اکثر بازی‌های Fire Emblem حول نوعی جنگ می‌چرخند، اما Fire Emblem Warriors: Three Hopes ممکن است متقاعدکننده‌ترین درگیری این سری باشد. این تا حدی به این دلیل است که این یک بازی پر سر و صدا و غرورآفرین Musou است که در آن بازیکنان هزاران نیرو را از بین می برند. اما بیشتر به این دلیل است که چیزی که Fire Emblem را در حین انجام آن بسیار جذاب می کند دور نمی اندازد.
اگرچه درست است که این بازی را یک اسپین آف از Fire Emblem: Three Houses بنامیم ، اما این باعث فروش کوتاه می شود. این یک دنباله تمام عیار است که فقط با یک کلید متفاوت بازی می شود. Three Hopes تاکتیک‌های نوبتی سریال را ندارد، اما تقریباً هر چیز دیگری در میان هجوم اکشن‌های به‌اندازه Dynasty Warriors وجود دارد. توسعه دهنده Omega Force بدون هیچ هزینه ای در مورد قلاب های RPG سری اصلی، یک بازی اکشن ایجاد می کند که همچنان به بازیکنان احساس یک ژنرال پنج ستاره می دهد.
اگرچه Fire Emblem Warriors: Three Hopes هنوز هم تحت تأثیر تکرار ذاتی است که با قلمرو Musou همراه است، اما Fire Emblem Warriors: Three Hopes یک پیروزی دیگر در سری اسپین آف داغ نینتندو است.
یک دنباله واقعی
اگر بازی Fire Emblem Warriors 2017 را بازی کرده اید، ممکن است انتظارات شما در اینجا کم باشد. این بیشتر یک بازی Dynasty Warriors با لباس پوشیدن بود تا عنوان Fire Emblem. اینجا اینطور نیست. تقریباً تمام جنبه‌های Fire Emblem: Three Houses به شکلی در اینجا اقتباس شده است، به استثنای ماهیگیری (من می‌دانم که یک حذف وحشتناک است). بازیکنان هنوز هم سربازان را در کلاس ها آموزش می دهند، آنها را با توانایی ها تجهیز می کنند، سلاح می سازند، غذا می پزند، ماموریت های پارالوگ را کامل می کنند و خیلی چیزهای دیگر. این یک پروژه با تلاش زیاد است که به اندازه سه خانه عمق دارد.
به این ترتیب، من احساس اطمینان می کنم که آن را یک دنباله کامل می نامم که طرفداران بازی تاکتیکی باید بازی کنند. این یک بار دیگر بازیکنان را به سرزمین Fódlan می‌اندازد، جایی که درگیر یک جنگ پیچیده بین جناح‌ها است. مانند Three Houses ، بازیکنان مسیری را در بالا انتخاب می‌کنند و جنگ را از منظر آن خانه می‌بینند. برای کسانی که فقط یک بار سه خانه را بازی کرده‌اند، بهانه‌ای عالی برای انتخاب خانه جدید و کسب اطلاعات بیشتر در مورد شخصیت‌های مختلف بازی بدون تکرار یک بازی تاکتیکی 50 ساعته است. من این بار با بلک ایگلز رفتم و با یک دسته کاملاً جدید از علاقه مندی ها بیرون آمدم (دوستی با ایگناتز تمام شد، اکنون برنادتا BFF من است).
چیزی که این کار را به خوبی انجام می دهد این است که Omega Force در ساخت شخصیت ها از هیچ هزینه ای دریغ نمی کند. مانند Three Houses ، مجموعه کاملی از مکالمات پشتیبانی کامل وجود دارد که روابط بین قهرمانان را عمیق تر می کند. حتی پس از ساعت‌ها گفتگو با شخصیت‌های قبلی، من کاملاً درگیر داستان‌های فرعی جدیدی بودم که بر جذابیت بازیگران تأکید می‌کردند.
قابل ذکر است، Three Hopes هنوز جنبه اجتماعی سرگرم کننده قبلی خود را حفظ کرده است. در بین نبردها، بازیکنان یک کمپ کوچک را کاوش می‌کنند و نقاط فعالیت را برای آشپزی، انجام کارهای خانه یا رفتن به سفرهای اعزامی (زمان چای 2.0) با نیروها صرف می‌کنند. علاوه بر آن، بازیکنان همچنین منابعی را جمع آوری می کنند که برای ارتقاء امکانات در اطراف کمپ استفاده می شود. با تمام آن قلاب های پیشرفت اضافی، Three Hopes فراتر از فراخوان معمول Musou از وظیفه است. نبردهای بزرگ تنها یک تکه از یک RPG کامل با تعداد زیادی سیستم پاداش هستند که باید در آن غرق شوند.
این یک تکامل قوی برای عشق جدید نینتندو به این ژانر است. این شرکت راهی هوشمندانه برای گسترش محبوب‌ترین جهان‌های خود بدون اختصاص منابع به قسمت اصلی دیگری پیدا کرده است که بزرگترین موفقیت‌های پیشینیان خود را تکرار می‌کند. این برای Hyrule Warriors: Age of Calamity کار کرد، که عمیق‌تر به دنیای Breath of the Wild می‌پردازد، و حتی ممکن است از برخی جهات در اینجا بهتر عمل کند. برای افرادی که سه خانه را بازی کردند، مانند فصل جدیدی از تلویزیون است که باید تماشا کنند. برای کسانی که این کار را نکردند، میزان تطبیق بازی اصلی با فرم جدید، این داستان را به یک داستان مستقل کاملاً خوب تبدیل می کند.
تکرار با قلمرو می آید
البته، یک تفاوت عمده بین Three Houses و Three Hopes وجود دارد: اولی یک بازی تاکتیکی نوبتی است و دومی یک عنوان اکشن هک اند اسلش است. اینکه با آن کلیک کنید یا نه، در درجه اول به میزان علاقه شما به بازی های Musou بستگی دارد، زیرا گیم پلی اصلی Three Hopes به پیچیدگی مثلاً Age of Calamity نیست.
ایده اصلی این است که بازیکنان در شروع هر نبرد چند سرباز را انتخاب می کنند و مجموعه ای از اهداف را تکمیل می کنند. اینها معمولاً شامل برش دادن صدها سرباز در یک زمان با ترکیبات ترکیبی در حین حرکت در اطراف نقشه و تصرف سنگرها است. ماموریت‌ها در نقشه‌ای مانند بازی تخته‌ای که مملو از موارد جانبی و فرصت‌هایی برای به دست آوردن منابع است، ترسیم می‌شوند. هر فصل به یک ماموریت طولانی با پیامدهای روایی عمده می‌پردازد.
این بدون شک تکراری است، با کمبود تنوع در محیط و اهداف، هر چند که با قلمرو همراه است. این یک ژانر است که بیش از حد ساخته شده است و با یک کمپین منفرد به مدت 40 ساعت، شما همان چیزها را زیاد انجام خواهید داد و خواهید دید.
خوشبختانه، Three Hopes چند راه برای مقابله با آن دارد. هر شخصیتی را می‌توان به هر نحوی طبقه‌بندی کرد و با توانایی‌ها، جادوها و تجهیزاتی که کاربردشان را تغییر می‌دهد، تجهیز شد. در پایان بازی، متوجه شدم که در هر نبرد به طور مکرر شخصیت‌ها را می‌چرخانم، زیرا پیش‌بینی می‌کردم که نقاط ضعف دشمن را باید هدف قرار دهم. تقریباً همه کلاس‌ها از منظر مکانیکی یکسان بازی می‌کنند (هرزنامه X و Y برای ترکیب‌ها، A برای حرکت فوق‌العاده، و غیره)، اما رضایت بیشتر از این است که چگونه می‌توانید برای هر نبردی آماده شوید.
به این ترتیب، Three Hopes با وجود اینکه یک بازی اکشن بلادرنگ است، در واقع DNA تاکتیکی سری را حفظ می کند. در حالی که من فقط می‌توانم بین چهار سرباز بچرخم، برخی از ماموریت‌های طولانی‌تر به من اجازه می‌دهند تا تعداد بیشتری را به عنوان NPC وارد کنم. با استفاده از نقشه، می‌توانم به هر شخصیتی دستوراتی صادر کنم تا از موقعیت‌ها دفاع کند یا به دشمنان خاصی حمله کند. انجام ماموریت‌های جانبی همچنین به بازیکنان اجازه می‌دهد تاکتیک‌های استراتژیک را که می‌توان در مأموریت‌های اصلی فعال کرد، مانند ساختن یک پل مفید توسط نیروها یا اجرای طرحی برای استخدام یک دشمن کلیدی، باز کنند. در آن لحظات، احساس می‌کنم یک تاکتیکی است که ترافیک را در نبرد هدایت می‌کند، که تقریباً لذت بخش‌تر از شمشیر زدن است.
اگرچه، مثل همیشه، لذت ساده یک بازی Musou، فانتزی قدرتمند برش دادن یک ارتش کامل با انیمیشن های بزرگ و اغراق آمیز است. Three Hopes در این زمینه عمل می کند، به خصوص زمانی که صحبت از جادوهای خاص و قدرت های جانبی آن می شود که شخصیت ها را به توپ های ویران کننده انسان تبدیل می کند. اما من هنوز هم آرزو می‌کنم که قدرت مغزی کمی بیشتر در آن دخیل باشد، زیرا حتی مبارزات باس‌های بزرگ بازی علیه انسان‌ها تفاوت چندانی با سرنگونی یک کاپیتان سنگر پست ندارد. این یک تجربه تا حدودی مسطح است که راه های منحصر به فرد زیادی برای آزمایش سربازان شما ارائه نمی دهد.
نشان آتش، از طریق و از طریق
چیزی که شاید در مورد Three Hopes شگفت‌انگیزتر باشد این است که هنوز یک RPG کامل است. کاراکترها دارای آماری هستند که از طریق ارتقاء سطح افزایش می یابد و چندین لایه سفارشی سازی در بالای آن وجود دارد. به عنوان مثال، هر سلاحی دارای آمار و مهارت های خاص خود است که می توان آن ها را از طریق آهنگر به دست آورد. برای کسانی که عاشق ساختن‌ها هستند، Three Hopes سیستم‌های زیادی را برای بازی کردن با آنها ارائه می‌کند.
به طور کلی، سطح قابل توجهی از انعطاف پذیری در بازی وجود دارد. این درست از زمان پرش آشکار است، زمانی که به بازیکنان این امکان را می دهد که با یا بدون پرمادث روشن بازی کنند، یکی از ویژگی های کلیدی سری Fire Emblem که در اینجا مورد استقبال قرار می گیرد. Permadeath خطرات را تا حد زیادی بالا می برد و تنش ذاتی در ژانر معمولاً بی خیال را کاملاً تغییر می دهد. همچنین گزینه‌ای برای روان‌تر کردن بازی با کاهش تعداد پاپ‌آپ‌ها وجود دارد، ویژگی مفیدی که بهتر از پخش مجدد استقبال می‌کند.
هر چه بیشتر بازی کردم، بیشتر متوجه شدم که تاکتیک‌های تنظیم‌شده Fire Emblem چیزی نیست که مرا به سمت آن بکشاند. سیستم‌های زیادی وجود دارند که باعث درخشش این سری می‌شوند، که همگی در کنار یکدیگر کار می‌کنند. می‌توانید آن را در بازی Three Hopes ببینید، زیرا هنوز هم روح و انرژی یک بازی Fire Emblem را کاملاً به تصویر می‌کشد، علی‌رغم اینکه در مورد سرعت، کاملاً مخالف است. همان گردان، آرایش متفاوت.
در حال حاضر، شایعه شده است که نینتندو در حال کار بر روی بازی اصلی بعدی Fire Emblem خود است که از دنیای Three Houses دور خواهد شد. قبل از بازی سه امید ، شاید کمی از این بابت ناراحت بودم. Fódlan یک محیط غنی است و من می خواستم زمان بیشتری را در آن با دوستان قدیمی خود بگذرانم . با شروع اولین بازی من در 40 ساعت، Three Hopes به من این امکان را داد که آن بسته شدن اضافی را بدون اینکه شبیه پوسته ای عجولانه از یک بازی دیگر احساس کنم، داشته باشم. این یک بازی Fire Emblem است – و در آن بازی قوی.
برداشت ما
Fire Emblem Warriors: Three Houses ثابت می کند که نینتندو در مورد اسپین آف های Musou خود جدی است. این یک هک اند اسلش با تلاش زیاد است که به طور متقاعدکننده ای به عنوان دنباله ای کامل برای Fire Emblem: Three Houses عمل می کند. در حالی که اکشن اصلی آن به دلیل عدم تنوع کلی تکرار می شود، تعداد زیادی قلاب RPG آشنا در اطراف آن وجود دارد که ماجراجویی را جذاب نگه می دارد. برای کسانی که می‌خواهند دلیل خوبی برای بازدید مجدد از سرزمین فودلان داشته باشند، Three Hopes بسیار عمیق‌تر از یک دیدار ویژه است.
آیا جایگزین بهتری وجود دارد؟
Hyrule Warriors: Age of Calamity در نهایت تنوع بیشتری دارد و کمتر احساس تکرار می شود. اگر هرگز Fire Emblem: Three Houses را بازی نکرده‌اید، توصیه می‌کنم از آنجا شروع کنید، اگرچه از Three Hopes می‌توان به‌طور مستقل لذت برد.
چقدر طول می کشد؟
دویدن من در بلک ایگلز 40 ساعت طول کشید. آن را در سه ضرب کنید و هنوز همه چیزهایی را که بین ضربات استوری، مکالمات پشتیبانی و موارد دیگر وجود دارد، نخواهید دید.
آیا باید آن را بخرید؟
آره. Fire Emblem Warriors: بازاریابی سه امید به طرز عجیبی متواضعانه است. این یک دنباله ارزشمند برای سه خانه است.
Fire Emblem Warriors: Three Hopes روی Nintendo Switch OLED در حالت دستی و روی TCL 6-Series R635 هنگام اتصال آزمایش شد.
