بررسی Elden Ring: حتی افراد متنفر هم تحت تاثیر قرار خواهند گرفت

اگر در هر صورت احساسات شدیدی نسبت به بازی‌های FromSoftware دارید، احتمالاً می‌دانید که درباره Elden Ring چه فکری خواهید کرد. اگر از کهنه سربازان دارک سولز هستید، این احتمال وجود دارد که این بازی تاج و تخت را به عنوان بازی مورد علاقه شما در تمام دوران ها بگیرد. برای افراد متنفری که بازی‌های سولز را خسته‌کننده و تنبیه‌کننده می‌دانند، ستایش مانند یک شوخی بی‌رحمانه به نظر می‌رسد. هر دو طرف یک امتیاز خواهند داشت.

دلیل خوبی وجود دارد که بازی های Souls بسیار قطبی هستند و Elden Ring این شکاف را در کانون توجه قرار می دهد. از یک طرف، این یک دستاورد شگفت انگیز است. بازی اکشن RPG اغلب مسحورکننده است و بهترین تجربه جهان باز را از زمان بازی The Legend of Zelda: Breath of the Wild به شما ارائه می دهد. اما برای دادن حق مخالفان، این بازی همچنین یک بازی است که از بازیکنان کمال می‌خواهد و در عین حال از پاک کردن شلخته‌ترین ویژگی‌های سری خودداری می‌کند.

با این حال، اجازه ندهید که قسمت آخر شما را بترساند. علیرغم فقدان ظرافت، Elden Ring یک ماجراجویی همه جانبه است که مملو از مناظر باورنکردنی، طراحی فوق العاده دشمن، و سفارشی سازی عمیق RPG است. حتی کسانی که از آنها متنفر هستند چیزی برای دوست داشتن در اینجا پیدا می کنند.

اگر عاشق دارک سولز هستید…

الدن رینگ خیلی ها را خوشحال می کند. اخلاق Dark Souls را می گیرد و آن را در یک بسته گسترده تر قرار می دهد بدون اینکه ایده های امضای FromSoftware را کنار بگذارد. این یک اکشن-RPG تاریک و با فانتزی بالا است که با باس فایت های چالش برانگیز پر شده است – تعداد زیادی از آنها.

به طور طبیعی، مبارزه قلب الدن رینگ است. مانند هر بازی Souls، نبردها همه در مورد فرار از الگوهای حمله وحشیانه دشمن و انتظار برای لحظه دقیق حمله هستند. چیزی که این بار به چشم می آید این است که بازیکنان در هنگام ایجاد یک ساخت جنگی چند گزینه دارند. در آغاز سفر، من با احتیاط دشمنان را از راه دور با نیزه تحریک می کردم و طلسم های آتش می زدم. در پایان، من ارتشی از سربازان طیفی را احضار می‌کردم تا حواس روسا را ​​پرت کنند، در حالی که ضربات طوفانی و جادویی را با یک شمشیر عظیم از پشت دشمنم انجام می‌دادم.

جادو در اینجا نقش بزرگ تری نسبت به بازی های قبلی Souls ایفا می کند و این یک حرکت هوشمندانه است. در حالی که Elden Ring گزینه های دشواری ندارد، spellcasting به بازیکنان در هنگام مقابله با مبارزات سخت انعطاف پذیری بیشتری می دهد. بین طلسم ها، احضارها و "خاکستر" های ویژه ای که می توانند به سلاح ها متصل شوند تا حملات قدرتمندی به آنها بدهند، چیزهای زیادی برای آزمایش وجود دارد. بازیکنان جدید اساساً می توانند مجموعه چرخ های تمرینی خود را از طریق جادو ایجاد کنند، در حالی که کهنه سربازان می توانند سیستم ها را به طور کامل نادیده بگیرند و روی بریدن و بریدن سنتی تمرکز کنند.

از نظر اینکه واقعاً با چه چیزی مبارزه خواهید کرد، Elden Ring هیچ کمبودی در باس فایت های خارق العاده ندارد. از مجسمه‌های سگ آتش‌زا گرفته تا خدایان گوشتی عجیب و غریب که مانند سونیک می‌چرخند، هر برخوردی کاملاً متفاوت است و بازیکنان را وادار می‌کند تا استراتژی‌های جدیدی را امتحان کنند. بسیاری از سرگرمی ها ناشی از حس شگفتی و کشفی است که هر رئیس جدید ارائه می دهد. حتی در طاقت‌فرساترین جلسات بازی‌ام، هر بار که می‌خواستم وارد یک پورتال رئیس ابری و سبز شوم، هیجان‌زده می‌شدم. چه جهنمی تازه در آن طرف منتظر من بود؟ من همیشه نیاز داشتم که بدانم، حتی اگر می‌دانستم که برای کتک خوردن آماده نیستم.

برای افرادی که عاشق FromSoftware هستند، هیچ یک از اینها اطلاعات جدیدی نیست. بازی های Souls بسیار چالش برانگیز هستند، اما مبارزه را برای بازیکنان کنجکاو ارزشمند می کند. حلقه الدن تنها این قدرت را تقویت می کند و به بازیکنان ابزارهای بیشتری برای بازی کردن و ارتشی از هیولاهای دلخراش برای استفاده از آنها می دهد.

اگر از دارک سولز متنفرید…

برای کسانی که هرگز جذابیت Dark Souls را درک نکرده‌اند، اکشن Elden Ring داستان متفاوتی است. حتی با وجود ویژگی‌های جدید مفید، این بازی هنوز هم یک بازی سخت است که از من می‌خواست ساعت‌ها سرم را به روسای فردی بکوبم. اگر هرگز جالب به نظر نمی رسید، باز هم اینجا نخواهد بود.

در مورد اینکه آیا این بازی‌ها «خیلی سخت» هستند یا نه، مطالب زیادی مطرح شده است، اما این گفتگو باعث حواس پرتی می‌شود. مسئله واقعی این است که بازی‌های FromSoftware اغلب می‌توانند به نفع خودشان بیش از حد قدیمی احساس شوند و پیچیدگی‌های فنی را به گیم‌پلی اضافه کنند که قبلاً به مهارت بالایی نیاز دارد. Elden Ring مثل همیشه در این مورد مقصر است، که با توجه به اینکه این جهش استودیو به سمت یک نسل کنسول توانمندتر است، آزاردهنده است.

در بسیاری از مبارزاتی که بیشترین دردسر را برای من به همراه داشت، احساس می‌کردم به جای دوئل کردن با یک رئیس قدرتمند، بر سر طراحی شلخته می‌جنگم. دوربین سوم شخص به طور قابل توجهی به هم ریخته است. هنگامی که از نزدیک با دشمنان بزرگ مبارزه می کنید، دیدن آنچه در حال رخ دادن است بسیار دشوار است. در یک مبارزه با یک ماگما اژدهای غول پیکر، دوربین به قدری نزدیک بسته شد که نمی توانستم ببینم چه زمانی برای حمله در حال پیچیدن است. من فقط باید به صورت تصادفی بر اساس نشانه‌های صوتی شل می‌چرخم.

همیشه چنین هشداری در مبارزات سخت وجود دارد. یکی از رئیس‌های اصلی پرتابه‌های بادی را به بیرون پرتاب می‌کند، که می‌تواند به زمین گیر کند و دیدن آنها را دشوار می‌کند. ضربه‌های دیگری با راپیر بزرگی که از دیوار سنگی سوراخ می‌کند، انگار آنجا نیست. به خاطر سپردن الگوهای رئیس آسان است. کار بر روی خصیصه های فنی غیرقابل پیش بینی بسیار سخت تر است. این قبل از وارد شدن به لکنت فریم و خرابی بازی است که استرس بیشتری ایجاد می کند.

حتی اگر مسائل فنی را کنار بگذاریم، اصرار بازی بر چالش مداوم، ناهماهنگی گیج‌کننده‌ای ایجاد می‌کند که خواندن هر موقعیتی را سخت می‌کند. چرا خزنده نه طبقه ای که با چنگال هایش مرا می برید، همان قدر صدمه می زند که غرغر غرغری که یک سنگریزه را به سمت من پرتاب می کند؟ این به ویژه در دنیای باز آشکار است. در بازی The Legend of Zelda: Breath of the Wild ، بازیکنان می‌توانند به هر جایی بروند، اما دشمنان سخت این موضوع را مشخص می‌کنند که بازیکن وارد فضایی می‌شود که برای آن آماده نیست. همه چیز، تا کوچکترین دشمن، در Elden Ring قدرتمند است، بنابراین من هرگز نفهمیدم چه زمانی باید برگردم و وقتی سطحم را بالا می‌برم، برگردم.

لیست گریپ ها همچنان ادامه دارد. تغییرات آماری مانند یک دارونما به نظر می رسد، زیرا اعداد بدون تاثیر قابل تشخیص افزایش می یابد. این باعث می‌شود سیستم‌های جدیدی مانند Great Runes، که به بازیکنان علاقه‌مند موقتی از شکست دادن باس‌های بزرگ به دست می‌آورند، احساس زائد کنند. نبرد با اسب وجود دارد، اما این که آیا سلاح شما واقعاً با یک ضربه‌باکس دشوار دشمن وصل می‌شود یا نه، یک تیراندازی کامل است.

کهنه سربازان Souls یاد خواهند گرفت که با آن چیزهای عجیب و غریب زندگی کنند، مانند نوجوانی که طعم آبجو ارزان را پشت سر می گذارد، اما هضم آن مسائل را آسان تر نمی کند.

یک سازش

ممکن است فهرست گسترده‌ای از نارضایتی‌ها به نظر برسد، اما در روح Dark Souls، در اینجا یک شگفتی وجود دارد: من هنوز هم Elden Ring را دوست دارم.

بیشتر آن به دنیای باز بازی مربوط می شود ، که یکی از بهترین هایی است که من تا به حال در یک بازی تجربه کرده ام. الدن رینگ به جای هدایت بازیکنان در راهروهای تنگ سیاه چال، به بازیکنان اجازه می‌دهد در The Lands Between، قاره‌ای عظیم که در اطراف درختی عظیم و طلایی می‌چرخند، رها شوند. پس از ایجاد یک قهرمان و کمی تنظیمات، بازیکنان آزادند تا هر گوشه و کناری را بدون هیچ محدودیتی کشف کنند.

این یک فضای پیچیده طراحی شده است که مملو از مناظر خیره کننده، زیست بوم های متنوع، و هیچ کمبودی در اکتشافات نیست. الدن رینگ به جای انتخاب مسیر Ubisoft و دادن نقشه ای پر از علامت سوال به بازیکنان، به سختی بازیکنان را به سمت چیزی هدایت می کند. بیشترین لذتی که داشتم از کاوش بدون هیچ هدفی بود. بدون توجه به اینکه کجا می رفتم همیشه یک پاداش در انتظار من بود، خواه معدنکاری غاری پر از منابع ارزشمند یا زیارتگاهی اسرارآمیز که در ازای قلب اژدها به من دسترسی به جادوهای قدرتمند می داد.

بهترین نقطه قوت بازی این است که هرگز بازیکنان را به هیچ مسیر مشخصی هدایت نمی کند. وقتی با رئیس نهایی دشوار Stormveil Castle روبرو شدم، می‌توانستم هر زمان که بخواهم سریع به بیرون سفر کنم و به کاوش ادامه دهم. چند ساعت بعد، با یک اسلحه جدید براق که در خرابه ای زیرزمینی پیدا کردم و با طلسم قدرتمندی که مرده ای را که از کنار یک پل در حال فرو ریختن آویزان شده بود، گرفته بودم، چندین سطح قوی تر برمی گشتم.

من تصور می‌کنم که Elden Ring شبیه The Legend of Zelda: Breath of the Wild باشد، زیرا تعداد کمی از بازیکنان واقعاً به شکست دادن داستان اصلی آن اهمیت می‌دهند – و منظورم این است که به روشی بسیار مثبت. در حالی که جورج آر.آر.مارتین، نویسنده بازی تاج و تخت ، در نوشتن این بازی مشارکت داشت، داستان کلی شاید کمترین جذابیت در مورد آن باشد (ممبو-جمبوی فانتزی استاندارد آن با نام‌های پادشاهی زیادی که در آن نقش بسته است). لذت واقعی این است که سوار بر اسب بگردید، ناگهان به یک غول سنگی برخورد کنید که زیارتگاهی بر پشتش سرگردان است، بفهمد که در مورد آن چه کاری باید انجام دهید، و سپس یادداشت ها را با دوستان خود مقایسه می کنید.

مانند بازی های قبلی Souls، Elden Ring برای همه نخواهد بود. با این حال، این یک بازی است که بهتر می‌داند چگونه به بازیکنانی که مهارت فنی کمتری دارند اجازه دهیم ببینند چرا طرفداران بازی‌های Souls را دوست دارند. بازیکنان می توانند ده ها ساعت را به کاوش، نگاه کردن به هنر گوتیک آن و کشف اسرار قبل از مبارزه با یک دشمن اختصاص دهند. من مطمئن هستم که شما هنوز هم تجربه طولانی و کاملی از این بازی خواهید داشت، که گواهی بر این است که این تجربه چقدر می تواند تماشایی باشد وقتی که به روش خودش نمی رسد.

برداشت ما

Elden Ring یک استاندارد طلایی جدید برای طراحی بازی های جهان باز است که برخی از بهترین اکتشافات آزاد را از زمان The Legend of Zelda: Breath of the Wild ارائه می دهد. کنجکاوی در هر مرحله پاداش می گیرد و رازها واقعاً راز می مانند. برای جانبازان Souls، تعداد ابزارهای موجود سطح جدیدی از عمق را به مبارزات آن اضافه می کند که آزمایش مداوم را ارزشمند می کند. حتی با وجود این نقاط قوت، نادیده گرفتن خصلت‌های زشت بازی‌های FromSoftware که حتی بیشتر در فناوری‌های جدید به چشم می‌خورد، سخت است. سرسختی برای رفع مشکلات باستانی چیزی که باید یک بار در یک نسل باشد را متوقف می کند، اما Elden Ring در هر صورت هنوز یک دستاورد برجسته است.

آیا جایگزین بهتری وجود دارد؟

اگر می خواهید یک بازی جهان باز ارگانیک مشابه بدون چالش داشته باشید، The Legend of Zelda: Breath of the Wild سرعت شما بیشتر خواهد بود. اگر می خواهید نسخه جدیدتری داشته باشید، Horizon Forbidden West نیز از نظر کیفیت قابل مقایسه است.

چقدر طول می کشد؟

این بر اساس میزان اکتشاف و سطح مهارت شما بسیار متغیر است، اما انتظار دارید که داستان اصلی در حدود 50 تا 60 ساعت فرود بیاید. به نظر می رسد که در کل بیش از 100 ساعت محتوا در اینجا وجود دارد.

آیا باید آن را بخرم؟

آره. حتی اگر از دارک سولز متنفر باشید، دنیای الدن رینگ آنقدر شگفت‌انگیز است که نمی‌توان از آن گذشت.

Elden Ring بر روی رایانه شخصی آزمایش شد.