در سراسر جهان، نزدیک به 38 میلیون نفر با HIV زندگی می کنند که حدود 73 درصد از آنها تحت درمان هستند. داروهای ضد رتروویروسی می توانند HIV را کنترل کنند، اما درمان ایدز یک چالش چندین دهه بوده است.
در غیاب هر گونه مداخله درمانی، سیستم ایمنی بدن بیمار به تدریج توسط HIV از بین می رود، تا زمانی که تقریباً تمام ایمنی از بین برود، عفونت بیماری های مختلف یا تومورهای بدخیم.
▲ تصویر از: unaids
در 15 فوریه، نیویورک تایمز گزارش داد که یک زن میانسال و سالخورده از نژاد مختلط که در مرکز پزشکی ویل کورنل در نیویورک تحت درمان قرار گرفته است، ممکن است سومین فردی در جهان باشد که از ایدز درمان شده و اولین زنی باشد که درمان شده است. بیماری ایدز
تیم تحقیقاتی آن را یک پیشرفت علمی می‌داند، اول به دلیل جنسیت و پیشینه قومی او؛ و دوم به دلیل درمان‌های نوآورانه.
▲ تصویر از: nytimes
دو بیمار قبلی مردانی بودند که از طریق پیوند مغز استخوان از ایدز درمان شده بودند، "بیمار برلینی" تیموتی ری براون و "بیمار لندنی" آدام کاستیلیخو ، اولی مبتلا به لوسمی میلوئید حاد و دومی با لنفوم هوچکین.
▲ آدام کاستیلیخو. تصویر از: nytimes
با این حال، پیوند مغز استخوان یک جراحی بسیار خطرناک و مشروط است که سیستم ایمنی بدن بیمار را با سیستم ایمنی فرد دیگر جایگزین می‌کند و در عین حال سرطان را درمان می‌کند، که برای اکثر بیماران مبتلا به ایدز واقع بینانه نیست.
دلیل آن این است که اهدا کننده پیوند مغز استخوان باید مطابقت کافی با آنتی ژن لکوسیت انسانی بیمار داشته باشد و دارای جهش ژنتیکی باشد که از عفونت HIV جلوگیری می کند. این جهش ژنی در حدود 1٪ از افراد رخ می دهد و در حال حاضر تنها در حدود 20000 اهدا کننده که اکثر آنها از اجداد نوردیک هستند یافت می شود.
با این حال، بیمارانی که فاقد اصل و نسب مشابه هستند، شانس بسیار کمی برای یافتن اهداکننده مناسب دارند.
حتی اگر جراحی بر خلاف همه احتمالات انجام شود، عوارض جانبی جدی مانند "بیماری پیوند در مقابل میزبان" به همراه خواهد داشت. بیمار برلینی تقریباً پس از پیوند جان خود را از دست داد و پس از آن 12 سال بدون ابتلا مجدد به HIV زندگی کرد و در نهایت بر اثر سرطان خون عود کننده درگذشت .
▲ تیموتی ری براون تصویر از: Getty Images
بیایید به داستان زن مختلط در ابتدا برگردیم. به دلیل محل درمان به او لقب "بیمار نیویورکی" داده شد. مورد موفق او امکان درمان با عوارض جانبی کمتر را برای بیماران مبتلا به ایدز با بدخیمی های خونی به ارمغان می آورد.
در ژوئن 2013، بیمار نیویورکی مبتلا به HIV تشخیص داده شد و از داروهای ضد رتروویروسی برای کنترل سطوح ویروسی استفاده می کرد؛ در مارس 2017، او به لوسمی حاد میلوئیدی مبتلا شد.
در آگوست 2017، این زن یک روش پیوند جدید شامل خون بند ناف دریافت کرد. خون بند ناف خونی است که پس از زایمان در جفت و بند ناف باقی می ماند و حاوی انواع مختلفی از سلول های بنیادی و پیش ساز است.
خون بند ناف همچنین باید با آنتی ژن های لکوسیت انسانی مطابقت داشته باشد و دارای جهش های ژنتیکی باشد که از عفونت HIV جلوگیری می کند.
▲ خون بند ناف تصویر از: دوربین مداربسته
اما در مقایسه با سلول‌های بنیادی بالغ مورد استفاده در پیوند مغز استخوان، خون بند ناف سازگارتر است، نیازی به تطابق نزدیک با گیرنده ندارد و عوارض کمتری ایجاد می‌کند. علاوه بر این، برخلاف ثبت مغز استخوان، مخازن خون بند ناف آسان‌تر برای غربالگری انبوه برای وجود جهش ژنتیکی مورد نظر هستند.
بیمار نیویورکی خون بند ناف دریافت کرد که فقط "تا حدی" با آنتی ژن لکوسیت انسانی او مطابقت داشت.
در همان زمان، او همچنین سلول‌های بنیادی خونساز را از یکی از بستگان نزدیک خود به دست آورد که تا حدی با آنتی ژن لکوسیت انسانی او مطابقت داشت. این سلول‌های بنیادی خونساز در طول پیوند تا زمانی که سلول‌های خون بند ناف غالب شوند، دفاع ایمنی موقتی برای بدن فراهم می‌کنند و خطر پیوند را تا حد زیادی کاهش می‌دهند.
▲ تصویر از: unaids
خون بند ناف و سلول های بنیادی خونساز فقط تا حدی با هم مطابقت داشتند، اما ترکیب این دو به دلایلی که به طور کامل شناخته نشده است به موفقیت نهایی منجر شد. محققان حدس می زنند که خون بند ناف ممکن است مزایای بیشتری برای پیوند داشته باشد.
بیمار نیویورکی در روز هفدهم پس از پیوند بدون بیماری پیوند در مقابل میزبان مرخص شد؛ در 37 ماه پس از پیوند، داروهای ضد رتروویروسی را قطع کرد؛ برای 14 ماه دیگر، بیمار هیچ علامتی از عفونت HIV نشان نداد.
با این حال، همه با نتیجه "درمان" موافق نیستند. Yvonne Bryson، متخصص بیماری های عفونی کودکان در UCLA، به جای استفاده از کلمه "remission" تصمیم گرفت. اگر بعد از چند سال همین طور باشد، شاید بیمار نیویورکی درمان شود.
▲ تیم تحقیقاتی تصویر از طریق: بنجامین رایان/nbcnews
علاوه بر این، جمعیت برای درمان های جدید هنوز محدود است، به ویژه آنهایی که مبتلا به ایدز با بدخیمی های خونی هستند. و حتی اگر به اندازه پیوند مغز استخوان سنتی مخرب نباشد، باز هم پیوند سلول های بنیادی خطرناک است.
دکتر دبورا پرساود، متخصص بیماری‌های عفونی کودکان در دانشکده پزشکی دانشگاه جان هاپکینز در مصاحبه‌ای با NBC گفت:
در حالی که ما در مورد موارد جدید درمان‌های احتمالی برای ایدز هیجان‌زده هستیم، درمان با سلول‌های بنیادی تنها برای بخش کوچکی از جمعیت در دسترس است و هنوز هم برای میلیون‌ها نفری که با HIV زندگی می‌کنند، مانند افرادی که سرطان‌های بالقوه کشنده ندارند، استراتژی مناسبی نیست.
به هر حال کوه «درمان ایدز» بالاخره کمی جلوتر رفت. دکتر کوئن ون بسین، مدیر خدمات پیوند در مرکز پزشکی ویل کورنل، خاطرنشان کرد:
ما تخمین می زنیم که تقریباً 50 بیمار در ایالات متحده می توانند هر ساله از این روش بهره مند شوند. استفاده از پیوندهای خون بند ناف نیمه منطبق، احتمال یافتن اهداکننده مناسب برای چنین بیمارانی را به شدت افزایش می دهد.
▲ بیمار خوددرمانی تصویر از: acpjournals
بیمار نیویورکی به عنوان سومین مورد "درمان شده" شناخته می شود، همچنین برخی از بیماران "خودشفا" بوده اند که تحت درمان پیوند سلول های بنیادی قرار نگرفته اند، مانند "بیمار سانفرانسیسکو" و "بیمار اسپرانزا". سیستم ایمنی خود آنها درمان می شود. HIV به عنوان یک "کنترل کننده نخبه" شناخته شده است و محققان در حال مطالعه مکانیسم های ایمنی پشت آن هستند.
#خوش آمدید به حساب رسمی وی چت آیفانر: آیفانر (وی چت: ifanr) توجه کنید، در اسرع وقت مطالب هیجان انگیزتری برای شما آورده خواهد شد.
