نقد کیمی: زوئه کراویتز هیجان‌انگیز و هیجان‌انگیز خانه هوشمند را قدرتمند می‌کند

این سؤال که اگر کسی باور داشته باشد که شاهد جنایتی وحشتناک بوده است، چه می‌کند – و تا کجا پیش می‌رود – خوراک محبوب فیلمسازان در طول سال‌ها بوده است، از شاهکارهای تحسین‌شده منتقدان مانند پنجره عقب آلفرد هیچکاک گرفته تا تقلیدهای سورئال مانند سریال اخیر نتفلیکس زن در خانه آن سوی خیابان از دختری در پنجره . در حالی که این پیش‌فرض پابرجاست، نقاط طرح در طول زمان تکامل یافته‌اند تا نحوه‌ی تغییر تعامل افراد با دنیای اطرافشان را توضیح دهد.

« کیمی » اثر استیون سودربرگ یکی از جدیدترین پروژه‌هایی است که این پیش‌فرض را بررسی کرده است، اما به لطف اجرای قدرتمند زوئه کراویتز، بازیگر نقش اول زن و داستانی به‌موقع که حضور آنلاین ما را با انزوای همه‌گیری ترکیب می‌کند، در یک ژانر شلوغ برجسته می‌شود.

به کارگردانی سودربرگ ( ترافیک ، سرایت ) بر اساس فیلمنامه ای که توسط دیوید کوپ ( پارک ژوراسیک ، اتاق وحشت ) نوشته شده است، کیمی کراویتز را به عنوان یک کارمند آگورافوبیک یک شرکت فناوری و متخصص در دستیاران «هوشمند» مبتنی بر هوش مصنوعی مانند اکو و آمازون انتخاب می کند. سیری اپل که در زندگی ما همه جا حاضر شده اند. آنجلا چایلدز (کراویتز) در حالی که در حال تحقیق در مورد جریان‌های صوتی ناشناس بود که سیستم قادر به رمزگشایی آن نبود، به فایلی برخورد کرد که ظاهراً حاوی شواهدی از یک حمله خشونت‌آمیز – و احتمالاً قتل – است و باید بر ترس خود از ترک آپارتمانش در سیاتل غلبه کند و با هر دو روبرو شود. همه‌گیری هنوز هم وجود دارد و خیابان‌ها مملو از معترضان است تا توجه مقامات را به آن جلب کنند. انگار که این کار علیه او کافی نبود، او در تلاش است تا کسی را پیدا کند که بخواهد او را باور کند.

فناوری بزرگ، ترس های بزرگ

سودربرگ همیشه رابطه جالبی با فناوری داشته است، چه در مورد تکنیک‌های پشت دوربین برای پروژه‌هایی مانند Unsane (فیلم‌شده با آیفون) یا Mosaic (منتشر شده به عنوان یک برنامه تعاملی)، یا در موضوعاتی که در فیلم‌هایش بررسی می‌کند. کیمی مستقیم‌ترین اکتشاف او از ارتباط ما با دنیای دیجیتال تاکنون است و دیدگاهی دلخراش در مورد میزان قدرتی که فناوری – و افرادی که آن را کنترل می‌کنند – بر زندگی ما اعمال می‌کنند، ارائه می‌کند.

وقتی تقریباً هر خانه حداقل یک دستیار هوش مصنوعی «همیشه روشن» دارد که به همه چیزهایی که در دیوارهایش گفته می‌شود گوش می‌دهد، نادیده گرفتن طیف وسیعی از احتمالات شوم آسان است، و وقتی احتمال حضور عوامل انسانی را در جایی در معماری شبکه اضافه می‌کنید، بسیار آسان است. ، ظاهراً وظیفه پرورش عملکرد هوش مصنوعی را بر عهده دارد، اما همچنین میلیون‌ها کلمه سرگردان را اینجا و آنجا از خانه‌ها، تلفن‌ها و حتی اتومبیل‌ها دریافت می‌کند. شخصیت کراویتز در این فیلم یکی از این عوامل است که پول می‌گیرد تا روزهایش را صرف توضیح عامیانه برای پایگاه‌های اطلاعاتی هوش مصنوعی کند و خلاصه‌نویسی اجتماعی ما را به اشیایی که به‌طور غیررسمی به یکدیگر ارجاع می‌دهیم متصل کند.

نه تنها این سناریو محتمل به نظر می رسد، بلکه عناصر مالی و سیاسی اطراف که زمانی که آنجلا کشف خود را از نردبان شرکتی بالا می برد، به بازی می آیند، در زمانی که رهبران فناوری و مدیران عامل رسانه های اجتماعی در بین قدرتمندترین افراد جهان قرار می گیرند، احساس ناراحتی می کنند. ، شکل دادن به بازار جهانی و سیاست بین المللی به طور منظم. سودربرگ در ایجاد احساس شخصی در هر تهدید شوم استاد است، و مصیبت آنجلا هرگز تحت الشعاع پیام‌های فیلم درباره اعتمادی که ما به فناوری اطرافمان و شرکت‌های پشت سر آن قائل هستیم، قرار نمی‌گیرد.

قدرت یکی

در چیزی که اساساً اولین فیلم انفرادی او است، کراویتز آنجلا را با حضور یک هنرپیشه کهنه کار به تصویر می کشد که عادت به حمل فیلم و ساختن هر صحنه ای دارد.

آنجلا شخصیتی پر از خصیصه‌ها و کاستی‌های بسیار واقعی انسانی است که حجم عظیمی از چمدان‌های روان‌شناختی و تجربی را حمل می‌کند که در زمان خودش پردازش می‌کند. کراویتز همه این لایه‌ها را به روش‌هایی ظریف و آشکارتر آشکار می‌کند – دقیقاً مانند همه ما در زندگی روزمره – و منجر به شخصیتی می‌شود که در سراسر کیمی بافت و واقعی به نظر می‌رسد. این ارتباط عاطفی اهمیت ویژه‌ای پیدا می‌کند، زیرا داستان باز می‌شود و اوضاع به تدریج در اطراف آنجلا دیوانه‌تر می‌شود، که عمیق‌تر و عمیق‌تر به رویدادهای پیرامون فایل صوتی کشیده می‌شود.

به اعتبار او، نقش کراویتز از آنجلا هرگز با فهرستی از ویژگی‌های عجیب و غریب و توصیف شخصیت تعریف نمی‌شود، که دامی است که بسیاری از بازیگران با نقش‌های اصلی اولیه خود به آن دچار می‌شوند. با تماشای کراویتز در کیمی ، می‌بینید که فردی کاملاً شکل گرفته – هر چند تخیلی – با آسیب‌های روحی برخورد می‌کند و راهی برای تبدیل آن به چیزی می‌یابد که او را به‌جای عقب نگه‌داشتن او به جلو سوق می‌دهد. حتی زمانی که داستان در نهایت بیشتر شبیه یک فیلم اکشن به نظر می‌رسد تا یک فیلم هیجان‌انگیز روان‌شناختی، کراویتز به دلیل سرمایه‌گذاری اولیه روی این شخصیت، آن را ثابت نگه می‌دارد.

جسور، اما متعادل

چیزهای زیادی برای باز کردن در کیمی وجود دارد که می‌تواند یک کاوش شخصی و مبتنی بر شخصیت از آسیب، انزوا، و اعتماد را با یک کیفرخواست وحشتناک از امنیت دیجیتال، توهم حفظ حریم خصوصی، و قدرتی که شرکت‌های فناوری عظیم در دنیای مدرن از آن استفاده می‌کنند، ترکیب کند. ، عصر آنلاین. این که این کار را بدون احساس شلوغی موضوعی انجام می دهد، هم گواهی بر رویکرد متفکرانه سودربرگ به موضوع و هم استعدادهای فوق العاده بازیگر نقش اول آن است.

کیمی می‌توانست به راحتی وارد یک بحث موعظه‌آمیز علیه «تکنولوژی بزرگ» و تهدیدی که برای دموکراسی و حریم خصوصی ما ایجاد می‌کند، شود، اما سودربرگ و کراویتز هرگز اجازه ندادند تمرکز از تجربه آنجلا دور شود و به خوبی به فیلم کمک می‌کند. فیلمی هیجان انگیز که بزرگتر از بازیگران کوچکش به نظر می رسد، کیمی یک داستان پرخاطره درباره خطراتی است که هم بیرون از در و هم در خانه با آن روبرو هستیم.

کیمی استیون سودربرگ اکنون در سرویس پخش HBO Max در دسترس است.