Omnivision با اندازه 0.56 میکرون کوچکترین پیکسل جهان را برای دوربین گوشی های هوشمند ساخته است. این چیزی بیش از یک دستاورد علمی صرف است، این یک پیشرفت بزرگ است که در آینده نزدیک پیامدهای معنی‌داری برای گوشی‌های هوشمند خواهد داشت و به تولیدکنندگان اجازه می‌دهد وضوح دوربین را بدون افزایش اندازه افزایش دهند.
بله، این بدان معناست که ممکن است به زودی شاهد نابودی برآمدگی‌های بدنام دوربین باشیم که تقریباً در همه گوشی‌های هوشمند پرچم‌دار موجود در بازار وجود دارد.
QE و QPD چیست؟
با استفاده از کلماتی مانند "بازده کوانتومی بالا" (QE) و "تشخیص چهار فاز" (QPD)، هنگام بحث در مورد جزئیات اختراع بسیار کوچک Omnivision به راحتی می توان غرق شد. با این حال، آنها به این معنی هستند که به قدرت زیادی (QE) نیاز ندارد و توانایی فوکوس خودکار سریع (QPD) را دارد. این عوامل، همراه با اندازه بسیار کوچک پیکسل، به این معنی است که این فناوری به گوشی‌های هوشمند اجازه می‌دهد تا وضوح بدون افزایش اندازه را به شدت افزایش دهند.
این پیکسل‌ها به قدری کوچک هستند که اکنون با طول موج نور قرمز کوچک‌تر شده‌اند، و این تصور قبلی را که اندازه این طول موج حد پایین‌تری برای ایجاد یک پیکسل است، شکست. Omnivision از فناوری انحصاری استفاده کرد تا فتودیود را عمیق‌تر در سیلیکون جاسازی کند، که آنها را قادر می‌سازد کوچکترین پیکسل جهان را توسعه دهند.
این پیکسل های کوچک همان چیزی است که Omnivision را قادر می سازد تا یک سنسور دوربین گوشی هوشمند 200 مگاپیکسلی ایجاد کند. Omnivision انتظار دارد اولین گوشی های هوشمند با کوچکترین پیکسل جهان در این سنسورهای 200 مگاپیکسلی در اوایل سال 2023 وارد بازار شوند.
این فناوری تازه شروع مسابقه برای افزایش عملکرد دوربین گوشی های هوشمند و در عین حال کاهش اندازه دوربین است. محققان دانشگاه Chung-Ang اخیراً راهی برای کنار هم قرار دادن نقاط کوانتومی و تنظیم آنها به فرکانس‌های نور خاص ایجاد کرده‌اند، بنابراین یک حسگر تصویر رنگی در مقیاس بسیار کوچکی ایجاد می‌کنند. ظاهراً ساخت آنها ساده، بسیار بادوام و بسیار حساس هستند. در نهایت، سنسورهای کوانتومی ممکن است جایگزین CMOS (نیمه‌رسانای اکسید فلزی مکمل)، پادشاه فعلی فناوری تصویربرداری که تقریباً در همه دوربین‌ها وجود دارد، شود.
این چه معنایی برای آینده دارد؟
در نهایت، دوربین های مختلف از این پیشرفت های تصویربرداری بهره مند خواهند شد. گوشی‌های هوشمند ممکن است بالاخره بتوانند خود را از شر آن برآمدگی ناخوشایند خلاص کنند که تضمین می‌کند هرگز روی یک میز کاملا صاف نخواهند بود. همچنین می توان تصور کرد که چگونه این فناوری می تواند در حسگرهای بزرگ در دوربین های لنز قابل تعویض پیاده سازی شود. اگر آنها بتوانند 200 مگاپیکسل را در یک دوربین گوشی هوشمند قرار دهند، چند مگاپیکسل می توانند در دوربینی به اندازه نیکون Z9 قرار دهند؟ ممکن است بتوانیم در آستانه دیدن سنسورهای گیگاپیکسلی در دوربین های مصرف کننده باشیم، هرچند که از میزان فضای هارد دیسکی که چنین عکس هایی نیاز دارند می لرزیم.
در حالی که می‌توانم در مورد امکان وسوسه‌انگیز چنین برنامه‌های علمی تخیلی هنوز محقق نشده (مثلاً حسگرهای تراپیکسلی در رصدخانه‌های علمی) خیال پردازی کنم، در اینجا و اکنون می‌توانید با اولین عکس گرفتن با 0.56 نگاهی به آینده داشته باشید. پیکسل های میکرونی
