Pokémon Brilliant Diamond و Shining Pearl ، بازسازی‌های مورد انتظار الماس و مروارید، هفته گذشته منتشر شد و … خیلی خوب بود. بررسی ما نشان داد که آنها قابل استفاده و قابل دسترس هستند، اما به فرمول ثابت پوکمون نزدیک هستند.
تا زمانی که بررسی‌ها منتشر شد، بازی‌ها قبلاً به‌طور بی‌رحمانه‌ای توسط طرفداران بزرگسالشان جدا شده بودند، با افشای اطلاعات و انتقادات گسترده‌ای که باعث بحث در مورد اینکه بازی‌ها چقدر می‌توانستند خوب باشند. برخی از طرفداران از اشتراک تجربه همیشه فعال و مشکلات احتمالی پس از بازی شکایت داشتند، اما تقریباً می توانم تضمین کنم که هیچ کودکی که الماس درخشان یا مروارید درخشان را در روز عرضه دریافت کرده بود به آنها فکر نمی کرد.
همانطور که فرنچایز پوکمون به بلوغ رسیده است، تقسیم مخاطبان زیادی را ایجاد کرده است. یک طرف بچه هایی هستند که سریال همیشه به سمت آنها بوده است. بازی‌های پوکمون، بازی‌های روشن، رنگارنگ و خانواده‌پسندی هستند که در میان جهان‌های فانتزی، کودکان می‌توانند هیولاهای خود را رام کنند و به بهترین شکلی تبدیل شوند که هیچ‌کس تا به حال نبوده است. طرفداران بزرگسالی هستند که از کودکی شروع به بازی کردند و با این فرنچایز بزرگ شدند. همانطور که آنها بزرگتر شدند و بازی های متنوع تری انجام دادند، انتظارات این طرفداران از پوکمون از بین رفت، اما این سری همیشه با آنها به بلوغ نرسیده است.
بازی‌های سری اصلی پوکمون مدرن سعی می‌کنند هر دوی این مخاطبان را جلب کنند، اما این غیرممکن است که همه را به یکباره راضی کنیم: آنها چیزهای اساسی متفاوتی از تجربه می‌خواهند، و این باعث ایجاد شکاف در طرفداران پوکمون می‌شود.
شگفتی کودکانه
پوکمون همیشه طرفدارانی از بچه ها خواهد داشت، به ویژه از آنجایی که افرادی که خودشان با این سریال بزرگ شده اند، اکنون آن را به فرزندان خود معرفی می کنند. موقعیت آن به عنوان یکی از بزرگ‌ترین و شناخته‌شده‌ترین فرنچایزهای جهان به این معنی است که یکی از مطمئن‌ترین شرط‌ها برای بازی‌های جدید و ورودی‌های رسانه‌ای است. من شکی ندارم که پوکمون خیلی فراتر از عمر ما ادامه خواهد داشت.
بازی‌های جدیدتر این فرنچایز به دلیل مخاطبان خوبش، لزوماً نیازی به ریسک ندارند. این حتی بیشتر در مورد بازسازی‌ها صدق می‌کند، که در نظر گرفته شده‌اند تا به‌جای تجربه‌ای کاملاً جدید، به‌روزرسانی یک بازی قدیمی باشند . شرکت پوکمون می‌دانست که می‌تواند با الماس درخشان و مروارید درخشان بازی کند، زیرا بچه‌ها تفاوت را نمی‌دانند. بسیاری از طرفداران جوانی که امروز در حال پخش نسخه های بازسازی شده هستند، ممکن است زمانی که Diamond and Pearl در سال 2006 منتشر شد، به دنیا نیامده باشند. (پسر، آیا دارم پیر می شوم.)
چیزی که بچه ها از تجربه پوکمون می خواهند همان چیزی است که طرفداران بزرگسال امروزی در دوران کودکی می خواستند: هیولاهای رنگارنگ، نبردهای سرگرم کننده که خیلی سخت نیستند، و حس واقعی کاوش و کشف. بازی‌های پوکمون‌های بعدی با دومی مشکل داشتند، این بخشی از دلیل خاص بودن بازی‌های قدیمی است، بیشتر برای بچه‌هایی که برای اولین بار آنها را تجربه می‌کنند. برخلاف طرفداران بزرگسالی که ممکن است از گذراندن ساعت‌های بی‌پایان در بازی‌های RPG دیگر لذت ببرند، بچه‌ها دوست ندارند ماجراجویی خود را متوقف کنند تا چند سطح را دنبال کنند یا بارها و بارها با رئیس یکسانی روبرو شوند، فقط هر بار زیر و رو می‌شوند.
بازی‌های پوکمون مدرن دوستانه، قابل دسترس و کارآمد هستند و به کودکان کمک می‌کنند تا به پیشرفت ادامه دهند و در صورت مشکل، منابع بی‌پایانی را در اختیار آنها بگذارند. این ویژگی‌ها برای کاهش ناامیدی طراحی شده‌اند – که از قضا، همان چیزی است که در بزرگسالان ایجاد می‌کنند.
منطق بزرگسالان
بزرگسالان مخاطب هدف کمی دشوارتر هستند. طرفداران قدیمی‌تر پوکمون به‌خاطر این که سریال را دوست دارند و می‌دانند که در بهترین حالت ممکن چه چیزی می‌تواند باشد، مشهور و منتقد هستند. اگرچه استثنائاتی وجود دارد، اما به طور کلی، طرفداران بزرگسال متعهد می خواهند که از تجربه خود گیم پلی بسیار دشوارتری داشته باشند. آنها می خواهند به چالش کشیده می شود، به استراتژی، و برای ساختن یک تیم که واقعا بهترین است. از نظر این بازیکنان، یکی از فاجعه‌بارترین مسائل مربوط به الماس درخشان و مروارید درخشان این است که به بازیکنان اجازه نمی‌دهند EXP Share را خاموش کنند، که باعث می‌شود بازی بسیار کمتر مورد توجه قرار گیرد. بازی‌ها تقریباً خیلی آسان هستند و به هر کسی که قبلاً پوکمون بازی کرده است، اجازه می‌دهد تا خیلی سریع از آنها عبور کند.
طرفداران بزرگسال همچنین خواهان تجربه گیم پلی طولانی تر، پس از بازی قوی تر و گزینه های ارتباطی بیشتر هستند. همه این ویژگی ها رقابت و استراتژی را تقویت می کنند. گیم پلی طولانی تر به معنای تنوع بیشتر مربیان برای رویارویی است، پس از بازی بهتر به معنای چیزهای بیشتری است که معمولاً به عنوان سخت ترین چالش های هر بازی شناخته می شوند، و گزینه های بیشتر برای برقراری ارتباط، بازیکنان را قادر می سازد تا با افراد واقعی دیگر مبارزه کنند، افرادی که همیشه بی نهایت بهتر از هوش مصنوعی بازی هستند. (به همین دلیل است که چالش های خود تحمیلی ماننداجراهای Nuzlocke بسیار محبوب هستند). بازیکنان در این سن اغلب با قابلیت‌های چت صوتی و چت متنی کنسول‌ها و پلتفرم‌های دیگر آشنا هستند، که در اکثر عناوین نینتندو به نام دوست‌پسندی کودکان وجود ندارد و اغلب احساس می‌کنند که در چیزی که قرار است اساساً یک همکاری مشترک باشد، مانعی ایجاد می‌کنند. بازی
پیکاچوس دوتایی
تطبیق تفاوت بین آنچه که بچه ها و بزرگسالان از پوکمون می خواهند بسیار دشوار است. در اصل، بچه ها یک بازی پوکمون می خواهند. بزرگسالان یک دنیای پوکمون می‌خواهند ، دنیایی که محدودیت‌های کمی برای گرفتن پوکمون‌ها و مناطقی که می‌توانند کشف کنند، ایجاد کند، و دنیایی که مطابق با شگفتی‌ها و جادویی باشد که در دوران جوانی از این سری تجربه کرده‌اند. بدیهی است که نینتندو به بازخورد طرفداران گوش می دهد و پیشنهادات خود را عملی می کند، اما اگر سعی کند بازی هایی بسازد که هر دو طرف را راضی کنند، هیچ کس را راضی نمی کند.
جنبه‌های جذابی برای هر دو گروه وجود دارد: بچه‌ها بدون توجه به هر چیزی بازی‌های پوکمون را می‌خرند. اگر ثابت شود که یک بازی پوکمون برای گروه سنی آنها خیلی سخت و استراتژیک است، آنها به سادگی آن را کنار می‌گذارند و به سراغ چیز دیگری می‌روند، که از نظر تجاری مهم نیست – پول والدینشان قبلاً خرج شده است. آنها به اندازه بزرگسالان خوش برخورد نیستند و اگر به خواسته خود نرسند نمی توانند در توییتر سر شرکتی فریاد بزنند. با این حال، اگر بچه‌ها از بازی‌ها لذت نبرند، شانس کمتری وجود دارد که کارت‌های معاملاتی را بخرند، انیمه را تماشا کنند و اکشن فیگورها را برای کریسمس بخواهند و به طور کلی در فرنچایز شرکت کنند. Nintendo و Game Freak می دانند که باید به این مخاطبان پاسخ دهند.
بسیاری از طرفداران بزرگسالان هاردکور نیز بدون توجه به هر چیزی به خرید بازی ها ادامه می دهند. طرفداران مسن‌تر درآمد قابل تصرف بیشتری برای کالا دارند و می‌توانند «سرمایه‌گذاری» بیشتری در این مجموعه داشته باشند و به طور بالقوه صدها یا هزاران دلار برای کالاهای انحصاری و همکاری‌های سطح بالا سرازیر کنند. در گذشته، توسعه‌دهندگان کمتر تمایلی به دلجویی از این مخاطبان داشته‌اند، اما اگر این مسیر را ادامه دهند، احتمال مخالفت‌ها و شکاف‌های جدی در جامعه وجود دارد.
حساب پوکمون در راه است. به همان اندازه که برخی از طرفداران بزرگسال پوکمون می توانند نفرت انگیز باشند، آنها یک نکته دارند: چه زمانی وقت آن است که پای خود را زمین بگذارند و از Nintendo و Game Freak بخواهند ویژگی های مورد نظر خود را بیشتر در بازی ها بگنجانند؟ این تقاضا لزوماً به این معنی نیست که دیگر بازی های پوکمون برای بچه ها وجود نخواهد داشت. زمانی که به بازسازی‌های سیاه و سفید می‌رسیم، شاید Game Freak (یا ILCA که آخرین نسخه‌های بازسازی شده را توسعه داده است) دارای یک نوار لغزنده سختی باشد که به بازیکنان اجازه می‌دهد انتخاب کنند که می‌خواهند تجربه‌شان چقدر سخت باشد. شاید Pokémon Legends: Arceus نقطه اتصالی را در مسیر پوکمون مشخص کند، جایی که عناوین پوکمون «دنیای باز» آینده برای طرفداران بزرگسالی طراحی می‌شوند که به جای یک مسیر، دنیایی خارج از بازی‌های خود می‌خواهند.
نمی توان گفت که آینده پیکاچو و دوستانش چه خواهد بود، اما یک چیز مسلم است: پوکمون به شکلی که اکنون ایستاده است، هرگز همه طرفدارانش را به یکباره راضی نخواهد کرد.
