ستاره شناسان سیاره جدیدی را در حال چرخش به دور ستاره همسایه ما مشاهده کردند

ستاره کم جرم پروکسیما قنطورس با فاصله کمی بیش از چهار سال نوری از ما، از نظر کیهانی عملاً در همسایگی ما قرار دارد. این سیاره میزبان دو سیاره فراخورشیدی شناخته شده است، اما تحقیقات اخیر با استفاده از تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه جنوبی اروپا (ESO's VLT) نشان داده است که این دو سیاره ممکن است یک برادر داشته باشند، به شکل یکی از سبک ترین سیاره های فراخورشیدی که تاکنون پیدا شده است.

سیاره تازه کشف شده به نام پروکسیما d، بسیار نزدیک به ستاره خود در فاصله 2.5 میلیون مایلی – کمتر از یک دهم فاصله بین عطارد و خورشید – می چرخد. آنقدر نزدیک است که تکمیل یک مدار فقط پنج روز طول می کشد، به این معنی که برای قرار گرفتن در منطقه قابل سکونت بسیار نزدیک است (جایی که آب مایع روی سطح آن وجود دارد).

این سیاره تنها یک چهارم جرم زمین است که آن را بر اساس استانداردهای سیارات فراخورشیدی بسیار سبک می کند. João Faria نویسنده اصلی این مطالعه در بیانیه‌ای گفت: «این کشف نشان می‌دهد که به نظر می‌رسد نزدیک‌ترین همسایه ستاره‌ای ما مملو از جهان‌های جدید جالبی است که در دسترس مطالعات بیشتر و اکتشافات آینده است.

جرم ناچیز سیاره فراخورشیدی تشخیص آن را سخت می کرد، بنابراین پس از مشاهدات اولیه با تلسکوپ 3.6 متری ESO، محققان به طیف نگار Echelle برای سیارات فراخورشیدی سنگی و ابزار مشاهدات طیف سنجی پایدار (ESPRESSO) روی VLT روی آوردند. فاریا می گوید: «پس از به دست آوردن مشاهدات جدید، ما توانستیم این سیگنال را به عنوان یک نامزد جدید سیاره تأیید کنیم. من از چالش کشف چنین سیگنال کوچک و با انجام این کار، کشف یک سیاره فراخورشیدی بسیار نزدیک به زمین هیجان زده شدم.

بسیاری از سیارات فراخورشیدی با استفاده از روش ترانزیت کشف می‌شوند، که در آن ستاره‌شناسان به دنبال افت‌های کوچک در روشنایی یک ستاره هستند که هنگام عبور یک سیاره بین ستاره و ما ایجاد می‌شود. اما این سیاره فراخورشیدی با استفاده از روش دیگری به نام تکنیک سرعت شعاعی کشف شد که به دنبال تکان‌های ریز در حرکت یک ستاره ناشی از گرانش یک سیاره در حال عبور است. از آنجا که لرزش گرانشی ناشی از یک سیاره سبک مانند پروکسیما d بسیار کوچک است، به طور سنتی از روش سرعت شعاعی عمدتاً برای جستجوی سیارات بزرگتر استفاده می شود.

پدرو فیگویرا، دانشمند ابزار ESPRESSO در ESO در شیلی گفت: "این دستاورد بسیار مهم است." این نشان می‌دهد که تکنیک سرعت شعاعی این پتانسیل را دارد که جمعیتی از سیارات نورانی مانند سیاره‌ی ما را که انتظار می‌رود فراوان‌ترین سیارات در کهکشان ما باشند و به طور بالقوه می‌توانند میزبان حیات آن‌گونه که ما می‌شناسیم باشند، را دارد.

این تحقیق در مجله Astronomy & Astrophysics منتشر شده است.