تلسکوپ ها آخرین رویکرد کاوشگر خورشیدی پارکر به خورشید را روشن می کنند

کاوشگر خورشیدی پارکر ناسا، یک فضاپیمای تحقیقاتی خورشید که سال گذشته با عبور از تاج خورشید تاریخ ساز شد ، چرخش دیگری به دور خورشید انجام داد. و این بار هم توسط فضاپیماهای دیگر و هم توسط تلسکوپ های زمینی رصد شد.

ماموریت هایی مانند پارکر با انجام یک سری پرواز از سیارات دیگر به خورشید نزدیک می شوند. این فضاپیما در اطراف زهره عبور می کند و از گرانش سیاره برای تنظیم مسیر حرکت خود به سمت خورشید استفاده می کند. در طول هفت پرواز ناهید، به خورشید نزدیک‌تر و نزدیک‌تر می‌شود تا زمانی که به ارتفاع نهایی خود حرکت کند و در دسامبر 2024 به فاصله 4 میلیون مایلی از سطح خورشید برسد.

یک خط قرمز نشان دهنده مسیر کاوشگر خورشیدی پارکر ناسا در عرض خورشید است، همانطور که از زمین دیده می شود. نقاط قرمز یک ساعت در طول مسیر را نشان می دهد.
نمایی از زمین: خط قرمز مسیر کاوشگر خورشیدی پارکر ناسا را ​​در عرض خورشید، همانطور که از زمین، از 24 تا 27 فوریه 2022 مشاهده می‌شود، نشان می‌دهد. نقاط قرمز یک ساعت در طول مسیر و ظاهر را نشان می‌دهند. مسیری که در سمت راست به سمت خورشید می رود، حرکت خود زمین به دور ستاره ما را نشان می دهد. تصویر خورشید توسط رصدخانه دینامیک خورشیدی ناسا گرفته شده است. ناسا / جان هاپکینز APL / استیو گریبن / SDO

جدیدترین نزدیک شدن پارکر به خورشید در 25 فوریه بود و یازدهمین نزدیک شدن نزدیک به خورشید از 24 ساعت برنامه ریزی شده بود. اما این رویکرد خاص ویژه است زیرا از زمین قابل مشاهده است. ناسا در یک پست وبلاگ توضیح داد: «بیشتر این گذرها زمانی اتفاق می‌افتند که خورشید بین فضاپیما و زمین قرار دارد و هر گونه خطوط دید مستقیم از خانه را مسدود می‌کند. "اما هر چند دور، دینامیک برای قرار دادن فضاپیما در دید زمین کار می کند – و تیم ماموریت پارکر از این فرصت ها برای سازماندهی کمپین های رصد گسترده ای استفاده می کند که نه تنها شامل تلسکوپ های روی زمین بلکه چندین فضاپیما نیز می شود."

این رویکرد توسط بیش از 40 رصدخانه مختلف، از جمله تلسکوپ خورشیدی جدید Daniel K. Inouye در هاوایی مشاهده شد. رصدخانه های دیگر نیز تنظیم شده اند و در نور مرئی، مادون قرمز و طول موج های رادیویی رصد می کنند. اینها توسط مشاهدات چندین فضاپیما از جمله رصدخانه دینامیک خورشیدی ناسا و مدارگرد خورشیدی ناسا/ESA پشتیبانی می‌شوند.

این ناظران در واقع نمی توانند پارکر را ببینند، که برای تشخیص آن بسیار کوچک است. اما آن‌ها می‌توانند تصویر بزرگی را دریافت کنند تا ببینند چگونه نوسانات خورشیدی که پارکر از نزدیک می‌بیند موج می‌زند و بر بقیه منظومه شمسی تأثیر می‌گذارد. هنگامی که پارکر داده های خود را ارسال می کند، می توان آن را با داده های جمع آوری شده توسط رصدخانه های دیگر مقایسه کرد تا نحوه انتشار بادهای خورشیدی در مقیاس بزرگتر را مشاهده کرد.

پارکر همچنین اخیراً یک رویداد بزرگ دیگر را از نزدیک مشاهده کرد، زمانی که داده‌های یک برجستگی بزرگ خورشیدی را در 15 فوریه گرفت. نور رئوفی، دانشمند پروژه، از بخش اکتشافات فضایی، گفت: داده‌ها را در شدیدترین شرایط دریافت کنید. و با فعال‌تر شدن خورشید، ما نمی‌توانیم منتظر باشیم تا داده‌هایی را که کاوشگر خورشیدی پارکر با نزدیک‌تر شدن جمع‌آوری می‌کند، ببینیم.