این هیجان انگیزترین زمان سال برای ستاره شناسان است. نه به خاطر تعطیلات یا راه اندازی یک تلسکوپ جدید، بلکه به این دلیل که این هفته شاهد انتشار یک بررسی ده ساله از آکادمی ملی علوم، مهندسی و پزشکی بودیم. این گزارش که هر 10 سال یکبار منتشر می‌شود، برنامه‌هایی را برای دهه آینده نجوم در ایالات متحده ارائه می‌کند – چه چیزی را مطالعه کنیم و چه چیزی بسازیم.
بررسی دهه‌ای در مورد نجوم و اخترفیزیک 2020، معروف به Astro2020، سه موضوع اصلی را برای دهه آینده تحقیقات در اولویت قرار می‌دهد: جستجو برای سیارات فراخورشیدی بالقوه قابل سکونت، درک اسرار جهان از جمله ماده تاریک و روشی که جهان در حال انبساط است و یادگیری در مورد آن. چگونه کهکشان ها شکل می گیرند همچنین اهمیت گسترش تنوع و دسترسی در نجوم و حمایت از محققانی را که در ابتدای کار خود هستند، تشخیص می دهد.
یکی از بزرگ‌ترین توصیه‌ها این است که یک «رصدخانه بزرگ» جدید جایگزین تلسکوپ فضایی قدیمی هابل شود، تلسکوپ فضایی هابل که امسال به دلیل سخت‌افزار قدیمی‌اش با یک سری مشکلات مواجه شده است . این گزارش یک جانشین تلسکوپ بزرگ جدید را توصیه می کند که می تواند در طول موج های نوری، مادون قرمز و فرابنفش کار کند و می تواند برای کارهایی مانند رصد سیارات فراخورشیدی دوردست استفاده شود تا ببینیم آیا آنها می توانند به طور بالقوه قابل سکونت باشند یا خیر.
تلسکوپ غول پیکر پیشنهادی ترکیبی از دو پیشنهاد خواهد بود: مأموریت رصدخانه سیاره فراخورشیدی قابل سکونت ناسا (HabEx) و مأموریت نقشه‌بردار نوری مادون قرمز نوری فرابنفش (LUVOIR). با هزینه 11 میلیارد دلاری، می تواند سیارات دوردست و کم نوری را ببیند که 10 میلیارد بار کم نورتر از ستارگانی هستند که به دور آنها می چرخند.
با نگاهی بیشتر به آینده، این گزارش توصیه می‌کند که ناسا یک "مأموریت رصدخانه‌های بزرگ و برنامه بلوغ فناوری" را برای توسعه تلسکوپ‌های حتی بیشتر، که نام آن از چهار رصدخانه شاخص ناسا در دهه‌های 1990 و اوایل دهه 2000 گرفته شده است، راه‌اندازی کند.
فیونا هریسون، رئیس بخش فیزیک، ریاضیات و نجوم در مؤسسه فناوری کالیفرنیا، در بیانیه‌ای گفت: «این گزارش یک چشم‌انداز بلندپروازانه، الهام‌بخش و آرزویی برای دهه آینده نجوم و اخترفیزیک ارائه می‌کند .» با تغییر نحوه برنامه‌ریزی ما برای جاه‌طلبانه‌ترین پروژه‌های فضایی استراتژیک، می‌توانیم مجموعه گسترده‌ای از مأموریت‌ها را برای دنبال کردن اهداف رویایی، مانند جستجوی حیات در سیاراتی که به دور ستارگان در همسایگی کهکشانی ما می‌چرخند، توسعه دهیم – و در عین حال از غنای آن بهره‌برداری کنیم. اخترفیزیک قرن بیست و یکم از طریق ناوگان پانکروماتیک.
