25 سالگی چاندرا را با گوش دادن به صداهای فضا جشن بگیرید

Sonifications جدید ناسا به گذشته کیهان گوش کنید
NASA/CXC/SAO/K.Arcand، SYSTEM Sounds (M. Russo، A. Santaguida)

ناسا قبلاً سونفیکیشن‌های جذابی را به اشتراک گذاشته است که تصاویری از فضا می‌گیرند و آن‌ها را به تجربه‌های شنوایی تبدیل می‌کنند – هم برای افرادی که دچار اختلال بینایی هستند از شگفتی‌های فضا لذت می‌برند و هم راهی جدید برای تجربه تصاویر فضایی برای همه فراهم می‌کند. اکنون، آژانس مجموعه جدیدی از سونفیکیشن ها را از برخی تصاویر تاریخی که توسط رصدخانه ارجمند پرتو ایکس چاندرا گرفته شده است، منتشر کرده است.

این هفته بیست و پنجمین سالگرد اولین تصاویر نوری از چاندرا است. شاید این تلسکوپ به اندازه دیگر تلسکوپ های فضایی خود مانند هابل و جیمز وب مشهور نباشد، اما چاندرا ابزاری حیاتی برای کمک به ستاره شناسان برای نگاه کردن به جهان در طول موج پرتو ایکس بوده است. و در طول زمان خود تصاویری زیبا و معروف را نیز تولید کرده است.

ناسا می نویسد: "به مناسبت سالگرد این نقطه عطف، سونفیکیشن های جدیدی از سه تصویر – از جمله Cassiopeia A (Cas A) – منتشر می شود." «Sonification فرآیندی است که داده‌های نجومی را به صدا تبدیل می‌کند، شبیه به اینکه چگونه داده‌های دیجیتال به طور معمول به تصویر تبدیل می‌شوند. این فرآیند ترجمه، علم داده‌ها را از حالت دیجیتالی اولیه خود حفظ می‌کند، اما یک مسیر جایگزین برای تجربه داده‌ها فراهم می‌کند.»

سه صوت جدید شامل تصاویری از Cassiopeia A است ، ابری از زباله که بقایای یک ابرنواختر است. در قلب آن باقیمانده یک ستاره منفجر شده است که ستاره نوترونی نامیده می شود، و سوناسیون از این نقطه مرکزی شروع می شود و به سمت بیرون حرکت می کند، با داده های اشعه ایکس از چاندرا که توسط صداهای پیانو و داده های فروسرخ جیمز وب و تلسکوپ فضایی اسپیتزر نمایش داده می شود. با سازهای برنجی و زهی نشان داده شده است.

همچنین 30 Doradus، معروف به سحابی رتیل ، وجود دارد که به خاطر مناظر پر زرق و برق و رویایی‌اش شناخته می‌شود و اکنون دارای منظره‌ای درخشان و ظریف است. اشکال حجاری شده در سحابی نتیجه امواج ضربه ای است که توسط بادهای ستارگان پرجرم ایجاد می شود و نواحی قرمز رنگ در تصاویر با گام های کم نشان داده می شوند در حالی که نواحی سفید صدای باد دارند و ستارگان درخشان نت های سینتی سایزر دریافت می کنند.

و در نهایت کهکشان NGC 6872 وجود دارد، کهکشانی مارپیچی با دو بازوی کشیده که به فضا می رسد. این تصویر در یک الگوی ساعت مانند، با صداهایی که از یک نقطه مرکزی، که مرکز کهکشان است، به گوش می رسد. در اینجا، صداهای پرتوهای ایکس به صورت صداهای باد مانندی نشان داده می شود که مربوط به گاز بسیار داغی است که در اطراف مرکز کهکشانی می چرخد، در حالی که تشکیل ستاره در بازوهای مارپیچی به صورت صداهای با صدای بلند شنیده می شود.

سونفیکیشن های قبلی شامل صداهای یک سحابی و سیاهچاله و همچنین تصاویر گرفته شده توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب بوده است.