Gran Turismo خیلی خوب نیست، اما من فیلم های بیشتری مانند آن می خواهم

من فیلم Gran Turismo را دیدم و به نظرم خیلی خوب نبود. با این حال، من فیلم‌های مرتبط با بازی‌های ویدیویی بیشتری می‌خواهم که دقیقاً شبیه آن باشند.

بگذار توضیح بدهم. برای رسانه‌های خلاق دیگر مانند فیلم و ادبیات، فیلم‌های بیوگرافی، مستندها و برنامه‌های تلویزیونی درباره افرادی که آنها را می‌سازند یا تحت تأثیر قرار می‌گیرند، رایج‌تر هستند. فیلم‌ها و نمایش‌های تلویزیونی مانند Ed Wood، The Disaster Artist، Tolkien، The Offer و غیره به ذهن می‌رسند. با این حال، صنعت بازی های ویدیویی تا همین اواخر چنین رفتاری را نداشت. برای مدت طولانی، اشاره به یک فیلم یا برنامه تلویزیونی بازی ویدیویی به این معنی بود که شما به فیلمی اشاره می‌کنید که داستان یا دنیای یک بازی محبوب را اقتباس می‌کند. این در حال تغییر است.

Gran Turismo را تقریباً یک ماه قبل از اکران گسترده‌اش در سینما دیدم و از آن زمان تاکنون به آن فکر می‌کنم. به دنبال تتریس Apple TV و PsychOdyssey Double Fine از اوایل امسال، نشان می‌دهد که اشتها و بازاری برای فیلم‌ها و برنامه‌های تلویزیونی زندگی‌نامه‌ای طولانی‌تر در مورد توسعه بازی و تأثیر بازی‌های ویدیویی بر جهان وجود دارد. صنعت بازی‌های ویدیویی نیز داستان‌هایی برای پشتیبانی از آن دارد.

داستان هایی که التماس برای گفتن دارند

صنعت بازی‌های ویدیویی دارای تاریخچه‌ای غنی از فتنه، درام و داستان‌های پشت صحنه است. وقتی به مقالات کامل درباره توسعه بازی‌هایی مانند Anthem یا Red Dead Redemption 2 نگاه می‌کنید یا کتاب‌هایی در مورد توسعه‌دهندگان معروف بازی مانند Reggie Fils-Aimé، Ken and Roberta Williams یا Cliff Bleszinski مطالعه می‌کنید، مشخص می‌شود که تعداد زیادی از بازی‌ها وجود دارد. داستان های قانع کننده مربوط به توسعه بازی که عموم مردم از آنها اطلاعی ندارند. این حتی تاثیر فرهنگی بازی‌ها را که فیلم‌هایی مانند Gran Turismo در کانون توجه قرار می‌دهند، در نظر نمی‌گیرد.

زمان زیادی طول کشیده است تا فیلم ها، برنامه های تلویزیونی و مستندها روی این داستان ها تمرکز کنند. شاید به این دلیل است که صنعت بازی های ویدیویی به اندازه سایر صنایع خلاق جدی گرفته نشده است، یا شاید فقط ناآگاهی در مورد این واقعیت است که چیزهای زیادی برای گفتن وجود دارد. با این حال، ما دیدیم که این طرز فکر به آرامی شروع به تغییر کرد. کانال‌های یوتیوب مانند Noclip جذابیت مستندهای بازی‌های ویدیویی را به نمایش گذاشتند، و توسعه‌دهندگانی مانند Digital Eclipse تلاش کردند تا بازسازی‌های خود را مانند موزه‌های زنده یا مستندهایی برای بازی‌هایی که ارائه می‌کنند، بسازند. امسال با مستند Double Fine's PsychOdyssey ، که یک مستند 32 قسمتی با کیفیت حرفه‌ای پس از توسعه Psychonauts 2 بود، اوج گرفت.

این یکی از جذاب‌ترین مستندهایی است که در سال‌های اخیر دیده‌ام، و درباره بازی‌های ویدیویی است و به صورت رایگان در یوتیوب در دسترس است. در نهایت، به نظر می رسد که هالیوود نیز به این روند گرایش پیدا کرده است. در اوایل سال جاری، تتریس نبرد شدید حقوق برای بازی پازل عنوانی در اواخر دهه 1980 را به یک فیلم هیجانی سیاسی تبدیل کرد. اکنون Gran Turismo در حال ساخت یک فیلم مسابقه ای درباره تأثیر یک بازی ویدیویی بر زندگی یک فرد است.

به عنوان فردی که نسبت به عموم مردم از مبارزات توسعه بازی و تأثیر فرهنگی واضح بازی‌های ویدیویی بر نسل‌های مختلف مردم آگاهتر بوده است، خوشحالم که چیزهایی مانند PsychOdyssey، Tetris و Gran Turismo اکنون برای آموزش مردم در این زمینه وجود دارد. چیز های مشابه. امیدوارم در آینده فیلم‌ها، برنامه‌های تلویزیونی و مستندهای بیشتری از این دست ببینم، اگرچه هنوز هم فضایی برای پیشرفت وجود دارد.

چالش هایی که باید بر آن غلبه کرد

در حالی که این یک سبک از فیلم بازی های ویدیویی است که امیدوارم در آینده شاهد تعداد بیشتری از آن باشم، اما هنوز هم جای خوبی برای بهبود وجود دارد. بررسی 1.5 ستاره Gran Turismo Digital Trends می گوید که "بیشتر شبیه یک تبلیغ است تا یک سرگرمی پرفروش." من همچنین فکر می کنم که Gran Turismo یک فیلم معیوب است که نمی تواند بین تبلیغ یک بازی PS5 و بیان یک داستان متقاعد کننده تعادل برقرار کند. بازی‌های محکمی توسط دیوید هاربر و جیمون هونسو در فیلم وجود دارد، اما این فیلم در تلاش است تا با تمام قوس‌های شخصیتی در بازی کنار بیاید.

بخش‌های زیادی از فیلم وجود دارد که در آن شخصیت‌ها در مرحله اول قرار می‌گیرند – مانند پدر، بهترین دوست و دوست دختر قهرمان اصلی داستان – و درگیری‌هایی که با آن‌ها همراه است به‌خاطر برخی فیلم‌برداری‌های مسابقه‌ای شدید و نظرات سرگردان که به شما یادآوری می‌کنند، کاملاً فراموش می‌شوند. گرن توریسمو چقدر مهم است. با این حال، در نتیجه، فاقد یک موضوع مرکزی قانع کننده خارج از تبلیغات Gran Turismo (و برخی دیگر از محصولات سونی در طول مسیر) است.

صحنه‌های متعددی از شخصیت اورلاندو بلوم وجود دارد که در مورد اینکه چرا Gran Turismo و آکادمی GT بهترین اتفاقاتی هستند که تا به حال برای گیمرها رخ داده‌اند، وجود دارد و احترام مذهبی برای ژاپن و خالق سریال Kazunori Yamauchi دارد. در نهایت، این منطقه اصلی است که در حال حاضر فیلم هایی مانند تتریس و گرن توریسمو در آن شکست می خورند. در حالی که آنها فیلم‌های زندگی‌نامه‌ای درباره داستان‌های جذاب و مماس بازی هستند، اما به‌عنوان تبلیغات نامحسوس برای شرکت‌های پشت بازی‌هایی که آنها ارائه می‌کنند نیز عمل می‌کنند.

من انتظار ندارم سازندگان فیلم کاملاً بی طرف باشند زیرا برای ساختن یک فیلم جذاب نیاز به یک دیدگاه قوی دارید. گفته می‌شود، وقتی این تعصب به سمت تبلیغ یک محصول باشد، باعث می‌شود فیلم کمتر احساس اصالت کند. این موضوع در این مرحله نوپا به طور بالقوه اجتناب ناپذیر است، جایی که این سبک از فیلم تنها زمانی اتفاق می افتد که شرکت های بازی صاحب IP ها بخواهند. با این حال، اگر فیلم‌های صنعت بازی‌های ویدیویی بخواهند ادامه دهند، این یک دام است که باید بر آن غلبه کند. و بعد از تماشای PsychOdyssey ، می دانم که این امکان پذیر است.

در حالی که این یک جایزه جمعی بود و توجه بیشتری را به Psychonauts 2 جلب کرد، آن مستند همیشه از راه خود برای به تصویر کشیدن افرادی مانند Double Fine، Tim Schafer و مایکروسافت در مطلوب‌ترین حالت ممکن مانند بسیاری از خاطرات برنامه‌نویس استفاده نمی‌کند. لحظات چالش برانگیز، دشوار و سوءمدیریت توسعه را نشان می‌دهد، مستندها یک گام به عقب برمی‌دارند و اجازه می‌دهند داستان خودش بگوید، نه شرکت‌ها که آن را چراغ سبز نشان دهند.

اگرچه مستندها با فیلم‌های استودیویی مانند گرن توریسمو بسیار متفاوت هستند، اما همچنان تاکید می‌کند که فضایی برای رشد فیلم‌هایی مانند تتریس و گرن توریسمو وجود دارد. بسیاری از داستان‌های جذاب انسانی برای گفتن در صنعت بازی‌های ویدیویی و اطراف آن وجود دارد، و من فکر می‌کنم که آنها به اندازه سفر یک فیلمساز، بازیگر یا نویسنده شایسته فیلم‌برداری هستند.

Gran Turismo در حال حاضر در سینماها است.