با توجه به همه چیزهایی که در حال حاضر در جهان می گذرد، جای تعجب نیست که داستان های مربوط به پایان تمدن همانطور که می شناسیم به طور فزاینده ای محبوب شده اند. اما حتی در یک میدان شلوغ، فیلم نتفلیکس به بالا نگاه نکن ممکن است دقیق‌ترین تصویری را که تا به حال ممکن است از آخرالزمان باشد ارائه دهد.
با این حال، آنچه ممکن است تعجب آور باشد این است که پایان جهان چقدر می تواند خنده دار باشد.
نویسنده و کارگردان برنده جایزه اسکار آدم مک کی (بزرگ کوتاه، معاون)، آیا نگاه کردن کست لئوناردو دیکاپریو و جنیفر لارنس به عنوان یک جفت از ستاره شناسان – استاد و دانشجو، به ترتیب – که یک سیارک عظیم کشف در مسیر برخورد با زمین. تلاش‌های آنها برای هشدار دادن به بشریت از این رویداد در سطح انقراض، با رژه‌ای از سیاستمداران وسواس نظرسنجی، رسانه‌های خبری تشنه ترافیک، شرکت‌های حریص، و جمعیتی که مایل به نادیده گرفتن علم و چشمان خود در حمایت از رهبران ایدئولوژیک خود هستند، به بن‌بست می‌رسد.
اساساً، این یک دستور العمل برای فاجعه است که کاملاً از مواد بسیار آشنا ساخته شده است.
همچنین فیلمنامه ای درخشان، بازی فوق العاده، و به طرز افسرده کننده ای طنز واقع گرایانه از محیطی است که آمریکا در حال حاضر در آن قرار دارد و تهدیدی که نه تنها برای کشور، بلکه برای آینده بشریت ایجاد می کند.
قدرت در تعداد
ملحق شدن به دی کاپریو و لارنس در گروه بازیگران فیلم، یک گروه تمام ستاره است که شامل مریل استریپ برنده سه جایزه اسکار ( بانوی آهنین ) در نقش جانی اورلئان رئیس جمهور جمهوریخواه ایالات متحده است که جاه طلبی سیاسی اش بر عقل سلیم او بیشتر است، و راب مورگان ( مدباند ) در نقش. دانشمند کهنه کار دکتر تدی اوگلتورپ. مارک رایلنس ( پل جاسوسان ) نقش اولیگارش فناوری پیتر ایشرول (آمیزگی از جف بزوس، استیو جابز، و مارک زاکربرگ، در میان دیگران) را به تصویر می کشد، در حالی که کیت بلانشت ( یاسمین آبی ) و تایلر پری ( خاطرات یک زن سیاه دیوانه). ) یک جفت تراشه ابدی، میزبان برنامه های خبری روزانه به سبک صبح بخیر آمریکا را بازی کنید.
بازیگران مکمل با جونا هیل به عنوان پسر و رئیس ستاد پرزیدنت اورلئان، همراه با نقش‌های نسبتاً کوتاهی برای تیموتی شالامه، ران پرلمن، آریانا گرانده، هیمش پاتل، مایکل چیکلیس، و کریس ایوانز، در میان دیگر چهره‌های آشنا تکمیل می‌شوند. صداها).
مطمئناً این یک بازیگر شلوغ است، اما فیلم به خوبی تمرکز خود را بر روی سفر ترن هوایی دکتر راندال میندی (دی کاپریو) و دکتری دارد. دانش آموز کیت دیبیاسکی (لارنس)، که هر لحظه خود را با واکنش های بی احساس به آنچه می تواند مهم ترین خبر در تاریخ بشریت باشد، شوکه می کند. روش‌های بسیار متفاوتی که هر شخصیت با این پاسخ‌ها برخورد می‌کند – میندی با خوش‌بینی تسلیم‌کننده، کار از درون، و دیبیاسکی با خشم همه‌جانبه – محور روایت داستان را تشکیل می‌دهد، زیرا هر کدام با مؤثرترین راه‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند. مادر همه خبرهای بد را به دنیایی برسان که نمی توان با آن آزار داد.
پیام و رسانه
هرکسی که با کارهای اخیر مک کی آشنا باشد، با سازمان غیر متعارف Don't Look Up احساس راحتی می کند.
وقتی فیلم مفاهیم علمی پیچیده یا نکات طرح داستانی را ارائه می‌کند که به نظر غیرقابل باور به نظر می‌رسند تا واقعیت داشته باشند، گهگاه مکث می‌کند تا توضیحی گرافیکی یا غیررسمی روی صفحه نمایش همراه با زمینه یا تأیید اضافی ارائه کند. این تکنیک به همان اندازه که در وقایع نگاری مک‌کی از بحران مالی 2007، The Big Short استفاده می‌شود، استفاده نمی‌شود، اما زمانی که ظاهر می‌شود (گاهی اوقات به معنای واقعی کلمه)، احساس می‌کند بهتر از آن در داستان «به بالا نگاه نکن» ادغام می‌شود. زمانی که در فیلم های قبلی به کار گرفته شد.
این مهم است، زیرا به بالا نگاه نکن فیلمی است پر از مفاهیم و سناریوهایی که از کمی توجه بیشتر بهره می برند.
به بالا نگاه نکن از معرفی مفاهیم پیچیده ای که توانایی جمع آوری داده ها و پیش بینی های قابل تأیید را در اختیار دانشمندان قرار می دهد و موانع پیچیده ای که آنها در ترجمه آنچه می یابند به مردم و نهادهای خارج از جامعه علمی با آن روبرو هستند، ابایی ندارد. . (و از مشاور علمی و ستاره شناس دکتر امی ماینزر برای اطمینان از صحت هر دو عنصر تشکر می کند.) با این وجود، فیلم کیفیتی شگفت انگیز و جهانی برای داستان و پیام خود دارد. برخورد قریب الوقوع سیاره با یک سیارک می تواند با یک فاجعه مرتبط با تغییرات آب و هوایی، یک بیماری همه گیر یا سایر تهدیدات برای بقای گونه ما مبادله شود، و مضامین اساسی – و همچنین بیشتر نقاط طرح – نیازی به تغییر زیادی ندارند. اگر در همه).
با این حال، فیلمنامه و کارگردانی مک کی از این نظر کار سنگینی را انجام نمی دهد. میندی و دیبیاسکی علیرغم ارائه دو رویکرد برای مشکلی که نمی‌توانست متفاوت‌تر از این باشد، شخصیت‌های دلسوز هستند. از طریق بازی های دی کاپریو و لارنس، ناامیدی آنها از یک جمعیت بی تفاوت به ناامیدی ما تبدیل می شود (و اگر نیستند، باید باشند)، و بسیاری از کمدی های فیلم ناشی از موقعیت های مضحکی است که در نتیجه آن سرخوردگی در آن قرار می گیرند – موقعیت‌هایی با مبنای کافی در واقعیت که به طرز افسرده‌کننده‌ای قابل قبول باشد.
طنز خوبی است که به خوبی اجرا شده است و مک کی در حال توسعه مهارت قابل اعتمادی برای آن است.
به صدا درآوردن زنگ خطر
با وجود همه چیز کار به نفع خود، سبک فیلمسازی مک کی است که قصد ندارم به نفع خود بر همه – و آشکار »بر این باورند که علم و یا می میرند" تم از Do not look تا احتمالا نمی خواهد آن را هر نعمت در آن احترام هم انجام دهید. با این حال، این مایه تاسف است، زیرا پیام فیلم پیام مهمی است، و هرکسی که از مضامین علمی آن آزرده می شود، احتمالاً افرادی هستند که بیشترین نیاز را به شنیدن آن پیام دارند.
در زمانی که حقیقت و علم دائماً مورد حمله قرار می‌گیرند، «به بالا نگاه نکن» در همپوشانی بین تفسیر اجتماعی و گریز احمقانه وجود دارد، حوزه‌ای از داستان سرایی که به‌طور شگفت‌انگیزی گسترده است، اما به‌خوبی پیمایش آن دشوار است. این که با موفقیت آن تفسیر را در گریز علمی تخیلی پنهان می کند، گواهی بر فیلمنامه هوشمندانه فیلم و بازی های عالی بازیگران بااستعداد آن است.
«به بالا نگاه نکن» احتمالاً دنیا را به تنهایی نجات نخواهد داد، اما کاری که انجام می‌دهد این است که پیامی حیاتی را به گونه‌ای ارائه می‌کند که بیشترین شانس را برای پذیرا کردن مردم از آن دارد: با پیچیدن آن در خنده.
فیلم Don't Look Up ساخته آدام مک کی در حال حاضر در سینماها در دسترس است و در 24 دسامبر در نتفلیکس به نمایش در خواهد آمد.
