با تا حدودی می توانم بگویم که من مخاطب هدف انتخاب یا بمیر ، فیلم نتفلیکس کارگردان توبی میکینز درباره زنی هستم که تصمیمش برای بازی در یک بازی بقا مبهم و مبتنی بر متن در دهه 1980، ماجراجویی کابوس وار را رقم می زند.
هر چند فقط من نیستم. هرکسی که در دوران اوج ناشران بازی‌هایی مانند Infocom بزرگ شده باشد و در حالی که به بخش‌های ژانر فروشگاه ویدیویی محلی مشغول است وسواس زیادی به Zork و Planetfall داشته باشد ، احتمالاً جذابیت متمایز و نوستالژیکی را نسبت به فرضیه Choose or Die احساس خواهد کرد. و در حالی که این فیلم دارای برخی عناصر یکپارچهسازی با سیستمعامل شگفت‌انگیز – هم بازی و هم ترسناک – است که به آن روزهای گذشته بازمی‌گردد، عدم تمایل آن به متعهد شدن به آن حال و هوا چیزی است که مانع از برجسته شدن آن در حال حاضر می‌شود.
به کارگردانی میکینز بر اساس فیلمنامه ای که توسط سایمون آلن نوشته شده است ( The Watch , Das Boot )، انتخاب کنید یا بمیرید ، ایولا ایوانز ( The 100 ) را به ایولا ایوانز (100) ایفا می کند، دانش آموزی از کار افتاده در علوم کامپیوتر که بهترین دوستش آیزاک با بازی هوگو و آسا ستاره بازی اندر بازی می کند. باترفیلد، یک کپی نادر و باز نشده از CURS>R ، یک بازی ترسناک از دهه 80 را پیدا می کند. کایلا با توجه به جایزه‌ای که هنوز مطالبه نشده است، به هر کسی که بتواند آن را تمام کند، پیشنهاد می‌کند، بازی را بازیابی می‌کند و شروع به بازی می‌کند. با این حال، زمانی که انتخاب‌هایی که بازی ارائه می‌کند شروع به عواقب وحشتناکی در اطراف او می‌کند، کایلا خود را در یک رقابت فزاینده مرگ یا زندگی گرفتار می‌یابد.
عامل نوستالژی در اولین اقدام Choose or Die بسیار قوی است، ادی مارسان ( Happy-Go-Lucky ) در نقش پدری شیفته دهه 80 بازی می کند که مواجهه با بازی مقدمه ای بر پتانسیل ترسناک آن است و خود فردی کروگر، رابرت انگلوند، در حال ساخت یک تصویر کوتاه فقط با صدا در یک خط تلفن تبلیغاتی و پرداخت دقیقه برای بازی که Kayla و Isaac کشف کردند. حتی رابط بصری با CURS>R ظاهری عالی در دوران دهه 80 دارد، پر از رنگ سبز، هنر ASCII و نوعی انیمیشن مبتنی بر متن که تقریباً نیم قرن پیش اوج گرافیک مصرف‌کننده بود.
متأسفانه، همانطور که Kayla بیشتر به چالش‌های وحشتناک بازی کشیده می‌شود، فیلم عناصر قدیمی‌تر رابط کاربری خود با بازی را کنار می‌گذارد و به گوشی هوشمند خود و سایر قطعات فناوری اطراف خود می‌چرخد. در نهایت، داستان تصمیم می‌گیرد که قراردادهای بازی را به طور کامل نادیده بگیرد – و قوانینی را که برای مواجهه قربانیان با آن وضع کرده بود – و مصیبت کایلا به یک سری مسابقات وحشیانه و سکانس‌های شکنجه تبدیل می‌شود. تا زمانی که Choose or Die به مرحله سوم خود می رسد، فیلم آنقدر پیش فرض و زیبایی شناسی اصلی خود را پشت سر گذاشته است که احساس می کند فیلمی کاملاً متفاوت است.
مایه شرمساری است، زیرا پیش‌فرض در اوایل پتانسیل زیادی را نشان می‌دهد، و بازیگران آن استعداد کافی برای فروش هر داستانی دارند که ممکن بود در صورت تعهد کامل به فرضیه «بازی بقای نفرین شده دهه 80» باشد.
به عنوان Kayla، ایوانز نقش اصلی را به خوبی ایفا می کند و نقطه شیرینی را بین قربانی شدن بازی و باهوش بودن برای یافتن راه هایی برای شکست دادن آن پیدا می کند. در همین حال، باترفیلد زمانی که در داستان به طنز اشاره می‌شود، همه امتیازات را به دست می‌آورد. مارسان آنقدر بازیگر با استعدادی است که هر نقشی را که بازی کند تماشای آن سرگرم کننده است و اگرچه در انتخاب یا بمیر کار زیادی به او داده نشده است، اما از آن نهایت استفاده را می کند.
در جنبه ترسناک، لحن Choose or Die بیشتر به سمت غمگینی متمایل می شود تا شوکه کننده، با بازی افراد را مجبور می کند تا در حالی که بازیکن تماشا می کند کارهای وحشتناکی برای خود و دیگران انجام دهند. در حالی که دوربین بیش از حد در این لحظات وحشتناک معطل نمی‌شود، اما به ندرت در خارج از صفحه نمایش اتفاق می‌افتند – بنابراین هیچ کمبودی در صحنه‌های خونین وجود ندارد زیرا Kayla در دسیسه‌های خشن بازی از بین می‌رود.
«انتخاب کن یا بمیر» فیلم بدی نیست، اما نادیده گرفتن میزان ایمن بودن آن سخت است. هرگز خیلی قدیمی، هرگز آنقدر ترسناک یا ترسناک، و هرگز به طور کامل عناصری را که به احتمال زیاد شما را به پیش فرض خود جذب می‌کنند، در آغوش نمی‌کشید، انتخاب کنید یا بمیرید باید یک سفر دیوانه‌کننده به خط حافظه برای بچه‌های دهه 80 باشد، اما در نهایت به مکان‌هایی می‌روید که ما می‌رویم. اخیرا خیلی زیاد دیده ام
فیلم نتفلیکس Choose or Die در 15 آوریل در سرویس استریم نمایش داده می شود.
