می‌کند. او به سادگی با بودن فراموش نشدنی است، و این یک شاهکار باورنکردنی تأثیرگذار است که هیچ شرور کتاب های مصور دیگری انجام نداده است.
"خداوند می داند که بچه هایی مانند هنری به یک قهرمان نیاز دارند."
دومین جنبه حیاتی موفقیت مرد عنکبوتی 2 چیزی است که دیگر به ندرت در فیلم ها می بینیم، چه ابرقهرمانی و چه غیره: صداقت. در واقع، این چیزی بیش از صداقت ساده است. مرد عنکبوتی 2 نیز مانند بسیاری دیگر از فیلم‌های رایمی، احساس بی‌احترامی دارد، گویی مردی که در پشت آن قرار دارد، همان هنرمند جوانی است که Evil Dead را برای صد دلار و یک رویا ساخته است. مقیاس بزرگتر است، جلوه های بصری فوق العاده است، و هیاهو واقعی است، اما هسته فیلم، روح آن، بسیار بر یک اصل اساسی و مرتبط استوار است.
به سخنرانی عمه می در مورد قهرمانی نگاه کنید. هیچ کلمه مفصل یا تلاشی ساختگی برای یک پیام فلسفی وجود ندارد. هیچ نمایشی یا خود بزرگ بینی وجود ندارد. در عوض، این فقط یک پیرزن مهربان است که از صمیم قلب با برادرزاده اش صحبت می کند که چرا همه به کسی نیاز دارند تا به او نگاه کنند.
البته این کمک می‌کند که یک هنرپیشه با درجه رزماری هریس آن را با تمام گرمای یک مادربزرگ دوست داشتنی در کنار شومینه‌ای در حال ترک خوردن تحویل دهد، اما او فقط به تشدید چیزی که در حال حاضر وجود دارد کمک می‌کند. Spider-Man 2 از اهمیت دادن به قهرمان خود نمی ترسد زیرا عاشق قهرمان خود است و شاید شما هم باید این کار را انجام دهید. هیچ اشکالی ندارد که به چیزی نیاز داشته باشیم، به کسی نیاز داشته باشیم. اگر به یکدیگر تکیه نکنیم، چرا ما اینجا هستیم؟
این صداقت با طراوت در تمام صحنه های مرد عنکبوتی 2 وجود دارد، از صحنه های اوک با همسرش گرفته تا تبادلات پیچیده پیتر با مری جین. عشق در مرکز این سه گانه قرار دارد و فیلم ها هرگز خلاف این را تظاهر نمی کنند. Spider-Man 2 قدرت عبارتی مانند «دوستت دارم» را درک می کند و از استفاده از آن خجالت نمی کشد.
زیرا کلمات معنا دارند، درست مانند قهرمانان، و عشق هنوز چیزی است که جهان را می چرخاند. باورنکردنی است که در فیلمی درباره مردی با توانایی‌های عنکبوتی که با مردی با شاخک‌های مکانیکی مبارزه می‌کند، عشق هنوز همان وتر است که همه چیز را به هم پیوند می‌دهد. یک گرما در مرد عنکبوتی 2 وجود دارد که آن را اطمینان بخش می کند، حسی که فرد را مجبور می کند به جای اینکه فقط شاهد باشد، تجربه کند.
در عصری که فیلم‌ها احساس می‌کنند باید بدبینانه‌تر و بدبینانه‌تر باشند، Spider-Man 2 مسیر مخالف را طی می‌کند. اهمیت می دهد، بنابراین شما می توانید مراقبت کنید. احساس می کند بنابراین شما می توانید احساس کنید. جرأت می کند شجاع ترین چیزی باشد که هر کسی می تواند باشد: آسیب پذیر، احساسی، شکننده. باز شدن توپ‌های بیشتری نسبت به پنهان شدن در پشت لایه‌های CGI و گراویتا لازم است. در همدلی خود، مرد عنکبوتی 2 در نهایت پیروز می شود.
برو ببرشون ببر
Spider-Man 2 تمام عناصر یک فیلم عالی در ژانر خود را دارد. دیالوگ‌های خنده‌دار، جذاب و به یاد ماندنی دارد که توسط گروهی از بازیگران ارائه می‌شود که دقیقاً می‌دانند دارند چه می‌کنند. برخی از بهترین قطعات این ژانر تا به حال دیده است، از جمله نبرد در یک تمرین متحرک که ممکن است تنها بزرگترین سکانس اکشن در تاریخ این ژانر باشد. دارای CGI چشمگیر است که به نوعی بهتر از اکثر فیلم های منتشر شده در سال گذشته به نظر می رسد. و تمام ویژگی‌های عجیب و غریب رایمی را دارد که از فیلم‌هایش انتظار داشتیم، از رویکرد بصری کمیک بوک متمایز تا محو کردن، برش‌های شلاقی و بروس کمپبل.
اما به این دلیل نیست که Spider-Man 2 بهترین فیلم کمیک بوک است – بلکه فقط به این دلیل نیست. درعوض، مرد عنکبوتی 2 حکمرانی می کند زیرا می خواهد ابتدا یک فیلم مرد عنکبوتی شایسته و در مرحله بعد یک فیلم ابرقهرمانی عالی باشد. مرد عنکبوتی 2 نیز مانند شخصیت اصلی خود می‌خواهد در محله‌های دوستانه دنیا به درستی عمل کند. این به معنای جشن گرفتن و تصدیق به جای سرگرم کردن یا پرت کردن حواس است، زیرا درک می کند که در همه ما کمی پیتر پارکر وجود دارد. و اگر همه ما بتوانیم به اندازه پیتر اهمیت بدهیم، پس شاید امیدی وجود داشته باشد.
Spider-Man 2 برای پخش در دیزنی پلاس در دسترس است.
