بررسی WWE 2K23: شبیه ساز کشتی به داستان بازگشت خود ادامه می دهد

اگر بخواهم WWE 2K23 را با یک حرکت کشتی مقایسه کنم، باید خودکشی فوق العاده باشد. در آن مانور یک کشتی گیر در حال شیرجه زدن از رینگ از طریق طناب ها برای پایین آوردن حریف خود در خارج می بیند. هنگامی که با دقت دقیق ضربه می خورید، چیز زیبایی است – اگرچه بخشی از جذابیت آن این است که واقعاً خطرناک به نظر می رسد. به عنوان یک بیننده، شما همیشه می دانید که با کوچکترین اشتباه محاسباتی چقدر اشتباه می تواند انجام شود. آویزان شدن پا به یک اینچ طناب می تواند به شکستگی گردن ختم شود. من همیشه وقتی می بینم که کسی با موفقیت حرکت را انجام می دهد شگفت زده می شوم، اما همچنان نگران این هستم که هر بار چه چیزی ممکن است اشتباه پیش بیاید.

این موقعیتی است که من با آخرین ورودی در فرنچایز WWE 2K در آن قرار گرفته‌ام. مانند نسخه برجسته سال گذشته، نسخه 2023 نیز فصل محکم دیگری در داستان بازگشت مجموعه کشتی کج است. اما با بازگشت تیم 2K ​​Games به آهنگ سالانه – چیزی که قبلاً به سقوط فاجعه‌بار آن منجر شد – هر زمان که با چیزی روبرو می‌شوم که هنوز احساس ناراحتی می‌کند، عصبی می‌شوم. هر انیمیشن بی‌نظیر یا هشیاری ثابت‌نشده مانند آن یک اینچ سرنوشت‌ساز بین پیروزی و فاجعه است. روند ورودی امسال بیشتر به سمت اولی گرایش دارد، اما نمی توانم خودم را از تماشای عصبی برخی از قسمت ها از طریق انگشتانم دور نگه دارم.

WWE 2K23 با دوبرابر کردن ویژگی‌های عالی مانند حالت MyGM و بهترین مجموعه تولید در کلاس، به سلطنت قهرمانی نسل قبلی خود ادامه می‌دهد. با این حال، برخی از ناامیدی‌های قدیمی همچنان پابرجا هستند، که می‌تواند به ویژه نگران‌کننده باشد زیرا سریال به ریتم سالانه‌ای بازمی‌گردد که برای مرکب کردن مشکلات نیست. این سریال در حال حاضر در مکان سالمی قرار دارد، اما برای جلوگیری از آسیب طولانی مدت به تمرینات تمرینی مداوم نیاز دارد.

جرم اضافه شده

از نظر کشتی اصلی، WWE 2K23 تغییرات عمده زیادی نسبت به نسخه قبلی خود ایجاد نمی کند. کنترل‌ها یکسان هستند و حول ضربات، چنگال‌ها و ترکیب‌هایی می‌چرخند که به مسابقات اجازه می‌دهد با سرعتی روان باز شوند. من هنوز تحت تأثیر این هستم که چگونه سریال می تواند ماهیت بداهه کشتی را به خوبی به تصویر بکشد، و باعث می شود که حرکات و لحظات بزرگ به طور طبیعی از دعوا بیرون بیایند. مسابقات در بهترین لحظات خود واقعاً می‌توانند با شوک و درام چیز واقعی مطابقت داشته باشند.

در حالی که اصول اولیه تغییر نکرده است، برخی از ترفندها در اینجا وجود دارد که تأثیر بیشتری بر نبردها از آنچه انتظار می رود دارند. برای مثال، بازی‌های کیک اوت، اکنون بازیکنانی را مجبور می‌کند که یک مینی‌بازی مبتنی بر زمان‌بندی و جوی استیک را به‌جای فشرده‌سازی دکمه‌ها، تکمیل کنند. این یک تغییر کوچک است، اما تغییری که باعث می‌شود هر تلاشی برای پین‌فال بسیار پرتنش شود. نه تنها این، بلکه نشانگر بصری خوبی از ضعیف بودن حریف است، زیرا بسته به میزان ضعیف بودن آنها، پنجره زمان بندی باریک تر می شود.

مدیریت کنتور هم اکنون نقش بسیار بیشتری در مسابقات بازی می کند. علاوه بر یک نوار پایانی سه تیک، بازیکنان یک نوار آبی نیز دارند که چندین هدف دارد. هنگامی که به طور کامل پر شد، می توان آن را صرف انجام یک حرکت امضا کرد. با این حال، تکه‌هایی از آن را می‌توان برای بلند شدن سریع‌تر از زمین، انجام یک حمله پوسوم در حالت خوابیده، ایجاد یک توانایی ویژه مجهز (مانند ضربه کم) و موارد دیگر صرف کرد. این امر پتانسیل بسیار بیشتری را برای داستان سرایی درون حلقه ای اضافه می کند، در حالی که به تصمیم گیری هوشمندانه و مدیریت منابع نیز نیاز دارد. شما واقعاً مانند یک کشتی گیر احساس می کنید که چگونه استقامت خود را صرف کند.

در حالی که از تغییرات زیادی در اینجا لذت می برم، در مورد آنها نیز دو نظر دارم. در تکرار فعلی سری، تاکید زیادی بر دنبال کردن اعلان‌های دکمه روی صفحه است. اجرای یک فینیشر، گرفتن طناب برای شکستن یک سنجاق، برگرداندن یک حمله، نصب یک سکانس بازگشت، مکیدن حریف به یک پین پوسوم … همه اینها اساساً رویدادهای سریع هستند. اگرچه من خیلی اهمیتی نمی‌دهم، اما نگرانم که برخی از جذابیت‌های سریال را از بین ببرد. نمی توانم تصور کنم که مجبور باشم در طول مسابقه تک تک درخواست های روی صفحه را برای دوستان توضیح دهم و آنها را حفظ کنند.

به طور کلی، به نظر می‌رسد نسخه امسال کمی بیشتر برای طرفدارانی که بازی‌های درون و بیرون را می‌شناسند، بازی می‌کند. به طور خاص اجرای معکوس ها کمی سخت تر به نظر می رسد، با پنجره های زمان بندی تقسیم ثانیه. این خبر بسیار خوبی برای بازیکنان بیش از حد رقابتی است که می‌خواهند آن را به عنوان یک ورزش الکترونیکی در نظر بگیرند، اما می‌تواند کمی خسته‌کننده باشد، زیرا بیشتر یک شغل میان کارت است. من می بینم که امسال به طور پیشگیرانه دکمه های صورت را خیلی بیشتر له می کنم و سعی می کنم به جای واکنش طبیعی به آنها، فرصت های معکوس را پیش بینی کنم.

برخی از این موارد را می توان با تنظیمات بهینه کرد، اما همه اینها من را کمی در مورد آینده این سری به عنوان یک بازی معمولی کنجکاو می کند. هر چه بیشتر به حالت شبیه‌سازی کامل حرکت کند، تقاضای آن بیشتر می‌شود. من تصور می کنم که 2K22 ممکن است به عنوان بازی "احمق با دوستان" من باقی بماند در حالی که 2K23 بازی انفرادی من است.

ایجاد حرکت

فراتر از تغییرات در کشتی اصلی آن، تقریباً تمام ویژگی های WWE 2K23 به نوعی بازسازی شده است. برخی از این ها کار می کنند، در حالی که برخی دیگر برخی از محدودیت های فعلی سریال را آشکار می کنند. فهرست نکات برجسته با فهرست فوق ستاره‌های آن شروع می‌شود، که نسبت به نسخه قدیمی سال گذشته ارتقای بزرگی دارد. بازی جدید بیشتر منعکس کننده محصول فعلی WWE است، تنها با چند ترفند باقیمانده (متاسفانه Piper Niven هنوز Doudrop است) و فهرست حذف شده است. این باعث می‌شود «هم‌بازی» با محصول فعلی بسیار آسان‌تر شود.

این دقیقاً همان کاری است که من در حالت های مورد علاقه خود انجام داده ام. در سندباکس MyUniverse، در حال حاضر در حال رزرو بازی سامی زین بیبی فیس خودم هستم. در حال حاضر، او در یک مسابقه بین قاره‌ای تاثیرگذار است که باعث شد او با سانتوس اسکوبار و میز اختلافات پنج ستاره‌ای داشته باشد. چیزی که من در مورد حالت جدید بازتولید شده دوست دارم این است که چند گزینه برای ساختن آن داستان ها به من می دهد. من می‌توانم رقابت‌ها را رزرو کنم یا مسابقات عنوان را درخواست کنم، اما می‌توانم برخی زوایای قبل و بعد از مسابقه را نیز فعال کنم که کمی گرما را به یک زاویه می‌افزایند. در سریال‌هایم با اسکوبار، مسابقاتی داشتم که او قبل از زنگ به من می‌پرید یا در حین دست دادن باز ورزشی به من مشت می‌زد. این تکان‌ها باعث می‌شود که برگردم، زیرا هر مسابقه یا دشمنی می‌تواند کاملاً متمایز باشد.

چیزی که من بیشتر از همه در مورد آن هیجان زده هستم، بازسازی کامل MyGM است که در اینجا گنجانده شده است. در WWE 2K22 ، حالتی که به تازگی معرفی شده است، تقریباً به طور انحصاری نحوه بازی من بود. شبیه ساز مدیریت به من اجازه داد تا برنامه کشتی خودم را رزرو کنم و آن را مانند یک برنامه تلویزیونی تماشا کنم. این یک افزوده درخشان بود، اما یک افزودنی فوق العاده محدود نیز. اما 2K23 به آن حالت فوق‌العاده‌ای می‌دهد که شایسته آن است، و تعداد زیادی گزینه جدید اضافه می‌کند که آن را از مرحله نمونه اولیه خود خارج می‌کند.

نسخه جدید به بازیکنان این امکان را می‌دهد تا انواع بیشتری از مسابقات را رزرو کنند، مجموعه کاملی از قهرمانان (شامل یک عنوان کارت میانی و دو مجموعه کمربند برچسب‌ها) داشته باشند و پس از اتمام «هدف نهایی» به روند خود ادامه دهند. هنوز هم برخی از آزاردهنده ها اینجا و آنجا وجود دارد، مانند عدم امکان رزرو یک تهدید سه گانه به عنوان یک مسابقه قهرمانی، اما من از افزایش دامنه آن به طور کلی هیجان زده هستم. من در حال حاضر یک پروموشن را با دشمنی های چندلایه انجام می دهم که در مسابقات تک نفره، مسابقات چند نفره و نبردهای تیمی تگ می شود.

البته، رویداد اصلی واقعی در اینجا بار دیگر بهترین مجموعه ساخت سری 2K در کلاس است. چیز زیادی در آنجا تغییر نکرده است، اما من همیشه هر زمان که یک ورودی جدید را آزمایش می کنم دوباره تحت تأثیر قرار می گیرم. یک ساعت خوب را صرف ساختن عجیب‌ترین هیولایی کردم که می‌توانستم، تا آنجا پیش رفتم که یک ورودی سفارشی ساختم که در حالی که او به شکلی جذاب از سطح شیب‌دار به سمت هیاهوی ریاست‌جمهوری می‌رفت، کل صحنه را هو کرد. در این مرحله، سریال می‌تواند یک سال توپ را کاملاً رها کند و تا زمانی که این ویژگی دست نخورده باقی بماند، همچنان قابل توصیه است. این یک حرکت نهایی قابل اعتماد است که باید به هر قیمتی محافظت شود.

سرسخت مثل پاشنه

در حالی که من واقعاً به آن حالت‌ها چسبیده‌ام، جنبه‌های دیگر کاملاً خوب نبوده‌اند. این هم به دلیل برخی ابهامات ادامه دار در شبیه سازی و هم برخی از انتخاب های طراحی سرسختانه است که پس از ورود سال گذشته، من را حتی بیشتر ناامید می کند. بزرگ‌ترین ناامیدی من در اینجا ناشی از هوش مصنوعی است، که به نظر نمی‌رسد به خوبی بهبود یافته است. مسابقات تگ تیم هنوز یک کابوس هستند (و مسابقات تگ های ترکیبی حتی بدتر هستند)، با شرکای کنترل کننده کامپیوتر تقریباً قبل از اینکه داور بتواند حتی تا یک عدد بشمارد، همه پین ​​فال ها را شکست می دهند. این داوران نیز عاری از گناه نیستند، زیرا تمایل دارند به طور تصادفی شمارش خود را به تاخیر بیندازند یا حتی برای رسیدن به موقعیت خود تلاش کنند. همان چیزی که سال گذشته گفتم اینجا هم صدق می کند: مسابقات انفرادی بهترین هستند و هر چه بدن های بیشتری وارد رینگ شوند اوضاع به تدریج بدتر می شود.

برخی از حالت‌ها نیز پیشرفت‌هایی را که من انتظارش را داشتم، مشاهده نکرده‌اند، هرچند نه به دلیل عدم تلاش. MyShowcase امسال یک گام رو به جلو بر روی کاغذ است و به بازیکنان اجازه می‌دهد در طول اعصار جان سینا را شکست دهند. این یک مفهوم مبتکرانه در مقایسه با اجرای معمول حالت است. پیش فرض روایت به این معناست که بازیکنان به جای بازی کردن به عنوان سینا برای دوازده مسابقه، می توانند به عنوان یک دسته از کشتی گیران مختلف بازی کنند. از نظر روایی نیز کمی جذاب‌تر است، زیرا داستان یک افسانه فروتن را روایت می‌کند که درباره شکست‌هایش (فیلم‌نامه‌نویسی) منعکس می‌شود.

با این حال، چیزی که من را به سمت بالا سوق می دهد، این است که این حالت همچنان از بازیکنان می خواهد که حرکات خاصی را بدون نشان دادن اعلان روی صفحه انجام دهند. جریان مسابقه دائماً قطع می‌شود، زیرا من به یک منو می‌روم تا بفهمم که چگونه می‌کنم پاهای چوب پنبه‌باز را رها می‌کنم. این مشکل در واقع با فرض چند کشتی گیر بدتر می شود، زیرا من نمی توانم یک پایگاه دانش moveset در طول زمان ایجاد کنم و بدون بررسی لیست ترکیبی حملات را اجرا کنم. من دائماً در منوها هستم، که از کل احساس «مستند قابل پخش» که بازی قصد ارائه آن را دارد، می‌گیرد. در نهایت، امتناع بازی‌های 2K از قرار دادن ترکیب‌های ترکیبی ضروری روی صفحه، به طرز ناامیدکننده‌ای سرسختانه است.

MyRise نیز کمی ناامید کننده است و خطری را که سریال در درازمدت با آن مواجه است را نشان می دهد زیرا مشکلات آن ترکیب می شود. مانند MyShowcase، من از نظر تئوری این ایده را دوست دارم. حالت داستان تک نفره به جای گفتن یک داستان کلی «صفر به قهرمان»، نوسانات داستانی خلاقانه ای را در دو کمپین جداگانه ایجاد می کند. به عنوان مثال، The Lock داستان یک ورزشکار شناخته شده را روایت می کند که به عنوان "چیز بزرگ بعدی" وارد WWE شده است. این یک راه سرگرم کننده برای معکوس کردن داستان های کشتی معمولی 2K با قرار دادن بازیکنان در مواجهه با فشار انتظارات است. به طور مشابه، The Legacy یک کشتی‌گیر نسل دوم را دنبال می‌کند که بعد از اولین بازی فاجعه‌آمیز، می‌خواهد ثابت کند که چیزی بیش از یک نوزاد خودخواه است.

من عاشق چیزی هستم که 2K Games با داستان سرایی خود به دنبال آن است، اما همه اینها با ارائه کلی پایین آمده است. بخش اعظم داستان آن از طریق مدل‌های شخصیت‌های بی‌تفاوت روایت می‌شود که به طور خشک بارها از دیالوگ‌های مسطح بین مسابقات بیرون می‌ریزند. بدتر از آن، پر از صفحه نمایش های بارگیری طولانی است – حتی در PS5 – که سرعت شروع و توقف ناامیدکننده ای به آن می دهد. وقتی تماشای این مشکلات با برخی از مشکلات و باگ های طولانی مدت هوش مصنوعی تلاقی می کنند، جایی است که من شروع به نگرانی می کنم.

در این مرحله، دست تیم 2K ​​پر است. این تیم در تلاش است تا با پنج حالت اصلی دستکاری کند و هر سال هر یک را بهبود و گسترش دهد. این علاوه بر مدیریت مجموعه ایجاد، افزودن انواع مسابقه مانند WarGames، ساخت کشتی‌گیران جدید، رفع اشکالات، ترسیم امواج DLC متعدد، متعادل کردن بازی آنلاین و موارد دیگر است. انتشار سالانه غیرممکن به نظر می رسد، و MyRise جایی است که می توانم تأثیر تقسیم اولویت ها را ببینم. با افزایش جاه‌طلبی‌های روایی‌اش، حالتی درهم به وجود می‌آید که می‌ترسم در آستانه فروپاشی باشد. در همین حال، کار بسیار زیادی برای رفع کردن MyFaction های بارگذاری شده توسط ریزتراکنش ها انجام شده است.

من به طور کلی در مورد WWE 2K23 مثبت هستم، زیرا به اندازه کافی محتوای عالی وجود دارد که بتوانم دندان هایم را در آن فرو کنم، اما امیدوارم بازی 2K بتواند در برابر شانس های فزاینده حرکت خود را حفظ کند. من قبلاً این بار نسبت به 2K22 با باگ‌های بیشتری روبرو شده‌ام، که نگرانم این است که سریال‌هایی به این بزرگی تنها در یک آهنگ سالانه می‌توانند سرازیر شوند. این اتفاق برای Madden افتاد ، برای Call of Duty و برای سری WWE در دهه 2010 اتفاق افتاد. تا آن زمان، من به ریشه‌یابی شبیه‌ساز کشتی قوی ادامه می‌دهم و داستان بازگشت شبیه به درو مک اینتایر را ادامه می‌دهد. من فقط امیدوارم که بتواند پس از رسیدن به قله کوه، هیاهو را حفظ کند. این نبرد واقعی است.

بازی WWE 2K23 در پلی استیشن 5 بررسی شد.