چگونه The Matrix Resurrections از جلوه های بصری برای اتصال مجدد استفاده کرد

اغراق کردن تأثیر ماجراجویی علمی تخیلی لانا و لیلی واچوفسکی در سال 1999، «ماتریکس »، که به لطف جلوه‌های بصری، تدوین و رقص بدلکاری پیشگامانه، سطح موفقیت فنی در فیلمسازی را بالا برد، دشوار است. معرفی شگفت انگیز فیلم به دنیایی که در آن ماشین ها انسان ها را با مطیع نگه داشتن آنها در درون یک واقعیت مجازی گسترده به بردگی می کشند، نه تنها باعث ایجاد بحث های فلسفی زیادی در مورد ماهیت واقعیت خودمان شد، بلکه جفت دنباله هایی را نیز به وجود آورد که ادامه یافتند. محدودیت‌هایی را که فیلم‌سازی تکنیکی و جلوه‌های دیجیتالی می‌توانند روی پرده زنده کنند، کنار بگذارید.

تقریباً 20 سال پس از اینکه The Matrix Reloaded و The Matrix Revolutions ظاهراً حماسه قهرمان هکر کیانو ریوز ، نئو و همکار آزادی (و معشوقه) او، ترینیتی با بازی کری-آن ماس را به پایان رساند، این زوج در سال 2021 در دنباله ای با عنوان مناسب، The بازگشتند. رستاخیزهای ماتریکس . این فیلم به کارگردانی و نویسندگی مشترک لانا واچوفسکی، دن گلس ، ناظر جلوه‌های بصری را نیز بازگرداند، که با واچوفسکی‌ها در بیشتر پروژه‌های اخیرشان از جمله Reloaded و Revolutions و سریال Sense8 از نتفلیکس لانا کار کرده است.

سال‌ها پس از وقایع سه‌گانه اصلی، رستاخیزهای ماتریکس ، نئو و ترینیتی را مجبور می‌کند که با تهدید جدیدی از سوی ماشین‌ها مبارزه کنند و در عین حال با حقیقت زندگی خود در ماتریکس کنار بیایند . Digital Trends با گلس در مورد بازگشت خودش به فرانچایز The Matrix پس از نزدیک به دو دهه، کار با Wachowskis، عناصر فوق‌العاده VFX فیلم، و نوار بالایی که میراث فیلم‌های قبلی برای Resurrections تعیین شده بود، صحبت کرد.

رستاخیزهای ماتریکس (2021)

رستاخیزهای ماتریکس
63%
63 %
5.7/10
148 متر
ژانر علمی تخیلی، اکشن، ماجراجویی
ستارگان کیانو ریوز، کری آن ماس، یحیی عبدالمتین دوم
به کارگردانی لانا واچوفسکی

Digital Trends: تقریبا 20 سال از زمانی که روی جلوه های بصری The Matrix Revolutions کار می کردید می گذرد. برخی از بزرگترین چالش ها در بازگشت به آن جهان برای Resurrections چه بود؟

دن گلس: خوب، من فکر می کنم برای لانا، به خصوص، این بود که چگونه بدون تمام انتظارات به آن جهان برمی گردی، یا چگونه انتظاراتی را که همه دارند برآورده می کنی؟ من فکر می‌کنم او عاقلانه تصمیم گرفت که دنبال همه چیزهای مورد انتظار نرود و در عوض، چیزهایی را که آشنا بود معرفی کند، بلکه آن را تغییر داد. فقط باید سرمان را روی ساخت یک فیلم عالی متمرکز می‌کردیم و سعی نمی‌کردیم از آنچه مردم انتظار دارند فکر کنیم.

شما سابقه طولانی و بزرگی با واچوفسکی ها دارید که فیلمسازانی با تفکر بصری هستند. روند خلاقیت لانا و لیلی چگونه است؟

من تنوع و پروژه‌هایی را دوست دارم که من را تحریک می‌کنند – درست مانند بسیاری از ما، حدس می‌زنم. [واچوفسکی ها] واقعاً هرگز یک فیلم را دو بار نمی سازند. همیشه کمی متفاوت است. اما قطعاً مرحله ای از توسعه مفهومی و توسعه ایده وجود دارد، و آنها خیلی زود همکاران کلیدی خود را وارد خواهند کرد. و شما کمی آزمایش و غواصی در ایده‌ها انجام می‌دهید، و این باعث سرگرمی فوق‌العاده می‌شود. البته، پس باید بفهمید که چگونه می‌خواهید این کار را از نظر عملی انجام دهید، و در یک بودجه قرار بگیرید، زیرا ما نیز همیشه باید در یک بودجه قرار بگیریم.

لانا واچوفسکی پشت دوربین در جریان رستاخیز ماتریکس.

آیا تجربه کار با آنها در طول سال ها تغییر کرده است؟

خب، 20 سال پیش، در پروژه‌های قبلی که با هم کار کردیم، آنها در تمام بخش‌های این فرآیند مشارکت داشتند. با گذشت زمان، با فیلم‌هایی مانند Cloud Atlas و سپس نمایش Sense8 ، لانا واقعاً شروع به شهودی‌تر شدن در نحوه کارش کرد و به جای اینکه همه چیز را مدون کند، محیط‌هایی را تنظیم می‌کرد که در آن همه چیز پیشرفت یا اتفاق می‌افتد. زمانی که ما Reloaded و Revolutions را انجام دادیم، همه چیز قبل از انجام هر گونه فیلمبرداری با جزئیات مشخص شده بود، در حالی که با Resurrections ، بیشتر شبیه این بود، "باشه، ما به این مکان خواهیم رفت، و این چنین خواهد شد. یک صحنه، پس بیایید ببینیم چه اتفاقی می‌افتد.»

نمی‌خواهم بگویم که بیشتر به موقعیت‌ها واکنش نشان می‌دهد، زیرا هنوز فکر و برنامه‌ریزی زیادی برای همه این رویدادها وجود دارد، اما اکنون فضای بیشتری برای انطباق وجود دارد. که از تجربه و مهارت زیاد و نوعی توانایی ارتباط دست دوم با فیلمسازان بهره می برد. انجام این کار برای اولین بار با کسی بسیار سخت خواهد بود، اما در حال حاضر، این به یک روش طبیعی کار تبدیل شده است، و اعتماد زیادی به یکدیگر نسبت به آنچه که به کار می آورید وجود دارد. کاملاً لذت بخش است، اما قطعاً روندی متفاوت از زمانی است که ما شروع کردیم.

جسیکا هنویک و یحیی عبدالمتین دوم در صحنه‌ای از رستاخیز ماتریکس در یک راهرو با هم مسابقه می‌دهند.

جلوه های بصری مورفئوس با احساس و سیال یحیی عبدالمتین دوم در این فیلم شگفت انگیز بود. در مورد توسعه ظاهر آن شخصیت و VFX پشت آن چه می توانید به ما بگویید؟

ایده این مولد ذرات که شخصیتی روان را ایجاد می کند یکی از سخت ترین چیزهایی بود که باید خلاقانه حل کرد. راستش را بخواهید، احتمالاً فهمیدن هر عنصری بیشتر طول کشید. ما با ایده‌های زیادی بازی کردیم، هم مفاهیم ثابتی که فقط می‌توانند ارتباط زیادی برقرار کنند، و هم مفاهیم متحرک، که الگوبرداری از نحوه حرکت سیم‌های ذرات بود. با این حال، در نهایت، می‌دانستیم که می‌خواهیم آن را بر اساس یک عملکرد واقعی قرار دهیم.

بنابراین، یحیی اساساً در تمام آن صحنه‌ها، دیالوگ را با بازیگران دیگر ارائه می‌کند و سپس رنگ آمیزی می‌شود. ما یک دوربین اصلی برای ثبت انیمیشن صورت او داریم، بنابراین کارهایی که او انجام می دهد را تقلید می کنیم و از آن داده ها برای ایجاد یک شبیه سازی سیال برای شخصیت استفاده می کنیم.

سه گانه اصلی Matrix با VFX خود بسیار پیشگامانه بود. آیا این بار فشار بیشتری برای شما ایجاد کرد؟

به ناچار آره و مطمئناً بیشتر از این که ما شروع به ورود بیشتر به آن کردیم. ما تمام تکنیک‌های پیشرفته‌ای را که می‌توانستیم، مانند تصویربرداری حجمی و تولید مجازی، بررسی کردیم. ما به آن‌ها نگاه کردیم و از جنبه‌هایی از آن‌ها در طول فیلم استفاده کردیم، اما این کار را کم انجام دادیم. ما در مورد استفاده از ابزارهایی که برای داستان و روایت منطقی بودند، بسیار آگاه بودیم، نه اینکه فقط بگوییم: «اوه، این عالی است. بیایید مطمئن شویم که با این یک سر و صدای زیادی به پا می کنیم.» این هرگز هدف نبود.

کیانو ریوز و کری آن ماس در صحنه ای انفجاری از رستاخیزهای ماتریکس سوار موتورسیکلت می شوند.

در Resurrections چه شاتی بیشتر به آن افتخار می کنید؟

خوب، در واقع تعداد کمی وجود دارد. تعقیب و گریز از طریق خیابان ها در پایان، از طریق سانفرانسیسکو، همکاری بسیار خوبی از تمام حرفه های مختلف فیلم است. اساس عملی زیادی در آنچه در آنجا فیلمبرداری شده است وجود دارد. ما بازیگران واقعی را سوار بر دوچرخه ای داریم که در خیابان های سانفرانسیسکو به دنبال آنها می دوند. بنابراین همه اینها مبتنی بر واقعیت است. اما سپس ما چیزهایی را نیز به آن اضافه می کنیم تا هیجان انگیزتر شود. تعدادی عکس با CG سنگین تر وجود دارد، مانند بمباران غواصی مردم، البته که ما عملاً نتوانستیم انجام دهیم.

و از طرف دیگر، ساخته‌های CG کامل – عکس‌هایی که نمی‌توانستیم جایی برای عکاسی برویم، مانند شهر ماشینی و تونل‌ها و مناظر متروکه و غیره – آن‌هایی که واقعاً برای ایجاد احساس واقعی در آنها تلاش کردیم. البته طعنه آمیز این است که آن خلاقیت های CG دنیای واقعی در داستان ما بودند – شهر ماشینی و مانند آن – و ما از واقعیت دنیای خود برای نمایش شبیه سازی استفاده می کردیم.

بنابراین برای اطمینان از اینکه صحنه‌های CG غیرواقعی به نظر نمی‌رسند، مقداری فشار وجود داشت. آنها نتوانستند، زیرا آنها دنیای واقعی فیلم هستند. ما به همه چیز در مورد نحوه نگاه آنها نگاه کردیم، از لنز دوربین و نقص در عکاسی گرفته تا سطح جزئیات، غنا و دامنه، تا مطمئن شویم که آن صحنه های CG در برابر عکاسی مقاوم هستند.

کیانو ریوز در صحنه ای از رستاخیزهای ماتریکس.

آیا عکسی وجود دارد که مردم احتمالاً از دانستن این که یک جلوه بصری هستند شگفت زده شوند؟ یا برای این موضوع، تعجب کرد که فهمید آیا یک جلوه بصری نیست؟

خوب، با مواردی که در زمان گلوله در کارگاه و کافه اتفاق می‌افتند، به‌طور سنتی بسیاری از این کارها را به‌عنوان صفحه سبز انجام می‌دادید و همه آن‌ها را بازسازی می‌کردید، و چیزهای ثابت و متحرک را به عنوان عناصر CG در آن قرار می‌دادید. اما بسیاری از آن‌ها در واقع با نرخ‌های فریم متفاوت گرفته شده و با هم ترکیب شده‌اند، بنابراین در نهایت مبتنی بر عکاسی است. البته مقداری CG برای مرتب کردن و چیدن آن وجود دارد.

یکی از لحظات مهمی که فکر می‌کنم بسیاری از مردم شگفت‌زده خواهند شد، یک جلوه بصری قابل توجه نیست، هر چند، پرش بزرگ در پایان است. این خود کیانو و کری آن بودند که در سپیده دم از یک ساختمان 450 فوتی در سانفرانسیسکو پریدند. بدیهی است که آنها دکل های ایمنی داشتند، اما واقعاً آنها هستند. من فکر می کنم اصالت آن لحظه و احساسی که ایجاد می کند واقعا مهم بود. این یک صحنه زیبا است که تنها یک دست ظریف از جلوه های بصری آن را پشتیبانی می کند.

کیانو ریوز و کری آن ماس در صحنه ای از رستاخیز ماتریکس به طلوع خورشید خیره می شوند.

فن آوری VFX بسیار سریع تکامل می یابد. آیا تا به حال به این فکر افتاده اید که "کاش می توانستیم این کار را در Reloaded یا Revolutions انجام دهیم"؟

اوه، به شدت. این چیزی است که در مورد سفر هیجان انگیز بود، زیرا 20 سال پیش، استفاده از جلوه های بصری سرعت همه چیز را کاهش داد. با استفاده از جلوه‌های بصری، تمام این محدودیت‌ها و محدودیت‌ها را به نوعی روی فرآیند خلاقیت قرار می‌دهید، زیرا باید می‌گفتید: «خوب، اگر قرار است این کار را انجام دهیم، باید دوربین را قفل کنیم و همه چیز را در حالت مکث قرار دهیم. اما اکنون، فقط می‌توانید اجازه دهید همه چیز اجرا شود، و پیشنهاد نکنید که کار زیادی برای کار کردن آنها لازم نیست، اما ما تکنیک‌ها و روش‌های فوق‌العاده پیچیده‌ای – از یادگیری ماشینی گرفته تا هوش مصنوعی – برای تفسیر مجدد تصاویر داریم. ما تغذیه می‌شویم و تصاویری می‌سازیم که در مقابل عکاسی ایستادگی می‌کنند.

بنابراین قطعا زمان هیجان انگیزی است و جلوه های بصری را به ابزاری خلاقانه تر از همیشه تبدیل می کند.

Warner Bros. Pictures و Village Roadshow The Matrix Resurrections در حال حاضر در سینماها و برای پخش بر اساس تقاضا در دسترس هستند.