چشمان جامعه نجوم به طور جدی به یک رویداد این هفته است: پرتاب تلسکوپ فضایی جیمز وب ، رصدخانه فضایی کاملاً جدید ناسا، آژانس فضایی اروپا، و آژانس فضایی کانادا، که قدرتمندترین تلسکوپ فضایی جهان خواهد بود. تلسکوپ فضایی و جانشین تلسکوپ فضایی هابل. اما این پرتاب به این معنا نیست که هابل از بین خواهد رفت، زیرا تلسکوپ قدیمی‌تر همچنان برای گرفتن تصاویر زیبا از فضا در طیف نور مرئی استفاده می‌شود، در حالی که جیمز وب اساساً بر روی گرفتن داده‌ها در طول موج فروسرخ تمرکز خواهد کرد.
تصویر این هفته از تلسکوپ فضایی هابل نمونه ای از تصاویر چشمگیر است که هنوز هم می توان با این فناوری 30 ساله ثبت کرد. این کهکشان NGC 3568 را نشان می دهد، کهکشان مارپیچی میله ای (مانند راه شیری ما) که در فاصله 57 میلیون سال نوری از ما در صورت فلکی قنطورس قرار دارد.
یکی از ویژگی های متمایز این کهکشان این است که محل یک ابرنواختر عظیم است، زمانی که یک ستاره به پایان عمر خود رسید و در یک رویداد کیهانی دراماتیک منفجر شد. نور این ابرنواختر در سال 2014 به زمین رسید و به‌طور غیرمعمول، نه منجمان حرفه‌ای، بلکه توسط تیمی از علاقه‌مندان به نجوم آماتوری که از حیاط خلوت خود به دنبال ابرنواخترها هستند، مشاهده شد.
آژانس فضایی اروپا می‌نویسد: «در حالی که بیشتر اکتشافات نجومی کار تیم‌هایی از ستاره‌شناسان حرفه‌ای است، این ابرنواختر توسط ستاره‌شناسان آماتوری که بخشی از جستجوی ابرنواختر رصدخانه پشتی در نیوزیلند هستند، کشف شد». "اخترشناسان آماتور متعهد اغلب اکتشافات جالبی انجام می دهند – به ویژه در مورد پدیده های زودگذر نجومی مانند ابرنواخترها و دنباله دارها."
