The Outer Worlds 2 می تواند با کوچک ماندن از بزرگترین نقص استارفیلد طفره رود

با Starfield ، کنترل ایکس باکس بر بازی های RPG غربی تازه شروع شده است. بازی‌هایی مانند Avowed و Clockwork Revolution بازارها را برای بازی‌های RPG فانتزی و استیمپانک جذب می‌کنند، اما RPG علمی تخیلی دیگری در افق است: The Outer Worlds 2 .

بازی RPG علمی-تخیلی در مقیاس کوچکتر Obsidian Entertainment در زمان انتشار در سال 2019 به دلیل نگارش عالی و ایمان بی‌نظیر سازنده به دیدگاه بازی، سر و صدای زیادی به پا کرد. استودیوی بازی‌سازی ایکس‌باکس این موضوع را در سال ۲۰۲۱ با یک تریلر رونمایی اعلام کرد که در آن بازی‌های علمی-تخیلی و افشای بازی‌ها را سرگرم‌کننده می‌کند. ما چیز زیادی در مورد این بازی آینده نمی دانیم زیرا تمرکز مایکروسافت و Obsidian بیشتر بر روی Avowed است، اما وجود این بازی پس از انتشار Starfield مورد توجه من قرار گرفت.

استارفیلد ، بازی RPG فضایی مورد انتظار Bethesda، سرانجام در اوایل این هفته شاهد انتشار گسترده ای بود. این یک بازی بسیار جاه طلبانه است که به من یادآوری می کند که چه چیزی RPG های Bethesda را می سازد، چیزی که ما مدت زیادی است به آن دست نیافته ایم، آنقدر خاص. همانطور که گفته شد، استارفیلد نیز یک بازی معیوب است که گاهی اوقات زیر بار بلندپروازی های خود کمان می کند. اکنون که استارفیلد را شکست دادم، توجه من به دنیای بیرونی 2 برگشته است، که امیدوارم هویت منحصر به فرد خود را دو چندان کند و نیازی به همخوانی با مقیاس یا جاه طلبی استارفیلد احساس نکند.

بزرگتر همیشه بهتر نیست

در حالی که مایکروسافت Obsidian را در طول توسعه The Outer Worlds خریداری کرد، اما همچنان شبیه یک بازی AA بود و حتی توسط یک ناشر در مقیاس کوچکتر، Private Division منتشر شد. شما می‌توانید این محدودیت‌ها را در حین انجام بازی ببینید، زیرا فقط چند سیاره وجود داشت که بازیکنان فقط می‌توانستند قسمت‌های خاصی از آنها را کشف کنند. در مقایسه با بازی هایی مانند Starfield ، ممکن است عجیب به نظر برسد، اما The Outer Worlds کیفیت را به کمیت ترجیح داد.

هر مکانی که در طول بازی از آن بازدید می‌کردم، مانند تمام تلاش‌هایی که تکمیل کردم و شخصیت‌هایی که در طول مسیر با آنها آشنا شدم، دست‌ساز منحصربه‌فرد احساس می‌کردم، که برخی از آنها به طور تصادفی با خودم برخورد کردم. The Outer Worlds همچنین یک بازی است که در آن انتخاب بازیکن و عاملیت واقعاً به عنوان شخصیت‌ها و جهت‌گیری ماموریت‌های خاص به وضوح به عملکرد بازیکنان واکنش نشان می‌دهند. بسیاری از شخصیت‌های مهم را می‌توان کشت، و در طول سفر تصمیم‌های دشوار زیادی وجود دارد.

بودجه آن از نظر چیزهایی مانند انیمیشن شخصیت ها و مقیاس مناطقی که بازیکنان بازدید می کنند نشان داده می شود، اما گاهی اوقات داشتن پارامترهای سختگیرانه برای ساخت یک بازی می تواند خلاقیت و کیفیت را به حداکثر برساند. این را می‌توان در Starfield مشاهده کرد، که گهگاه تلاش می‌کند تا سطح بالایی از کیفیت را در گستره وسیعی از ویژگی‌های خود حفظ کند.

با این حال، Bethesda هنوز در صدر بازی خود قرار دارد، وقتی صحبت از جنبه‌های RPG سنتی‌تر می‌شود. من از نوشتن شخصیت آن و روایتی که مربوط به کاوش در غرور بشریت است و اینکه چگونه میل آن برای رشد و گسترش دائمی به قیمت پایداری می‌آید لذت بردم. از قضا، مشکلات مربوط به مقیاس استارفیلد به طور ناخواسته همان موضوع را منعکس می کند، زیرا استارفیلد تنوع را فدای وسعت می کند، با وجود اینکه کاوش در گیم پلی وعده داده شده، کاوش بسیاری از سیارات تا حدودی عقیم و غیر جالب هستند.

در حالی که استارفیلد دارای کاستی هایی است، جاه طلبی این بازی احتمالاً بر روی نقش آفرینی های آینده، به ویژه بازی های انحصاری ایکس باکس تأثیر خواهد گذاشت. به این ترتیب، من فکر می‌کردم که آیا می‌خواهم The Outer Worlds 2 مقیاس Starfield را به‌عنوان یک RPG عظیم AAA دیگر با حمایت مایکروسافت دنبال کند. با این حال، هر چه بیشتر استارفیلد را بازی می کردم، بیشتر می توانستم تأیید کنم که نمی خواهم این اتفاق بیفتد. یعنی، امیدوارم The Outer Worlds 2 از نظر وسعت کوچک‌تر باقی بماند و عمدتاً از پشتوانه مایکروسافت برای پاک کردن لبه‌های ناهموار نسخه اصلی استفاده کند تا اینکه محتوا و مشکلات نسخه اصلی را به صورت تصاعدی گسترش دهد.

جاه‌طلبی دنباله‌ها این است که اغلب بزرگ‌تر و جسورانه‌تر شوند، و Obsidian اذعان کرده است که دنباله شامل یک منظومه شمسی کاملاً جدید برای کاوش خواهد بود. با این حال، من نمی خواهم مقیاس آن خیلی بزرگتر از این باشد. من ترجیح می دهم دو یا سه سیاره با جزئیات بی عیب و نقص و مملو از محتوای سرگرم کننده و واکنشی داشته باشم تا بازی ای که تلاش می کند با تلاش استارفیلد برای داشتن بیش از 1000 سیاره مطابقت داشته باشد و در نتیجه هر کدام را کمی سرگرم کننده تر کند.

همانطور که سال گذشته هنگام نوشتن در مورد Starfield و The Outer Worlds گمان می‌بردم، اکنون مشخص شده است که هر دو به عنوان موجودیت‌های RPG علمی تخیلی مجزا تحت یک شرکت وجود دارند. Obsidian Entertainment نباید نیازی به تعقیب جاه‌طلبی استارفیلد احساس کند، اما محدوده صمیمی‌تر The Outer Worlds چیزی است که سریال را بسیار خاص می‌کند. اگر Obsidian Entertainment چنین رویکردی داشته باشد، The Outer Worlds 2 می‌تواند هویت و حس منحصر به فرد خود را حفظ کند و در عین حال بدترین جنبه‌های Starfield را دور بزند.

The Outer Worlds 2 برای PC و Xbox Series X/S در حال توسعه است.