در نهایت، سونی شروع به اضافه کردن بازی های پلی استیشن 2 بیشتری به کاتالوگ کلاسیک خود در پلی استیشن پلاس کرده است. اولین دسته شامل Sly Cooper و Tomb Raider: Legend به عنوان نام‌های بزرگ بود، و در حالی که دورنمای بازگشت به Sly فوق‌العاده وسوسه‌انگیز بود، عنوانی در لیست بود که هرگز در مورد آن نشنیده بودم و کنجکاوی من را برانگیخت.
در کنار Sly، دانلود را روی بازی کنجکاوی به نام Ghosthunter زدم و آن را راه‌اندازی کردم تا ببینم آیا این فقط مجموعه را تکمیل می‌کند یا اینکه یک نقطه کور اصلی در دانش من برای PS2 است. تیراندازی سوم شخص توسط SCE Studio Cambridge ساخته شد، که برای مدت کوتاهی به استودیوی خواهر Guerrilla Games تبدیل شد و قبل از تعطیل شدن در سال 2017. همانطور که پیداست، این قطعه ای از تاریخ پلی استیشن است که ارزش کاوش را دارد. اگرچه Ghosthunter قطعاً مشکلات خود را دارد، اما از تجربی و عجیب و غریب بودن هراسی ندارد. احساس می‌کند که یک کلاسیک کالت واقعی است که هرگز حامیان خود را در روزگار و اوج خود پیدا نکرد تا این موقعیت را در تمام این سال‌ها بعد به دست آورد.
من از هیچ روحی نمی ترسم
اولین چیزی که در مورد Ghosthunter متوجه خواهید شد این است که از نظر گرافیکی چقدر خوب است. در سال 2004 در آمریکای شمالی عرضه شد، این پایان چرخه حیات PS2 بود و نشان می‌دهد که نورپردازی، مدل‌های شخصیت‌ها و انیمیشن‌های آن دوران چقدر پیر شده‌اند. اولین صحنه مربوط به اوایل دهه 2000 است که می‌توانید تصور کنید، با یک چهره کلاهدار که دو اسلحه علمی تخیلی را بیرون می‌آورد و به سربازان اسکلت غول‌پیکر در حرکت آهسته تیراندازی می‌کند که توسط موسیقی کلابی تند تند پشتیبانی می‌شود. این بسیار الهام گرفته از ماتریکس است و در عین حال که خوش اخلاق است، من را در طرز فکری عالی برای تجربه ای که پیش رو دارم قرار می دهد.
Ghosthunter زمانی را تلف نمی کند تا شما را وارد بازی کند. پس از معرفی سریع Lazarus Jones – نامی که فقط در این دوره از بازی ها وجود داشت – به شما یک تفنگ و یک نارنجک مخصوص Capture داده می شود. گیم پلی بازی به این صورت خلاصه می شود: با یک روح روبرو شوید، با یک سلاح سنتی یا انرژی به آن شلیک کنید و یک نارنجک ضبط مانند دیسک را به سمت آن پرتاب کنید تا آن را به دام بیاندازید. من می‌توانم هر زمان نارنجک را به روح بچسبانم تا نوار سلامتی آن را ببینم تا بدانم برای گرفتن آن چقدر آسیب باید وارد کنم، اگرچه برخی از ارواح و باس‌ها به استراتژی‌های متفاوتی نیاز دارند. نمی توان انکار کرد که جریان مبارزات سخت است، به ویژه انتقال بین حالت "دویدن در اطراف" و حالت مبارزه که در آن واقعاً می توانید شلیک کنید. به لطف ابزارهای جدید این پورت ها، بازیکنان حداقل می توانند برخی از دردهای ناشی از کنترل را کاهش دهند.
جایی که Ghosthunter بیشتر احساس تازگی می کند در پازل های آن و شخصیت دوم به نام Astral است. در نقاطی خاص، بازیکنان می‌توانند یک همراه روح را احضار کنند تا در محیط‌ها پرواز کند و به مناطقی برسند که لازاروس نمی‌تواند. او نمی تواند مبارزه کند، اما اگر بازیکنان به اندازه کافی از انواع خاصی از ارواح را بگیرند، توانایی های جدیدی را برای Astral باز می کنند، مانند فریب دادن دیگر ارواح در اطراف، عبور از نقاط خاص در دیوارها و سقف ها، و دستکاری اشیا برای حل پازل. درست مانند مبارزه، هیچ معمایی برای کشف یا حل آن سخت نیست، اما پیچ و تاب ماوراء الطبیعه در نحوه برخورد و حل آنها احساس تازگی می کند.
به طور مشابه، طراحی سطح یکی از لباس های قوی Ghosthunter است. سطوح تقریباً کاملاً خطی هستند، اما گرافیک چشمگیر و نورپردازی (مخصوصاً هنگام استفاده از چراغ قوه تفنگ) باعث می شود که سرعت اجرای کمی آهسته Lazarus قابل تحمل باشد. جدای از اینکه یک منطقه باتلاقی کمی بیش از حد از آن استقبال می کند، محیط ها همه متمایز هستند. این امر مخصوصاً زمانی صادق است که بازی چیزهای عجیب و غریب را در بر می گیرد و فضاهای غیرممکن را ایجاد می کند.
کوتاه بودن این بازی در زمان انتشار برای اولین بار منفی بود، اما ممکن است یکی از بزرگترین نقاط قوت آن در PSN در سال 2024 باشد. مبارزات، حل معما و کاوش همه خوب هستند، اما هیچ چیز خیره کننده یا مثال زدنی نیست که آن را مثال بزند. بیش از 10 ساعت طول می کشد تا تکمیل شود. وارد می‌شود، اسباب‌بازی‌ها و مناظر جدید را با سرعتی خوب بیرون می‌آورد، و پس از تمام شدن، از استقبال خود نمی‌گذرد.
من وارد اسپویل نمی شوم، اما یک لحظه نزدیک به پایان بازی وجود دارد که من را برای چند لحظه به دنبال یک حلقه واقعی قرار داد که من شوکه هستم که بیشتر در مورد آن صحبت نمی شود – نه خیلی برای کاری که انجام می دهد، بلکه زمانی که بازی می کند آن را انجام داد.
بازی‌های کلاسیک پلی‌استیشن پلاس پریمیوم به کندی افزایش یافته است. ما اکنون (امیدوارم) شاهد بازگشت بازی‌های PS2 هستیم که به کاتالوگ اضافه شده‌اند، و بازی‌هایی مانند Ghosthunter دقیقاً همان چیزی هستند که من می‌خواهم ببینم. مطمئناً، همه ما می گوییم که عناوین بزرگ را از دوران کودکی خود می خواهیم، اما پیدا کردن یک بازی مانند Ghosthunter شبیه به نوستالژی دوباره ای است که نمی دانستم دارم.
اگر عاشق این دوره از بازی‌ها هستید، Ghosthunter جواهری مخفی عالی است تا شما را به زمان ساده‌تر بازی بازگرداند.
