به‌عنوان یکی از طرفداران اخیر Dune، به لطف اقتباس‌های اخیر فیلم و تازه‌کار در دنیای بازی‌های استراتژیک ، هیجان‌زده بودم تا بازی جدید Dune: Spice Wars را امتحان کنم. من تحسین عناوین قدیمی Westwood Dune را دیده ام، بنابراین این برداشت تازه از سری به سرعت توجه من را به خود جلب کرد. متأسفانه، جنگ ادویه‌ها باعث شد برای معرفی بهتر این ژانر به گذشته نگاه کنم.
استراتژی در ماسه ها
Dune Spice Wars یک بازی استراتژیک ۴ برابری واقعی است که بازیکنان را کنترل یکی از جناح‌های معروف سری: The Fremen، House Atreides، House Harkonnen یا Smugglers را در اختیار بازیکنان قرار می‌دهد. هر گروه با توانایی های خاص خود می آید. هدف اصلی به عنوان رهبر یکی از این گروه ها، کنترل منابع معدنی و استفاده از آنها و قدرت اقتصادی سود حاصل از آنها برای تبدیل شدن به قوی ترین چهار طرف است.
مشکل بزرگ در این مورد این است که من نمی دانستم چگونه کار می کند.
در حالی که انتظار داشتم یک استراتژی بلادرنگ پیچیده باشد، فکر نمی‌کردم منحنی یادگیری از آموزش واقعی بیاید. قطعات بسیار زیادی در این پازل وجود دارد که من متوجه شدم ای کاش بلوک های متنی بسیار عمیق تر بودند. بازی از شما انتظار دارد که به سرعت یاد بگیرید که چگونه از ارتش خود استفاده کنید، با دارایی های به دست آمده خود چه کنید، چگونه با جناح های دیگر از نظر سیاسی برخورد کنید، چگونه افراد جناح خود را راضی کنید، و چگونه مالیات های خود را (به طور جدی) پس از به سختی رفتن پرداخت کنید. به جزئیات در مورد هر مکانیک. واقعاً احساس می‌شود که بازی در حال تعقیب جمعیت اختصاصی RTS است، اما برای تازه واردانی که امیدوارند از طریق IP مورد علاقه طرفداران وارد این سبک شوند، مناسب نیست.
من مجبور شدم تمدن های نزدیک مزارع ادویه را به تصویر بکشم، که گفتن آن آسان تر از انجام آن است. این شامل ارسال یک هواپیمای بدون سرنشین متشکل از ادویه و آب بود، اما این منابع برای راضی نگه داشتن مردم من بسیار مهم هستند. این یک تعادل نسبتاً عادی برای ژانر است، اما در اینجا به خوبی توضیح داده نشده است. وقتی چیزی شبیه کنفرانس سیاسی پیش آمد، متوجه شدم که دارم به این سو و آن سو دست و پا می زنم، زیرا نمی دانستم واقعاً به چه چیزی رأی می دهم. من همچنین در نهایت مرتکب فرار مالیاتی شدم زیرا نمی دانستم چگونه ادویه هایم را به طور مطلوب استخراج کنم تا اینکه خیلی دیر شده بود.
فقدان جاه طلبی
من فکر می کردم که یک بازی جدید Dune مشتاق استقبال از بازیکنان جدید باشد، به خصوص که این فرنچایز به تازگی شاهد انتشار یک فیلم پرفروش با بازیگران تمام ستاره بود که آن را به نقطه شروعی عالی برای ژانر RTS تبدیل کرد. در عوض، Dune Spice Wars من را مجبور کرد تا با چیزی جز یک کتابچه راهنمای دستورالعمل نیمه کاره، از شر کرم‌های شنی غول‌پیکر محافظت کنم.
وقتی بالاخره فهمیدم بازی چگونه کار می کند، متوجه شدم که از جنبه های خاصی لذت می برم. من دوست داشتم ببینم دنیای اطرافم در حال رشد است و گروهی را که من انتخاب کردم، یعنی فرمن ها، ببینم که قدرت بیشتری برای تصاحب خانه های به ظاهر بالاتر مانند هارکونن به دست می آورد. تماشای ارتش‌های من که به آرامی مناطق اطراف را تصرف می‌کنند و دیدن تعداد ادویه‌های من دائماً در حال افزایش است، صدایی را به من داد که امیدوار بودم از تجربه RTS آهسته‌سوزی به دست بیاورم. تصاویری که یک طرفدار Dune نیز می‌تواند درخواست کند، به بازیکنانی که با مواد منبع آشنا هستند، روایتی را از طریق مناظر ارائه می‌دهند.
با این حال، عناصری وجود دارد که باعث شد من روی آن کلیک کنم تا اینکه متوجه شدم چیزی مانند جاسوسی چگونه کار می کند و آرزو می کنم که می توانستم یک آموزش کاملتر را بخوانم.
Dune Spice Wars یک بازی است که در ساخت دسترسی اولیه فعلی خود، جاه طلبی کمتری نسبت به آنچه که باید دارد، دارد. من واقعاً انتظار داشتم که سفری چشمگیر به این ژانر از طریق فرنچایزی که قبلاً از آن لذت می بردم، داشته باشم. دنیای Dune چیزهای زیادی دارد که عنوانی مانند این می تواند روی آن سرمایه گذاری کند، اما بسیاری از فرصت های خلاقانه بالقوه آن را از دست می دهند. در عوض، این یک بازی است که بیشتر برای کسانی ساخته شده است که قبلاً شیفته عناوین کلاسیک Dune بودند.
اگرچه Dune S pice Wars ممکن است مکانیزم‌های لذت‌بخشی برای طرفداران ژانر RTS داشته باشد، من آن را برای کسانی که با نحوه کار آنها یا طرفداران Dune آشنا نیستند، به عنوان یک نقطه پرش عالی نمی‌دانم. و برای طرفداران RTS، فقط بدانید که در حال غواصی در یک تجربه دسترسی اولیه هستید که به اندازه سایر بازی های استراتژیک موجود در بازار نیست.
بازی Dune Spice Wars از طریق دسترسی زودهنگام در تاریخ 26 آوریل برای رایانه شخصی در دسترس خواهد بود.
