اگرچه سرعت توسعه علم و فناوری امروزه بسیار سریع بوده است، اما انسان ها هنگام کاوش در جهان پهناور تنها می توانند "از طریق احساس سنگ ها از رودخانه عبور کنند".
در مارس 2019، همه منتظر تحقق طرح «پیاده روی فضایی تمام زنان» بودند که قبلاً توسط ناسا (سازمان ملی هوانوردی و فضایی) اعلام شده بود. در ابتدا برای 29 مارس برنامه ریزی شده بود، فضانوردان زن آن مک کلین (آن مک کلین) و کریستینا کخ (کریستینا کخ) این سفر را برای انجام دومین تعویض باتری در کانال برق متفاوت در همان منطقه از ایستگاه فضایی انجام خواهند داد.
▲ چپ: آن مک‌کلین، راست: کریستینا کخ، تصویر از: ناسا
با این حال، مدت کوتاهی پس از آن، ناسا اعلام کرد که در طرح اولیه، فضانورد مرد نیک هیگ (نیک هیگ) و کریستینا کخ در مأموریت تعویض باتری کار می کنند. ناسا گفت که انتظار می رفت بسیاری از «راهپیمایی های فضایی تماماً زنانه» محقق نشدند، تا حدی به دلیل کمبود لباس فضایی در ایستگاه فضایی.
▲کریستینا کخ در حال انجام ماموریت است، تصویر از: NASA
به طور دقیق تر، ایستگاه فضایی فاقد لباس های فضایی متناسب با اندازه فضانوردان زن است. تنها یک لباس فضایی با سایز متوسط در ایستگاه فضایی وجود دارد و اگرچه قطعات لباس فضایی قابل تعویض است، اما ممکن است تا 12 ساعت طول بکشد.برای جلوگیری از تاخیر در ماموریت، تنها یک فضانورد زن تجهیزات مناسب برای انجام ماموریت را در اختیار دارد.
▲ چپ: نیک هیگ، وسط: کریستینا کخ، راست: آن مک‌کلین، تصویر از: ناسا
در واقع، آن مک‌کلین قبلاً یک مأموریت بیرونی انجام داده بود، اما به دلیل تفاوت بین محیط فضایی و محیط زمین، مک‌کلین متوجه شد که هنگام انجام مأموریت در فضا، لباس فضایی سایز متوسط برای او مناسب است، بنابراین می‌تواند فقط توسط فضانوردان مرد استفاده شود. تلاش را با کوخ در جای او تکمیل کنید.
▲آن مک‌کلین در حال انجام یک ماموریت بیرونی است، تصویر از: ناسا آمده است
به این ترتیب، «پیاده روی فضایی تمام زنانه» پرمخاطب، به دلیل نامعقول و درماندگی لباس ناکافی، با موفقیت محقق نشد.
همچنین این ماموریت بود که مشکلات طراحی لباس فضایی را آشکار کرد. زنان تنها حدود 11 درصد از افرادی را تشکیل می‌دهند که امروزه به فضا می‌روند، بنابراین با بودجه‌های محدود، اندازه‌های رایج لباس‌های فضایی بزرگ یا بسیار بزرگ هستند و لباس کافی برای فضانوردان زن وجود ندارد.
بنابراین، ناسا در حال توسعه نسل بعدی لباس‌های فضایی است و یکی از تمرکزها این است که امیدوار باشد با گروه متنوع‌تری از فضانوردان سازگار شود.
▲ تصویر از: یوتیوب
برای تحقق این مفهوم، ناسا پروژه های مرتبط را از طریق برنامه NIAC (مفاهیم پیشرفته نوآورانه) تامین مالی می کند. بانی دانبار "ساخت لباس های فضایی سفارشی با کارایی بالا برای اکتشاف مریخ" یکی از این پروژه هاست.
دانبار، استاد مهندسی هوافضا، نیز فضانورد بود. در چشم انداز پروفسور، امید می رود از اجزای تجزیه و تحلیل دیجیتال استفاده شود، به این امید که از اسکن دیجیتال به طراحی/تحلیل دیجیتال به ساخت رباتیک برود، که همچنین مستلزم استفاده از فناوری ساخت سه بعدی است.
▲ تصویر از: ناسا
اگر بتوان این چشم انداز را تحقق بخشید، لباس های فضایی فعالیت خارج از وسیله نقلیه (EVA) را می توان به سرعت طراحی و تولید کرد و می تواند توسط خدمه در هر محیط گرانشی استفاده شود. و هنگامی که در فضا هستند، فضانوردان همچنین می توانند در محل ساخت یا تعمیر کنند.
در چشم انداز ناسا برای برنامه NIAC، یک فضانورد وارد یک اسکنر بدن می شود و ساعاتی بعد با لباس فضایی سفارشی روی مریخ راه می رود. امیدوارم این روز به زودی فرا برسد.
#خوش آمدید به حساب رسمی وی چت آیفانر: آیفانر (وی چت: ifanr) توجه کنید، در اسرع وقت مطالب هیجان انگیزتری برای شما آورده خواهد شد.
