سیارات منظومه شمسی ما ساکن نیستند. مانند زمین، سایر سیارات نیز تغییرات فصلی با تغییرات جوی را در طول سال تجربه می کنند. به همین دلیل است که تلسکوپ فضایی هابل هر سال از سیارات بیرونی منظومه شمسی ما – مشتری، زحل، اورانوس و نپتون – عکس می گیرد تا ستاره شناسان بتوانند نحوه تغییر آنها را در طول زمان ببینند.
تصاویر تور بزرگ امسال منظومه شمسی بیرونی منتشر شده است و غول‌های گازی و غول‌های یخی را نشان می‌دهند که بسیار متفاوت از سیارات صخره‌ای درونی عطارد، زهره، زمین و مریخ هستند. این سیارات بیرونی بسیار بزرگتر هستند، و به دلیل اینکه آنها بسیار دورتر از خورشید هستند – دورترین سیاره، یعنی نپتون، که در فاصله 30 برابر فاصله زمین و خورشید به دور زمین می چرخد - همچنین بسیار سرد هستند. آنها همچنین از مواد مختلفی تشکیل شده‌اند که از آنچه آژانس فضایی اروپا توصیف می‌کند ، «سوپ‌های گازی سرد هیدروژن، هلیوم، آمونیاک، متان و سایر گازهای کمیاب در اطراف یک هسته فشرده، به شدت داغ و فشرده» تشکیل شده‌اند.
تصاویر امسال جو در حال تغییر مشتری را نشان می دهد که در آن طوفان های جدید به طور منظم ظاهر می شوند و شکل هایی به نام بارج را تشکیل می دهند. یکی دیگر از ویژگی های نشان داده شده در تصویر " نقطه سرخ جونیور " است، یک نقطه کوچکتر که در زیر لکه قرمز بزرگ مشهور مشتری ظاهر شده است.
ایمی سایمون از مرکز پروازهای فضایی گدارد در گرین‌بلت مریلند می‌گوید: «هر بار که داده‌های جدیدی دریافت می‌کنیم، کیفیت تصویر و جزئیات در ویژگی‌های ابری همیشه مرا غافلگیر می‌کند. وقتی به مشتری نگاه می‌کنم، در بارج‌ها یا در نوار قرمز درست پایین، می‌توانم ساختارهای ابری را ببینم که به وضوح بسیار عمیق‌تر هستند. ما ساختارهای زیادی را در اینجا می بینیم و تغییرات عمقی عمودی.
زحل در نیمکره شمالی خود به پاییز نزدیک می شود که در نوارهای آن تغییرات رنگی دیده می شود و در نیمکره جنوبی می توانید بقایای زمستان را به رنگ آبی در اطراف قطب جنوبی سیاره مشاهده کنید.
این کاری است که ما می توانیم با هابل به بهترین شکل انجام دهیم. مایکل وونگ از دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، گفت: با وضوح بالای هابل، ما می‌توانیم مواردی را که در واقع باند تغییر می‌کند، محدود کنیم. اگر بخواهید از طریق یک تلسکوپ زمینی به این موضوع نگاه کنید، در اتمسفر ما مقداری تاری وجود دارد و برخی از آن تنوع رنگی را از دست خواهید داد. هیچ چیز از زمین نمی تواند تصاویری با نور مرئی به وضوح تصویر هابل دریافت کند.
در نهایت، اورانوس و نپتون نیز تغییراتی را نشان می‌دهند، با قطب درخشان شمالی نپتون که ناشی از تابش فرابنفش است و نیمکره شمالی تاریک اورانوس و یک نقطه تاریک که در اطراف سیاره حرکت می‌کند.
