در آگوست 1989، استیون سودربرگ اولین کارگردانی خود را با فیلم سکس، دروغ و نوار ویدئویی انجام داد. این لحظه برای کارگردان و استودیو، Miramax، نقطه عطفی بود. در دهه 90، میرامکس و سودربرگ به موفقیت های بزرگتری در سینمای مستقل دست یافتند. اما اولین همکاری آنها قابل توجه است، زیرا تا حد زیادی از ناکجاآباد به وجود آمد.
سکس، دروغ، و نوار ویدئویی ماه‌ها قبل در جشنواره فیلم کن به نمایش درآمد و جایزه نخل طلای طلایی را از آن خود کرد. این مطمئناً کمک کرد تا کلام درباره فیلم به گوش منتقدان برسد. اما این چیزی بیش از یک فیلم خانه هنری بود. سکس، دروغ و نوار ویدئویی در باکس آفیس اصلی برای چنین فیلم کم‌هزینه‌ای بسیار خوب عمل کردند، که باعث می‌شود پیدا کردن فیلم در حال حاضر شگفت‌انگیزتر شود. سکس، دروغ، و نوار ویدئویی به راحتی برای پخش آنلاین یا اجاره آنلاین در دسترس نیست، اگرچه می توان آن را خریداری کرد.
صرف نظر از این، سی و پنجمین سالگرد سکس، دروغ، و نوار ویدئویی فرصت مناسبی برای تأمل در مورد این فیلم است و بررسی می کنیم که آیا این فیلم در آزمون زمان مقاومت کرده است یا خیر.
این فیلم اولین پیروزی استیون سودربرگ بود
سودربرگ در میان کارگردانان هالیوود به عنوان یکی از نویسندگان این صنعت در رتبه بالایی قرار دارد. اما در سال 1989، او جوانی بود که اولین فیلم خود را با بودجه 1.2 میلیون دلاری نوشت و کارگردانی کرد. این پول هنوز بیشتر از آن چیزی است که اکثر فیلمسازان آماتور امروز می توانند جمع کنند. اما چیزی که سودربرگ را از گروه جدا می کند، پولی نیست که او داشت. نحوه استفاده او از آن بود.
کارگردان به خوبی از هنجارهای فرهنگی دهه 80 آگاه بود و بدون ساخت یک فیلم گرافیکی بزرگسالان توانست آنها را به رخ بکشد. صحبت های جنسی بیشتر از رابطه جنسی واقعی وجود دارد، و نوارهای ویدئویی به مکان های دلخراشی که عنوان نشان می دهد منتهی نمی شود. در عوض، او پرتره ای صمیمی از ازدواجی که در حال فروپاشی بود و تمایلات و اعترافات جنسی افراد اطرافشان را ارائه کرد. ممکن است تماشاگران را شوکه کرده باشد، اما ازدحام جمعیت را نیز به همراه آورد. این فیلم 36.7 میلیون دلار در سراسر جهان به دست آورد و کار سودربرگ را آغاز کرد.
جیمز اسپیدر یک نمایش حرفه ای را ارائه می دهد
در بیشتر دو دهه گذشته، جیمز اسپیدر خود را به عنوان یک بازیگر تلویزیونی، ابتدا به عنوان وکیل متحیر آلن شور در The Practice و Boston Legal ، و در نقش مغز متفکر جنایی ریموند ردینگتون در لیست سیاه، دوباره اختراع کرده است. اما اسپیدر برای اولین بار در نقش گراهام دالتون در نقش گراهام دالتون، یک مرد به ظاهر عادی با نوعی کج خلقی، نام واقعی خود را در فیلم های جنسی، دروغ ها و نوارهای ویدئویی بر سر زبان ها انداخت.
از آنجایی که گراهام ناتوان است، او متوجه می‌شود که تنها راهی که می‌تواند هر چیزی را از نظر جنسی احساس کند، تماشای اعتراف زنان به خیال‌پردازی‌های خود برای او در مجموعه نوارهای ویدیویی گسترده‌اش است. دوستان گراهام را عجیب و غریب می کند، اما نوارهای ویدئویی همچنین آنها را به رویدادهایی می کشاند که زندگی آنها را متحول می کند … و نه لزوماً برای بهتر شدن.
بقیه بازیگران هم می درخشند
S ex، Lies و Video Tape تا حد زیادی تمرکز را روی چهار شخصیت نگه می‌دارد: گراهام، دوستش جان مولانی (پیتر گالاگر)، همسر جان، آن بیشاپ مولانی (اندی مک‌داول)، و خواهر آن، سینتیا پاتریس بیشاپ (لورا سان جاکومو). اسپیدر اکثریت توجه را به خود جلب می کند، اما زنان نیز واقعاً می درخشند. مک داول در دهه 90 یک ملکه رام کام بود، اما به عنوان زنی که هیچ کشش جنسی برای شوهرش ندارد، چرخشی چشمگیر پیدا می کند. ازدواج آنها در حال از هم پاشیدن است و این که جان با سینتیا در کنار هم می خوابد کمکی نمی کند.
فیلم با آن در حال درمان آغاز می شود، اما موفقیت واقعی او تا زمانی که بعداً در فیلم رضایت می دهد، یکی از اعترافات جنسی گراهام را برای مجموعه اش ضبط می کند، رخ می دهد. این به او انگیزه می دهد تا در زندگی خود تغییراتی ایجاد کند. سینتیا علیرغم رابطه نامشروع با شوهر خواهرش، به لطف بازی سان جاکومو، همچنان یک شخصیت بسیار دوست داشتنی است. او از کامل بودن فاصله زیادی دارد، اما همه شخصیت های این فیلم در خانه های شیشه ای استعاری زندگی می کنند.
گالاگر نمی تواند لحظات پر زرق و برقی را داشته باشد که بیشتر همبازی هایش از آن لذت می برند. اما در اواخر فیلم، جان به روش خودش اعترافاتش را می‌کند و مثل بمب اتم روی گراهام فرو می‌رود. این یکی از بزرگترین لحظات فیلم بود و تمام تلاش گالاگر بود که آن را به پایان برساند.
فرضیه در سال 2024 بسیار کمتر تکان دهنده است
به خاطر داشته باشید که فرهنگ سال 2024 مانند سال 1989 نیست. در آن زمان، پیش فرض سکس، دروغ، و نوار ویدئویی تکان دهنده تر بود… و حتی برای برخی توهین آمیز بود. صحنه‌های سکس در فیلم غیرمعمول نبود، اما بحث‌ها در مورد رابطه جنسی، ناتوانی جنسی، و فضول‌گرایی دقیقاً جریان اصلی نبود. اما در عصر رسانه های اجتماعی، تیک تاک و یوتیوب، موارد بسیار کمی وجود دارد که مردم دیگر مایل به اشتراک گذاری آن نباشند.
بنابراین از این نظر، صحبت های جنسی صریح در فیلم کهنه به نظر می رسد. خود نوارهای ویدئویی حتی بیشتر از این هم هستند، زیرا مصرف کنندگان از آن زمان به سمت رسانه های فیزیکی دیجیتال روی آورده اند. این روزها، چیزی که گراهام را عجیب به نظر می‌رساند، مجموعه VHS اوست و نه لزوماً آنچه روی آن بود.
دلیل اینکه «سکس، دروغ، و نوار ویدیویی» بعد از 35 سال هنوز مرتبط است، فقط پیش فرض، بازیگران یا حتی کارگردان نیست. این صمیمیت و داستان دیالوگ محور است. ما این شخصیت ها را افرادی ناقص می بینیم که هر کدام رازی دارند که به یکی از نزدیکانشان آسیب می رساند. در پایان فیلم، همه روابط تغییر کرده یا از هم پاشیده شده اند. و با این حال، این یک نتیجه گیری کاملاً تاریک نیست، زیرا فیلم به دو شخصیت برای آشتی امید می دهد و یک ارتباط عاطفی بالقوه بین یک جفت دیگر را مسخره می کند. این به سفر یادداشت رضایت بخشی برای بیرون رفتن می دهد.
سکس، دروغ و نوار ویدیویی را در Prime Video بخرید .
