من را با پرواز به ماه ببر
3 / 5 ★★★☆☆ جزئیات امتیاز
«Fly Me to the Moon» اثر گرگ برلانتی یک رام کام درخشان و شیک است که با اجرای فوق‌العاده اسکارلت جوهانسون در نقش اصلی اسکارلت جوهانسون تقویت شده است.
✅ جوانب مثبت
- چرخش ستاره کاریزماتیک اسکارلت جوهانسون
- دیالوگ تند رز گیلروی
- گروهی دوست داشتنی از شخصیت های مکمل کمدی
❌ منفی
- عملکرد ضعیف چانینگ تاتوم
- زمان اجرا بیش از حد
- یک پایان ناامیدکننده رام
Fly Me to the Moon در منظره سینمای امروزی نادر است. فیلم جدید اپل و عشق، کارگردان سایمون، گرگ برلانتی، یک کمدی رمانتیک خوب و قدیمی است که به سبک واقعی هالیوود، از مسابقه فضایی اواخر دهه 60 به عنوان پس‌زمینه داستان عشقی بین دو نفر که خود را درگیر می‌کنند استفاده می‌کند. در برابر قضاوت بهتر خودشان جمع شدند. به‌ویژه به لطف یکی از بازیگران، این فیلم دارای قدرت ستاره‌ای است که می‌توان آن را از چندین مایل دورتر دید، و همچنین به اندازه کافی شوخی مایل در دقیقه که می‌توان آن را شوخ‌آمیز نامید یا متهم به زورگویی بیش از حد، و در کمال تعجب طراوت طراوت کننده انرژی کمدی اسکروبال که در رگ هایش جریان دارد.
همه اینها کار نمی کند، و همانطور که در مورد بسیاری از فیلم های هالیوودی که امروزه بیش از یک سطح بودجه خاص ساخته می شوند، Fly Me to the Moon نمی داند چه مدت باید سرش را خم کند و از صحنه خارج شود. . به عبارت دیگر، این یک دستاورد محو نشدنی مانند ماموریت آپولو 11 به ماه نیست که آن را به تصویر می کشد (و فقط کمی می پیچد). از سوی دیگر، راهی لذت بخش و کم هزینه برای گذراندن یک شب تابستانی در تئاتر…
در مرکز Fly Me to the Moon، کلی جونز (اسکارلت جوهانسون)، یک متخصص بازاریابی باهوش نیویورک، و کول دیویس (چنینگ تاتوم)، خلبان سابق ناسا به عنوان مدیر پرواز اصلی ناسا، قرار دارند. اولین باری که آنها ملاقات می کنند، کلی با یک لباس زرد و یک باب بلوند دهه 60 شبیه به مرلین مونرو پشت میز غذاخوری نشسته است. کول فوراً تحت تأثیر زیبایی او قرار می گیرد و به راحتی می توان فهمید که چرا، با توجه به اینکه برلانتی چقدر عاشقانه در این لحظه جوهانسون را فریم می کند و داریوش ولسکی، فیلمبردار با ظرافت او را در حالی که تنها می نشیند، روشن می کند. تنها پس از اینکه "به طور تصادفی" دفترش را آتش زد، او بهانه ای پیدا می کند تا به او نزدیک شود و با شرمندگی خود به او بگوید که او زیباترین زنی است که او در این مدت دیده است.
بیش از چند جرقه در طول ملاقات ناز آنها به پرواز در می آید، که تیتوم و جوهانسون با مقادیر مناسبی از گرما و اضطراب عصبی بازی می کنند. با این حال، هنگامی که کلی روز بعد در ناسا حاضر می شود و اعلام می کند که توسط یک مرد دولتی مرموز به نام مو برکوس (یک وودی هارلسون که به خوبی استفاده شده است) استخدام شده است تا تصویر عمومی آژانس را اصلاح کند، نظر کول در مورد او بلافاصله تغییر می کند. عشق جدی اولین ملاقات آنها از بین رفته است. به جای آن، برلانتی و رز گیلروی، فیلمنامه‌نویس، در ابتدا ریتم کمدی قوی‌تری را برای Fly Me to the Moon پیدا می‌کنند – ریتمی که به کلی جوهانسون اجازه می‌دهد تا در نقش باربارا استانویک تند تند صحبت کند و در مقابل گری کو با چهره‌ای سنگی‌تر و تزلزل ناپذیر ظاهر شود. .
جوهانسون به نوبه خود در نقش خود می درخشد. این فیلم هرگز بهتر از زمانی نیست که او با کمپین‌های تبلیغاتی جدید و اتخاذ لهجه‌های مختلف برای جلب نظر نمایندگان عمومی خاص به سمت ناسا می‌آید. از بازیگر خواسته می شود که همزمان یک کوسه بازاریابی زودباور و یک رمانتیک ناامید باشد و جوهانسون با سهولت شگفت انگیزی هر دو طرف شخصیت او را بازی می کند. برعکس، تیتوم به خوبی پیش نمی رود. به عنوان یک مجری، او برای نوع کمدی مسخره ای که همبازی اش در اینجا شنا می کند، مناسب تر است، و او نمی تواند به اندازه کافی جاذبه برای نقش مستقیم خود در فیلم بیاورد. به اعتبار او، هم تقصیر اوست و هم تا حدی مشکلی در فیلمنامه گیلروی، که تلاش می کند به طور مداوم حضور کول را در فیلم Fly Me to the Moon توجیه کند، به خصوص که در سومین آن به سمت پوچی محض گرایش پیدا می کند. عمل کنید
چرخش ضخیم و رواقی تیتوم تنها زمانی که Fly Me to the Moo n با مفهومی عالی‌ترین پیچش خود را معرفی می‌کند، بیشتر احساس می‌شود: یک بازآفرینی صحنه‌ای و به سبک هالیوودی از فرود روی ماه که مو به کلی مأمور می‌کند تا مخفیانه به‌عنوان «پشتیبان» آن را جمع‌آوری کند. در صورت شکست ماموریت آپولو 11. منشأ داستان فرعی در تئوری‌های توطئه طولانی مدت روشن و بازیگوش است، و به Fly Me to the Moon فرصتی می‌دهد تا کمدی بیشتری را در مقطعی از زمان اجرا به خود تزریق کند که احساس می‌کند به طور خطرناکی به از دست دادن تمام شتاب نزدیک است. شیمی کمدی کلی با کارگردان منتخبش، لنس وسپرتین (جیم راش)، به همان اندازه قوی است که با دستیارش، روبی (آنا گارسیا) قوی است. شوخی‌های فیلم در مورد کارگردانان کنترل‌شده با منیت‌های متورم به هیچ وجه چیز جدیدی نیست، اما افزایش نقش لنس در نیمه دوم آن، بهانه‌ای به آن می‌دهد تا ماموریت آپولو ۱۱ را تا پایان موفقیت‌آمیز و واقعی آن دنبال کند. ، فرصتی برای یک قوس واضح و دلپذیر برای نمودار کردن آن.
این فیلم در برخی مواقع به خاطر بازی ضعیف تیتوم کشیده می شود و 15 دقیقه بیشتر از آنچه باید ادامه می یابد. در حالی که رگه های احمقانه آن هم تحسین برانگیز است و هم خوش آمدید، اما فیلم آنقدر به غرایز خود اعتماد ندارد تا آنها را تا انتها دنبال کند. حتی زمانی که نتیجه‌ای بی‌احترام‌تر – نتیجه‌ای سرشار از شکست کوبنده‌ای در لیدی ایو – باز و در دسترس است، هدف فیلمنامه گیلروی یک نکته پایانی واضح‌تر، ساخاری و اخلاق‌گرایانه‌تر است که به طور کامل به آن نمی‌رسد. و با این حال، با وجود تمام این ایرادات، "جمعیت پسند" ممکن است بهترین کلمه برای توصیف Fly Me to the Moon باشد.
تدوینگر هری جیرجیان تقریباً در تمام مدت زمان 132 دقیقه‌ای آن، فیلم را با سرعتی دلپذیر ادامه می‌دهد و برلانتی باعث می‌شود که همه چیز به اندازه‌ای صیقلی به نظر برسد که با نرمی اجرای آن مطابقت داشته باشد. کارگردان همچنین Fly Me to the Moon را با شخصیت‌های رنگارنگ و نقش‌های مکمل به یاد ماندنی پر می‌کند – به‌ویژه آنهایی که توسط گارسیا، راش و ری رومانو ارائه شده‌اند، که نوبت آنها به عنوان یک فرد ناسا کمک می‌کند تا حس و حال کمی را به کمدی برساند که اجرای تیتوم می‌تواند. تی این یک موفقیت بزرگ برای تعیین ژانر نیست، اما مانند بسیاری از رام‌کام‌های کلاسیک، این فیلم یک هنرنمایی مهیج از ستاره سینما را در مرکز آن به نمایش می‌گذارد. در لحظاتی که عقب می‌نشیند و این اعتماد به نفس را دارد که به جوهانسون اجازه می‌دهد تا در سراسر آن راه برود، حتی می‌توانید به‌طور ضعیف شروع به پرواز Fly Me to the Moon را احساس کنید.
Fly Me to the Moon از جمعه 12 جولای در سینماها اکران می شود.
