به سحابی چشم کلئوپاترا که توسط هابل شکار شده است نگاه کنید

در حالی که منتظر شنیدن به‌روزرسانی‌های مربوط به تلسکوپ فضایی هابل هستیم، که در حال حاضر در حالت ایمن است و در حین بررسی یک مشکل، داده‌های علمی را جمع‌آوری نمی‌کند، همچنان می‌توانیم از تصاویر زیبای ثبت شده توسط تلسکوپ در گذشته لذت ببریم. یکی از این تصاویر که اخیراً توسط ناسا منتشر شده است، یک سحابی سیاره ای آبی چشمگیر را نشان می دهد که در صورت فلکی اریدانوس واقع شده است.

این تصویر سحابی سیاره ای NGC 1535 را نشان می دهد که به چشم کلئوپاترا نیز معروف است. تا حدودی گیج کننده است، سحابی های سیاره ای هیچ ارتباطی با سیارات ندارند – آنها در واقع پوسته هایی از گاز داغ هستند که توسط ستارگان غول سرخ در مراحل پایانی زندگی خود منتشر می شوند. با این حال، هنگامی که برای اولین بار آنها را مشاهده کردند، ستاره شناسان اولیه فکر می کردند که این سحابی ها به دلیل شکل های کروی شان، سیاره مانند هستند، از این رو نام آن ها به همین دلیل است.

چشم کلئوپاترا یا NGC 1535 یک سحابی سیاره‌ای در صورت فلکی اریدانوس است.
چشم کلئوپاترا یا NGC 1535 یک سحابی سیاره‌ای در صورت فلکی اریدانوس است. این سحابی ساختاری غیرعادی دارد که شبیه به NGC 2392 شناخته شده‌تر است، با یک ناحیه بیرونی و یک مرکز درونی روشن‌تر. ناسا، ESA، و H. Bond و R. Ciardullo (دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا)، و. al. پردازش: گلدیس کوبر (ناسا/دانشگاه کاتولیک آمریکا)

این سحابی خاص شبیه به سحابی سیاره‌ای معروف‌تر، سحابی شیر یا NGC 2392 است، زیرا هر دو دارای یک پوسته دوگانه غیرمعمول هستند. دو لایه گاز درون هر یک از این سحابی ها وجود دارد که یک پوسته داخلی و یک پوسته بیرونی را تشکیل می دهند. در مورد چشم کلئوپاترا، تصویر هم ناحیه بیرونی گاز قدیمی‌تر و هم مرکز داخلی روشن‌تر را نشان می‌دهد.

مطالعه این سحابی علاوه بر جذاب بودن، می تواند به اخترشناسان کمک کند تا در مورد رابطه بین ستارگان بیشتر بیاموزند. تحقیقات کنونی نشان می‌دهد که ستاره در قلب این سحابی می‌تواند یکی از یک جفت باشد که نیمی از یک منظومه ستاره‌ای دوتایی را تشکیل می‌دهد که متشکل از دو ستاره است که به دور یکدیگر می‌چرخند.

دانشمندان هابل می نویسند: "هابل این سحابی را به عنوان بخشی از مطالعه بیش از 100 سحابی سیاره ای با ستاره های نزدیک مشاهده کرد." نزدیکی ستارگان نشان‌دهنده ارتباط گرانشی احتمالی بین ستاره‌های مجاور و ستارگان مرکزی سحابی‌ها بود. مشاهدات فاصله بین ستاره مرکزی NGC 1535 و همراه احتمالی آن نشان می دهد که چشم کلئوپاترا در واقع بخشی از یک منظومه ستاره ای دوتایی است که با گرانش محدود شده است.