آنها دیگر بچه هایی مثل نیت فاستر نمی سازند. نیت که با نیاز به زل زدن و خیره کردن مسلح شده است، انرژی عفونی و عزم استواری دارد. در زیر یک نمای بیرونی گیج کننده، ستاره ای وجود دارد که منتظر کشف شدن است. با این حال، به جای رویای ستاره شدن TikTok یا شهرت تلویزیون واقعیت، تنها چیزی که پسر 13 ساله می‌خواهد باشد، رهبری موزیکال با بودجه کلان خود در برادوی است. ضررش کجاست؟
در فیلم اصلی کم اما بسیار جذاب دیزنی+ Better Nate Than Ever ، پاسخ، البته، هیچ است. اگر مقصد واضح است، سفر به آن جرقه کافی دارد تا آن را تا حدی جالب کند، حتی زمانی که کلیشه‌های مربوط به شهر نیویورک، بهترین دوستان وحشی، و خاله‌های بدجنس از گلوله‌های خمپاره بیرون کشیده می‌شوند.
یک ستاره (هنوز در حال تولد) است
از صحنه آغازین تا کاور جورج بنسون از "On Broadway" تا ارجاعات بسیار زیاد به Wicked ، واضح است که نیت (روبی وود) عاشق راه سفید بزرگ است. نیت که در شهر کوچکی در پنسیلوانیا گیر کرده است، تمام تلاش خود را می کند تا با تلاش برای نقش اصلی آبراهام لینکلن، رویاهای خود را در صحنه تحقق بخشد. نیت و بهترین (و تنها) دوستش، لیبی (آریا بروکس) پس از ناکامی در انتخاب بازیگر حتی به عنوان دانش‌آموز، نقشه‌ای می‌سازند تا رویای نیت محقق شود: او برای نقش اصلی استیچ در برادوی آینده تست خواهد کرد. تولید Lilo & Stitch . پس از اینکه به والدین طبقه کارگر نیت (نوربرت لئو بوتز و میشل فدرر، دو دامپزشک برادوی که در زندگی واقعی با هم ازدواج کرده‌اند) و برادر کشتی‌گیر ( موزیکال دبیرستان: موزیکال: سریال جاشوا باست) گفت که او آخر هفته را سپری خواهد کرد. با لیبی، دانش‌آموزان راهنمایی سوار اتوبوسی به سمت سیب بزرگ می‌شوند تا رویاهای خود را دنبال کنند.
بدیهی است که شیطنت‌ها در پی می‌آیند، و فیلم با کنار هم قرار دادن واقعیت خشن شهر نیویورک، با صندوق‌دارهای کسل‌شده Duane Reade و خیابان‌های پوشیده از زباله، با نسخه ایده‌آل Nate از آن، که مستقیماً از On the Town بیرون آمده، لذت می‌برد. نیت که نیاز به یک بزرگسال برای حمایت از تست او دارد، از عمه دور افتاده اش هایدی (لیزا کودرو)، بازیگری که بیشتر از شکسپیر کار می کند، می خواهد تا به او کمک کند. اسرار فاش می شوند، قلب ها شکسته و ترمیم می شوند، و آیا اگر به شما بگویم که همه چیز در نهایت درست می شود، تعجب خواهید کرد؟
فراتر از صحنه
اگر طرح داستانی روتین باشد و همینطور باشد، کارگردانی می‌تواند به اندازه کافی جانی به فیلم بدهد تا لذت بخش شود. کارگردان، تیم فدرل، مطالب را به خوبی می داند. از این گذشته، او رمان بزرگسالی را نوشت که فیلمنامه بر اساس آن ساخته شده است. او اعداد موسیقایی Nate را میخکوب می کند و از Singin' in the Rain to Rent الهام می گیرد بدون اینکه خیلی واضح باشد و انرژی کارتونی را به فیلم القا می کند که به آن زیپی می دهد که معمولاً در فیلم هایی مانند این دیده نمی شود. و او به وضوح نیویورک و برادوی را نیز دوست دارد، چه آنها در زندگی واقعی هستند و چه رویاپردازان جوانی مانند نیت آنها را تصور می کنند. این فیلم کمیاب دیزنی است که می تواند یک شوخی خوب از محله سکونت مورد علاقه بازیگران در حال مبارزه (کوئینز) بسازد.
بازی همان چیزی است که از یک فیلم دیزنی + انتظار دارید: همه جا و عمدتاً خیلی خوب نیستند. به عنوان Nate، وود ساده لوحی و اراده شخصیت خود را بدون اینکه خیلی ناز باشد می فروشد. نیت با جثه کوچک و صدایی ریز که هنوز تحت تأثیر بلوغ قرار نگرفته است، دائماً با رویاهای بزرگی که می خواهد به آن دست یابد، به چالش کشیده می شود، و وود به اندازه کافی متقاعد کننده است که وضعیت اسفناک نیت را دلپذیر کند – شما می خواهید تایک کوچک موفق شود.
در حالی که لیبی، بروکس تلاش می‌کند تا از کلیشه‌های «بهترین دوست» که شخصیت او با آنها آزار می‌دهد بالاتر ببرد. بوتز و فدرر در مدت کوتاهی که روی صفحه نمایش می گذرانند به اندازه کافی تأثیر می گذارند که آرزو می کنند ای کاش نقش های بزرگ تری داشتند، و باست به عنوان یک جوک دبیرستانی که ظاهراً از برادرش متنفر است، اما واقعاً دوستش دارد، قانع کننده نیست. بدتر از همه، در کمال تعجب، کودرو است که در تیک های فیبی خود زیاده روی می کند و باعث می شود عمه هایدی خود را از نظر ذهنی ناپایدار ببیند. کمکی نمی کند که او یکی از بدترین کلاه گیس های دهه 80 را که تا به حال دیده اید زین کرده است.
نگو همجنسگرا… به معنای واقعی کلمه
Better Nate Than Ever در نهایت یک فیلم دور ریختنی است، به اندازه کافی برای بچه ها خوب است و برای والدین قابل تحمل است، و به خصوص قابل توجه نیست… به جز این که در حال اکران است. لایحه بگو گی». باب چاپک، مدیرعامل شرکتش در دفاع از موضع بی‌طرف سیاسی شرکتش، به پلنگ سیاه ، پوز ، انکانتو و دیگر محصولات تولید شده توسط دیزنی اشاره کرد و گفت: «همه داستان‌های متنوع [دیزنی] بیانیه‌های شرکتی ما هستند – و از هر توییت یا لابی‌گری قدرتمندتر هستند. تلاش."
شکی وجود ندارد که Better Net Than Ever به عنوان یکی از این داستان های متنوع واجد شرایط است. به هر حال، نیت عاشق تئاتر است، می تواند مونولوگ زنان طراح را از روی قلب بخواند، پای خرگوش خوش شانسی رنگین کمانی دارد و به آرامی لیبی را ناامید می کند، که او را پنهانی دوست دارد، با گفتن اینکه او را دوست ندارد – یا هر دختری – به این ترتیب. به عبارت دیگر، نیت همجنس گرا است، و با این حال این کلمه هرگز به وضوح روی صفحه نمایش داده نمی شود. نگو گی واقعا
سال 2022 است، و این مضحک است که فیلمی به کارگردانی یک مرد آشکارا همجنسگرا، از رمانی با قهرمانی آشکارا همجنسگرا، و با شخصیت اصلی که عاشق تئاتر موزیکال و برنادت پیترز است، هنوز مجبور است هویت همجنسگرای خود را از طریق چشمک ها منتقل کند. و تکان می دهد. به همین دلیل است که واکنش به موضع خنثی دیزنی بسیار داغ بود. دیگر خنثی بودن کافی نیست. نیت بهتر است که همجنسگرا باشد و آن را با صدای بلند و با افتخار بدون هیچ گونه استعاره‌ای شکنجه‌آمیز یا کنایه‌های پنهان بگوید تا اینکه اصلاً هویت نداشته باشد.
Better Nate Than Ever در دیزنی + در اول آوریل نمایش داده می شود.
