مصاحبه: چگونه کیمی به یک فیلم هیجان انگیز همه گیر تبدیل شد

گاهی اوقات یک فیلم درست در زمان مناسب اکران می شود. چه به دلیل برنامه ریزی دقیق و چه به دلیل تصادف، در نقطه ای نمایش داده می شود که مضامین آن به گونه ای طنین انداز می شود که ضرب المثل قدیمی در مورد هنر تقلید از زندگی را به طور خاص واقعی می کند.

چنین موردی برای کیمی ، فیلم هیجان انگیز استیون سودربرگ به سبک « پنجره عقب » درباره زنی است که معتقد است شواهدی از جنایتی وحشیانه را کشف کرده است، اما به نظر نمی رسد کسی را وادار کند که او را باور کند.

در این فیلم، زوئه کراویتز در نقش آنجلا چایلدز، کارمند آگورافوبیک یک شرکت فناوری متخصص در دستیارهای «هوشمند» مبتنی بر هوش مصنوعی شبیه به سیستم‌های سیری الکسای آمازون و اپل ، که روزهای خود را با گوش دادن به قطعات صوتی ناشناس دستیاران «کیمی» سپری می‌کند، بازی می‌کند. الگوریتم ها قادر به درک آن نبودند. هنگامی که او با ضبطی از آنچه به نظر می رسد یک حمله است روبرو می شود، مجبور می شود با آسیب های گذشته و ترسش از آنچه در بیرون درب آپارتمانش پنهان شده است مقابله کند تا شواهد را به گوش مقامات برساند – و این تنها شروع مصیبت او است.

هنر با زندگی همه گیر ملاقات می کند

در زمانی که حفاظت از حریم خصوصی دیجیتال به دلیل فراگیر شدن فناوری «همیشه فعال» به چالش کشیده می‌شود و یک بیماری همه‌گیر همه ما را مجبور کرده است که با تأثیرات انزوای طولانی‌مدت مواجه شویم، داستانی که در کیمی آشکار می‌شود اغلب به‌طور ناخوشایندی به نظر می‌رسد.

کراویتز درباره تجربه حضورش در شخصیت به عنوان زنی که دنیایش به اندازه آپارتمانش در سیاتل کوچک شده است، به Digital Trends گفت: «اگر فیلمنامه چند سال پیش در مسیر من قرار می گرفت، باید از تخیل بسیار بیشتری استفاده می کردم. . «[من به تازگی شش ماه را تنها با کامپیوتر خانه ام گذرانده بودم. و مثل همه ما، مرا عجیب کرد. من عجیب شدم، می دانید؟ بنابراین کاوش واقعاً جالب بود، و حتی بیشتر از آن به دلیل وضعیت ناگوار جهان.

و با این حال، به گفته سودربرگ، توانایی تماشاگران برای برقراری ارتباط با حس انزوای تجربه شده توسط شخصیت های فیلم، بخشی از برنامه اولیه برای کیمی نبود، که پیش از این توسط فیلمنامه نویس دیوید کوپ ( پارک ژوراسیک ) طراحی شده بود. همه گیری کووید-19 شیوه تعامل ما با جهان اطراف را تغییر داد.

سودربرگ توضیح داد: «پیش فرضی که دیوید برای من مطرح کرد پیش از کووید بود و داستان بدون آن کار می‌کند، اما با آن حتی بهتر عمل می‌کند. ما به نوعی بدون اینکه بخواهیم آن را به ارث بردیم.»

و درست مانند آنچه که بارها و بارها در دنیای واقعی دیده‌ایم، همه راه‌های متفاوتی برای کنار آمدن با انزوا در کیمی پیدا می‌کنند. در حالی که برخی تلاش می‌کنند مانند همیشه زندگی کنند، برای شام بیرون می‌روند و طوری زندگی می‌کنند که انگار همه‌گیری وجود ندارد، برخی دیگر – مانند آنجلا، برای مثال – در تأیید ماهیت منزوی خود که محدودیت‌های همه‌گیر ایجاد می‌کند، آرامش پیدا می‌کنند.

سودربرگ گفت: «برای بسیاری از ما، قرنطینه یک مبارزه روانی واقعی بود. اما برای آنجلا، او نمی توانست بهانه ای بهتر برای ترک خانه بخواهد. او یکی از معدود افرادی است که در آن شهر کاملاً خوب است و هرگز آپارتمانش را ترک نمی کند. بنابراین معلوم شد که این برخورد عجیب ایده و دنیای واقعی بوده است. و خوشبختانه [داستان] را تقویت کرد."

با این حال، او اذعان کرد که نمی‌دانست بین زمان فیلم‌برداری کیمی و تاریخ اکران نهایی فیلم به کجا می‌رفته است.

اگر تا زمانی که کیمی در دسترس مخاطبان قرار گرفت، همه‌گیری رو به کاهش بود، آیا می‌خواهند محدودیت‌ها و انزوا را یادآوری کنند؟ آیا اتکای بیش از حد به عناصر داستان الهام گرفته از بیماری همه گیر مانع از ارتباط فیلم با مخاطبان پس از کووید می شود؟ به گفته سودربرگ، که نشان می‌دهد در مورد چگونگی تعیین چگونگی توطئه عوامل مختلف برای نگه داشتن مردم در داخل فیلم – از جمله همه‌گیری و اعتراضات سراسری – در بحث و گفتگو کمبودی وجود ندارد، به گفته سودربرگ این "بخش دشوار" بود. در نهایت تعادل برقرار کنید

فناوری اشتباه رفت

با این حال، یکی از موضوعاتی که سودربرگ در کیمی از تاکید بر آن خودداری نکرد، این است که به سرعت در حال محو شدن مرز بین حریم خصوصی شخصی ما و فناوری است که به طور فزاینده ای در زندگی روزمره خود به آن متکی هستیم.

در طول فیلم، آنجلا برای روشن کردن چراغ‌ها، برقراری تماس و انجام بسیاری از کارهایی که بسیاری از ما از دستگاه‌های سیری یا الکسا خود استفاده می‌کنیم، به دستیار «کیمی» خود تکیه می‌کند. اینکه از همین فناوری در مواقع اضطراری برای ثبت یک جنایت استفاده می شود، سپس برای پنهان کردن شواهد بالقوه آن جنایت مورد استفاده شوم قرار می گیرد، مزایا و خطرات ناشی از این فناوری را یادآوری می کند.

با توجه به تمام مکالمات جاری در سطوح مختلف دولت و در رسانه ها در مورد روشی که آمازون، اپل، گوگل و سایر سازندگان مبتنی بر هوش مصنوعی هستند، دستیارهای "همیشه روشن" محتوای صوتی (و حتی ویدیویی) را که هر دو ضبط می کنند مدیریت می کنند. به طور فعال و منفعلانه، این نقاط طرح خاص در کیمی اکنون به شکلی طنین انداز می شوند که شاید همین چند سال پیش دور از ذهن به نظر می رسید.

کراویتز در پاسخ به این سوال که آیا رابطه او با تکنولوژی از زمان فیلمبرداری کیمی تغییر کرده است، گفت: "من همیشه کمی نسبت به فناوری محتاط بوده ام." من کسی هستم که روی دوربین کامپیوترم یک نوار چسب دارم و از سیری استفاده نمی کنم. من الکسا ندارم […اما] فکر می‌کنم به همین دلیل است که من اینقدر مجذوب این داستان شدم، زیرا ما واقعاً در این نوع عصر برادر بزرگ زندگی می‌کنیم، و این خیلی عادی شده است. [این داستان] شبیه کاری است که Jaws با آب انجام داد: چیزی را که همه ما می شناسیم و دوست داریم و تجربه می کنیم به چیزی ترسناک تبدیل می کند. اینها ترسناک ترین انواع تریلرها هستند. ممکن است برای هر یک از ما اتفاق بیفتد. این آخرالزمان زامبی نیست. این یک چیز بسیار واقعی در دنیای واقعی است، و فکر می‌کنم به همین دلیل است که بسیار ناراحت‌کننده است.»

سودربرگ می‌گوید امیدوار است این فیلم الهام‌بخش گفتگوهایی در مورد میزان دسترسی ما به فناوری در زندگی‌مان و همچنین بهترین راه‌ها برای استفاده از فناوری و نرم‌افزاری باشد که در حال حاضر در اختیار داریم.

او توضیح داد: "من نمی دانم تا کجا پیش خواهد رفت." «مرحله بعدی چیست؟ شما یک دستگاه شنود دارید که می‌تواند از صدای کسی بفهمد که در شرف حمله است، یا وضعیتی توهین آمیز بر اساس امضای الگوی گفتار است. اکنون می توانید این کار را انجام دهید. سوال این است که آیا کسی این کار را انجام می دهد؟ اگر این تنظیماتی در نسخه شخصی شما از Kimi بود – آن "حالت حمله" که در آن، اگر یک تشدید خاصی را در لحن صدا بشنود، مانند یک آشکارساز دود، با کسی تماس بگیرد یا یک پینگ ارسال کند – آیا باید این اتفاق بیفتد؟ زیرا اکنون می توانید این کار را انجام دهید.»

کراویتز گفت: «این گزارش بسیار اقلیت را دریافت می‌کند،» و اضافه کرد که تمام اتفاقات شومی که در اطراف شخصیت او رخ می‌دهد در واقع باعث شد او نسبت به برخی از تصمیم‌هایی که قبلاً در دنیای واقعی می‌گرفت احساس بهتری داشته باشد.

او به Digital Trends گفت: «این برای من آرامش بخش بود زیرا [در ابتدا] احساس می کردم به خاطر خاموش کردن تلفنم یا گذاشتن بند روی دوربینم و مواردی از این قبیل پارانوئید شده ام. «[اما] فهمیدم، نه، این کاری است که باید انجام می‌دادم و من آدم دیوانه‌ای نیستم که این کار را انجام دهم.»

کیمی استیون سودربرگ اکنون در سرویس پخش HBO Max در دسترس است.