هدست‌های واقعیت مجازی در حال حاضر قادر به شبیه‌سازی محیط‌های واقعی هستند تا مغز شما را فریب دهند تا فکر کند واقعاً آنجاست. اما محققان دانشگاه شیکاگو با شبیه سازی احساسات فیزیکی با استفاده از مواد شیمیایی اعمال شده بر روی پوست شما قدمی فراتر گذاشته اند.
پیاده سازی به نظر اساسی می رسد، اما نتایج شگفت انگیز است و می تواند راهی برای فراگیرتر کردن VR فراهم کند.
این روش ابتکاری که " هپتیک شیمیایی " نامیده می شود، شامل تحریک محرک های مختلف بر روی پوست با استفاده از مواد شیمیایی مختلف است. مواد شیمیایی با استفاده از یک سیستم ویژه از تکه‌های پوشیدنی و پمپ‌هایی که می‌توانند در هر نقطه از بدن استفاده شوند، تحویل داده می‌شوند. تا زمانی که تماس مستقیم با پوست امکان پذیر باشد، لکه ها کار می کنند – از جمله روی صورت. مطالعات ادعا می کنند که خود مواد شیمیایی برای انسان بی خطر هستند.
پنج ماده شیمیایی مختلف برای شبیه سازی پنج حس فیزیکی مختلف وجود دارد. منتول برای ایجاد احساس خنکی، مانند پیاده روی در بیرون در یک روز سرد استفاده می شود. لیدوکائین، که اغلب به عنوان یک بی حس کننده موضعی استفاده می شود، می تواند برای شبیه سازی احساس بی حسی روی پوست استفاده شود. کپسایسین، ماده شیمیایی پشت غذای تند مورد علاقه شما، برای ایجاد گرما یا احساس گرما استفاده می شود. Sanshool یک احساس سوزن سوزن شدن روی پوست ایجاد می کند، در حالی که سینامالدئید یک احساس سوزش را شبیه سازی می کند و به طور بالقوه برای آموزش بازخورد منفی مفید است.
محققان ویدئویی ساختند تا نشان دهند که چگونه می توان از هر یک از احساسات استفاده کرد. آنها یک بازی VR ابتدایی ساختند که در آن بازیکن در محیط های مختلف قدم می زند و یک بازوبند مجازی دارد که به آنها اجازه می دهد با محیط اطراف خود ارتباط برقرار کنند.
برای مثال، وقتی بازوبند مجازی شروع به اتصال کوتاه می‌کند، تکه‌های شیمیایی سانشول را آزاد می‌کنند تا شوکه شدن را شبیه‌سازی کنند. همچنین بازیکن برای شبیه سازی گرما یا سرما در محیط های مختلف قدم می زند.
پس چرا این همه اهمیت دارد؟ خوب، در هفته‌های اخیر علاقه‌ای به VR و نحوه اعمال آن افزایش یافته است. فیسبوک اخیراً نام خود را به Meta تغییر داده است تا نشان دهد تمرکز خود را بر ایجاد متاورژن، تکاملی از اینترنت که تعاملات اجتماعی را نه تنها بر روی صفحه نمایش، بلکه در جهان های مجازی سه بعدی کاملاً تحقق یافته می بیند، تغییر داده است.
در رمان Ready Player One ، لباس‌های لمسی پیشرفته‌ای وجود داشت که هنگام ورود به دنیای مجازی به نام OASIS، احساسات واقعی بافت‌ها و سطوح مختلف را ارائه می‌داد. این تحقیق می‌تواند پله‌ای برای این نوع کت و شلوارها باشد، اگر متاورژن محقق شود.
