با iPadOS 17 ، اپل وعده یک تجربه مدیریت مرحله تصفیه شده را داده است. بنابراین، به محض انتشار اولین نسخه بتای عمومی، من به آیپد پرو خود هجوم بردم تا بررسی کنم که آیا ادعاهای اپل در WWDC 2023 برای آنها مفید است یا خیر. خوب، اپل با Stage Manager در iPadOS 17 ارائه شد – و تا حد زیادی.
یکی از بزرگترین مشکلات من با Stage Manager این بود که انعطاف پذیر نبود. اپل می‌خواست از یک ویژگی چندوظیفه‌ای اصلی از macOS استفاده کند، اما پیاده‌سازی آن چیزهای زیادی را برای خود باقی گذاشت. ویرایشگر Digital Trends Joe Manager یک برداشت گسترده (و ولرم) در مورد اینکه چگونه Stage Manager به وعده هایش عمل نکرد نوشت.
از سوی دیگر، من دلیل مدیر صحنه را رها نکردم. بخشی از این امید ناشی از این واقعیت بود که Stage Manager در ماه‌های بعد از انتشار عمومی iPadOS 16 اصلاح می‌شد. این اتفاق نیفتاد. اما دلیل اصلی که من هر روز به Stage Manager برخورد می کردم این بود که از یک تبلت به عنوان ماشین محاسباتی اصلی خود استفاده می کردم.
من به طور متناوب بین iPad Pro و هر تبلت اندرویدی که به دستم می رسد جایگزین می کنم. من معمولاً از One UI در تبلت‌های سامسونگ استفاده می‌کنم، زیرا این ویژگی غنی‌ترین و کامل‌ترین نسخه از پوسته اندرویدی سازگار با تبلت است ، بنابراین تخت آزمایش من معمولاً دستگاه‌های سری Galaxy Tab S8 بوده‌اند. چیزی که من در مورد Galaxy Tab S8 دوست داشتم ، سطح گسترده ای از کنترل بود که در مدیریت پنجره برنامه و تجربه ای واقعی شبیه به دسکتاپ ارائه می کرد.
بنابراین، در iPadOS 17، آیا Stage Manager بالاخره آماده درخشش است؟
مدیر صحنه بالاخره در حال انعطاف است
در iPadOS 17، Stage Manager بسیاری از گناهان کاربردی خود را جبران کرده است. بیایید با مهم ترین ارتقا شروع کنیم. اکنون می توانید آزادانه اندازه یک پنجره برنامه را تنظیم کنید. خب، در بیشتر قسمت ها. به تصویر بالا نگاه کنید.
من مجموعه ای متشکل از چهار برنامه ایجاد کردم – به خاطر سادگی، اجازه دهید آن را یک مرحله بنامیم. اکنون می توانید چهار برنامه را به طور همزمان روی صفحه نمایش داشته باشید. بله، درهم به نظر می رسد. اما شما حداقل می توانید این کار را انجام دهید.
علاوه بر این، بسته به اولویت برنامه شما و نحوه مقیاس بندی آن به نسبت های مختلف، ممکن است کار کند. کار من معمولاً شامل چهار برنامه است – Google Docs، Chrome، Asana و Microsoft Teams – که باید همیشه در دید من باشند. با کمی تغییر اندازه پنجره و خلاص شدن از داک، یک ترکیب کارآمد برای iPad Pro 11 اینچی خود دریافت کردم. اگر آیپد پرو 12.9 اینچی دارید، بهتر است.
اما هنوز چند محدودیت وجود دارد. شما نمی توانید یک پنجره برنامه را در کنار لبه صفحه تراز کنید. همیشه مقداری شکاف در هر دو طرف وجود دارد. به‌علاوه، iPadOS 17 به‌طور خودکار سعی می‌کند موقعیت پنجره را در یک موقعیت تراز وسط قرار دهد.
بله، به اندازه One UI 5 مبتنی بر Android 13 در تبلت سامسونگ آزادکننده و منعطف نیست، اما پس از یک سال تجربه خسته کننده مرزی با Stage Manager، من با کمال میل از هر انعطافی که اپل در حال حاضر با Stage Manager در iPadOS 17 ارائه می دهد استفاده خواهم کرد. .
نکته جالب دیگر این است که Stage Manager اندازه هر پنجره برنامه را در خوشه به خاطر می آورد. همانطور که بین مراحل جابجا می شوید، iPad شما نه تنها پنجره های برنامه را در قالب از پیش انتخاب شده شما نشان می دهد، بلکه به یاد می آورد که آیا داک برای آن آرایش پنجره خاص قابل مشاهده است یا خیر.
شما هنوز کنترلی در سطح پیکسل روی اندازه پنجره برنامه ندارید. هنگامی که اندازه پنجره یک برنامه را تغییر می دهید، iPadOS 17 به طور خودکار برخی تنظیمات عمودی و افقی خود را انجام می دهد. اما چرا اپل می‌خواهد اندازه پنجره‌های اپلیکیشن را حفظ کند؟
حدس من این است که اپل همچنان بر روی ارائه یک نمای مقیاس‌بندی معنی‌دار از برنامه‌ها به جای محدود کردن یا گسترش رابط کاربری متمرکز است، همانطور که در مورد اکثر تبلت‌های اندرویدی وجود دارد.
در گذشته، این یک نعمت است. تا کنون، بدون توجه به اندازه پنجره یا تنظیمات نسبت ابعادی که انجام داده‌ام، با برنامه‌های زیادی برخورد نکرده‌ام که شبیه به هم ریختگی تنگ به نظر می‌رسند.
هنوز برخی از اشکالات رابط کاربری وجود دارد
هنوز چند مشکل حل نشده با Stage Manager وجود دارد. در حالی که چندین خوشه برنامه را مدیریت می‌کنید، نمی‌توانید مستقیماً روی نماد یک برنامه کلیک کرده و آن را باز کنید، صرف نظر از اینکه می‌خواهید این کار را در حالت Stage Manager یا نمای چند وظیفه‌ای انجام دهید. این نسبتا خنده دار است – و به همان اندازه خسته کننده – که وقتی انگشت خود را ضربه می زنید یا مکان نما را روی نماد یک برنامه نگه می دارید، بزرگ می شود و به این معنی است که برای ورودی کاربر آماده است.
اما وقتی روی آن ضربه می زنید، هیچ اتفاقی نمی افتد. در عوض، برای باز کردن آن باید روی خوشه برنامه بزرگتر یا نماد مرحله کلیک کنید. اما این همه ماجرا نیست. هنگامی که برای باز کردن برنامه مورد نظر روی یک کلاستر یا مرحله کلیک می کنید، مستقیماً در نمای اصلی ظاهر نمی شود. در عوض، برنامه‌ای را خواهید دید که آخرین باری که روی آن گروه یا مرحله برنامه کار می‌کردید در پیش‌زمینه قرار داشت.
تنها راه دیگر برای دسترسی فوری به یک برنامه پس از باز کردن یک کلاستر یا مرحله این است که اندازه پنجره ها را قبلاً به گونه ای تنظیم کرده باشید که برنامه مورد نظر همیشه در معرض دید باشد. اما به خاطر داشته باشید که اگر ارتفاع عمودی پنجره برنامه را فراتر از داک گسترش دهید، ناپدید می شود. و این یک مشکل دیگر است.
برخلاف برخی از پوسته‌های اندروید در تبلت‌ها، که می‌توانید دسته‌های برنامه‌ای را که در پایین صفحه ایجاد کرده‌اید ببینید و با یک کلیک به آنها دسترسی داشته باشید، iPadOS چنین انعطاف‌پذیری را ارائه نمی‌دهد. زمانی که داک دیگر قابل مشاهده نباشد، مشکل ساز می شود، بنابراین باید نمای چند وظیفه ای را باز کنید، به آرایه Stage Manager در لبه سمت چپ صفحه نگاه کنید و سپس خوشه سمت راست را انتخاب کنید.
اما حتی در این مرحله، یک مانع دیگر برای غلبه بر وجود دارد. به طور پیش فرض، Stage Manager اندازه پنجره را به گونه ای تنظیم می کند که فقط نیمی از نماد مرحله در سمت چپ صفحه قابل مشاهده باشد. این بدان معناست که در هر زمان معین، شما فقط دو آیکون برنامه از سه یا چهار مورد را در دید خود دارید. تنها راه برای غلبه بر این مشکل این است که اندازه پنجره را تغییر دهید و آن را به سمت لبه سمت راست صفحه حرکت دهید تا بتوانید نماد هر برنامه را در یک مرحله (مانند تصویر بالا) ببینید.
یکی دیگر از نکات منفی افزایش عمودی اندازه پنجره های برنامه و از دست دادن نمای داک برنامه این است که دیگر نمی توانید تعداد اعلان های هر برنامه را ببینید. در چند کار یا Stage Manager، نمادهای برنامه حباب اعلان را نشان نمی‌دهند. بنابراین، این سازش برای زندگی کردن نیز وجود دارد.
تجربه ای ارزشمند یا نزدیک به آن
با iPadOS 17، Stage Manager بالاخره به شکلی در می‌آید که همیشه قرار بود در آن خدمت کند. بله، هنوز برخی اخطارهای کوچک در رابط کاربری وجود دارد، اما مطمئن نیستم که آیا اپل به همه آنها رسیدگی خواهد کرد یا خیر. با این حال، تا اینجای کار، من تحت تاثیر قرار گرفته‌ام که تجربه ارتقا یافته Stage Manager چقدر روان بوده است.
جابجایی بین مراحل بسیار آسان است. تا کنون، من با هیچ گونه خرابی برنامه یا محدودیت های فعالیت پس زمینه تهاجمی مواجه نشده ام. حتی با وجود مرورگرهای متعددی که در میان خوشه‌های برنامه‌های مختلف اجرا می‌شوند، هر کدام با چند دوجین تب فعال، هر تعامل رابط کاربری فشرده و نرم بوده است. بیش از هر زمان دیگری، منطقی به نظر می رسد که چرا اپل می خواهد این امتیاز را فقط به آیپدها با سیلیکون قدرتمند سری M محدود کند.
اگر اپل بتواند میانبرهای صفحه کلید چندوظیفه ای macOS را به iPadOS نیز منتقل کند، بسیار جالب خواهد بود. شرم آور است زیرا صفحه کلید جادویی سال ها برای چنین کارهای قدرتمندی آماده بوده است.
در یک یادداشت پایانی، می‌توانم با اطمینان بگویم که اگر منتظر بودید Stage Manager به یک دستگاه دسکتاپ تبدیل شود، Stage Manager در iPadOS 17 نزدیک‌ترین چیزی است که می‌توانید به دست آورید.
