در حالی که احتمال برخورد یک سیارک بزرگ به زمین به زودی بسیار دور در نظر گرفته می شود، اگر چنین رویدادی رخ دهد، عواقب آن می تواند ویرانگر باشد. بنابراین بسیار حیاتی است که ما دائماً منظومه شمسی را برای هرگونه سیارک خطرناکی که به سمت ما می آید رصد کنیم.
در حال حاضر، ناسا حدود 28000 سیارک نزدیک به زمین را ردیابی می کند تا خطر برخورد آنها را ارزیابی کند. آژانس فضایی می گوید که هر سال این رقم حدود 3000 افزایش می یابد زیرا سیارک های بیشتری کشف می شود.
اما در سالهای آینده انتظار میرود که با آنلاین شدن تلسکوپهای قدرتمندتر، این تعداد به طرز چشمگیری افزایش یابد.
پیش از افزایش سریع، دانشمندان مرکز مطالعات اجسام نزدیک به زمین، که توسط آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا مدیریت میشود، یک الگوریتم نظارت بر ضربه نسل بعدی به نام Sentry-II برای ارزیابی بهتر احتمالات برخورد سیارکهای نزدیک به زمین ایجاد کردهاند.
JPL گفت: "فرهنگ عامه اغلب سیارک ها را به عنوان اجرام پر هرج و مرج به تصویر می کشد که به طور تصادفی در اطراف منظومه شمسی ما زوم می کنند، مسیر خود را به طور غیرقابل پیش بینی تغییر می دهند و سیاره ما را بدون لحظه ای تهدید می کنند ." «این واقعیت نیست. سیارک ها اجرام آسمانی بسیار قابل پیش بینی هستند که از قوانین فیزیک پیروی می کنند و مسیرهای مداری قابل شناختی را به دور خورشید دنبال می کنند.
اما اضافه کرد که گاهی اوقات مسیر یک سیارک می تواند آن را به زمین بسیار نزدیک کند، و به دلیل آنچه که به عنوان "عدم قطعیت های کوچک" در موقعیت سیارک توصیف می کند، برخورد با سیاره ما گاهی یک احتمال بسیار واقعی است. خبر خوب این است که Sentry-II داده های دقیق تری را در اختیار دانشمندان قرار می دهد که منجر به ارزیابی های قابل اعتماد تری در مورد خطر آن برای زمین می شود.
ویدئوی زیر نوع چالشهایی را که دانشمندان در تلاش برای محاسبه مسیری که یک سیارک طی میکند، با آن مواجه هستند، نشان میدهد. همچنین توضیح میدهد که چگونه فضاپیمای OSIRIS-REx ناسا اطلاعات بیشتری درباره یک سیارک بالقوه خطرناک به نام Bennu ارائه میدهد.
پس چه اتفاقی می افتد اگر دانشمندان تشخیص دهند که یک سیارک بزرگ در مسیر برخورد با زمین در رویدادی است که می تواند باعث آسیب فاجعه شود؟ خوب، ناسا در حال آزمایش یک سیستم دفاعی است . ماموریت DART که اخیراً به فضا پرتاب شده است، تلاش خواهد کرد تا مسیر یک سیارک را با برخورد مستقیم یک فضاپیما به آن تغییر دهد. اگر ماموریت موفقیت آمیز باشد، این روش به شکل اصلی دفاع ما در برابر هر سیارک خطرناک بزرگی که به سمت ما حرکت می کند تبدیل خواهد شد.