در دهه 1960، زمانی که ماشین الکتریکی بیشتر شبیه یک آزمایش علمی دور از ذهن بود تا یک روش نسبتا راحت برای جابجایی افراد و کالاها، سرمایه‌گذاری در برق‌سازی منطقی نبود. و با این حال، این نمونه های اولیه اولیه و ابتدایی هستند که راه را برای تولید فعلی خودروهای الکتریکی هموار کردند. به عنوان مثال، BMW زمانی که یک جفت 1602 برقی ساخت و آنها را در یک رویداد ورزشی بزرگ آزمایش کرد، آینده نگری خیره کننده ای از خود نشان داد.
BMW این پروژه بلندپروازانه را در سال 1969 راه اندازی کرد و برنامه ریزی کرد تا یک نمونه اولیه در حال اجرا را به موقع برای بازی های المپیک 1972 آماده کند که قرار بود در زادگاهش مونیخ آلمان برگزار شود. توسعه یک ماشین الکتریکی از ابتدا به دلایل هزینه منتفی شد.
محدوده این برند در دهه 1960 بسیار کوچکتر از امروز بود، بنابراین انتخاب 1602 به عنوان نقطه شروع تقریباً بی معنی بود. این مدل سلف سری 3 امروزی است و یک مدل محبوب بود که نقش قابل توجهی در ایجاد وجهه بی‌ام‌و آنطور که امروز می‌شناسیم داشت.
نیروی 1602 برقی از یک موتور الکتریکی با پیچ شنت DC ارائه شده توسط بوش و در فضایی که معمولاً توسط گیربکس دستی اشغال می‌شود، تامین می‌شود. این دستگاه توسط 12 باتری سرب اسیدی با ظرفیت کل 12.6 کیلووات ساعت به حرکت در آمد. BMW نمی‌توانست بسته باتری را از یک تامین‌کننده بخرد، بنابراین آنچه را که می‌توانست انجام داد: باتری‌ها واحدهای استاندارد ۱۲ ولتی بودند که روی یک پالت نصب می‌شدند. اما هر چقدر هم که ممکن است ابتدایی به نظر برسد، بذر خودروهای الکتریکی مدرن قبلاً کاشته شده بود و پیشرانه دارای یک سیستم ترمز احیاکننده بود.
وزن بسته حدود 770 پوند بود. برای زمینه، استاندارد 1602 ترازو را تقریباً به 2070 پوند رساند. جرم اضافه شده به شدت عملکرد را به خطر می اندازد: رسیدن به سرعت 31 مایل در ساعت از یک توقف هشت ثانیه طول می کشد، و با آسفالت کافی، در نهایت می توانید به حداکثر سرعت 62 مایل در ساعت برسید. باتری‌های سرب اسیدی به چگالی باتری‌های لیتیوم یونی امروزی نیستند، بنابراین برد آن بسیار ضعیف بود: ۱۹ مایل در ترافیک شهری و تا ۴۰ مایل هنگام رانندگی با سرعت ۳۱ مایل در ساعت. مدت زمان شارژ به اندازه‌ای طولانی بود که تعویض با یک جایگزین کاملاً شارژ شده به جای صبر کردن منطقی‌تر بود.
این ارقام نه چندان درخشان بودند، اما بهترین کاری را که می‌توان با فناوری موجود در آن زمان انجام داد، نشان می‌داد. با این وجود، تبدیل 1602 به برق، دستاوردی بود که BMW به آن افتخار می کرد. این شرکت دو نمونه اولیه ساخت و اعضای کمیته سازماندهی از آنها برای رفت و آمد در طول المپیک 1972 مونیخ استفاده کردند. خودروهای برقی همچنین به عنوان خودروهای دوربین برای رویدادهای مختلف و به عنوان وسیله نقلیه پشتیبانی برای ماراتن عمل کردند. با این حال، فروش نسخه تولید معمولی این خودرو به مردم به دلیل ماهیت آزمایشی وحشتناک پروژه کاملاً دور از ذهن بود. حداقل یک نمونه اولیه باقی مانده است و گاهی اوقات در موزه BMW به نمایش گذاشته می شود.
BMW به همین جا بسنده نکرد. مهندسان آن با بهره گیری از درس های آموخته شده در طول پروژه 1602 برای بهبود، به توسعه فناوری الکتریکی در دهه 1970 و 1980 ادامه دادند. در سال 1975 ساخته شد و تا حد زیادی مخفی نگه داشته شد، ادامه 1602 بر اساس LS بود و توسط یک موتور الکتریکی سری DC متصل به 10 باتری سرب-اسید نیرو می گرفت. پیشرفت ها شامل سیستم شارژ با مکانیزم خاموش شدن خودکار بود. صاحبان خودروهای برقی این ویژگی را در سال 2024 بدیهی می دانند، اما تقریباً 50 سال پیش به عنوان یک نوآوری تغییر دهنده بازی در نظر گرفته می شد.
با نگاهی به گذشته، نمونه اولیه 1602 BMW را در مسیر برقی شدن قرار داد. فناوری الکتریکی در طول پنج دهه گذشته به طور قابل توجهی بهبود یافته است. i4 2025 تا 536 اسب بخار قدرت دارد، تا 277 مایل برد رانندگی دارد و 3.7 ثانیه طول می کشد تا از یک توقف به سرعت 60 مایل در ساعت برسد.
