وقتی پیش‌نمایش Chorus را انجام دادم، بازی را به خاطر جنگ‌های فضایی با شدت بالا تحسین کردم. نبرد هوایی به اندازه کافی سرگرم کننده است، اما وقتی آن را به فضا منتقل می کنید و به کشتی بازیکن قدرت های فوق العاده می دهید، مبارزه به سطح کاملاً جدیدی ارتقا می یابد. شما می توانید پشت سر دشمنان خود تله پورت کنید و آنها را با اسلحه بکشید یا در واقع در فضا رانده شوید. اجازه دهید آن قسمت آخر را تکرار کنم. شما می توانید در فضا حرکت کنید، مثل اینکه در یک فیلم سریع و خشمگین هستید.
اما نبرد فضایی و قدرت‌های جادویی قاتل که کشتی شما دارد، آغاز و پایان نقاط قوت کر است . بازی (بازی که مشخصاً بر اساس جلوه‌های بصری و طراحی صدای فوق‌العاده‌اش، زمان و پول زیادی صرف آن شده است) زمانی که به چیزی شلیک نمی‌کنید، سخت است. حتی در این صورت، دلایل زیادی برای دلخوری از آن وجود دارد.
گروه کر نبرد فضایی عالی را به میز می آورد، اما این چیزی نیست که آن را تعریف می کند. در عوض، این تعداد بی‌شماری از مسائل بازی است که همه آنها بیش از کشتی‌های دشمن روی صفحه نمایش من وجود داشت. رابط کاربری وحشتناک، طراحی متورم، داستانی غیر جالب، و یک شخصیت اصلی کاملا غیرقابل جبران، همه سوخت را از مخزن Chorus تخلیه می کنند.
شبیه ساز جنایتکاران جنگی فضایی
Chorus بازیکنان را به جای نارا قرار می دهد، که تا زمانی که شما واقعاً او را کنترل کنید، یک شکارچی دزدان دریایی برای گروهی به نام Envoy است. او فوق‌العاده با استعداد، محبوب است و گروه را رهبری می‌کند، زیرا این گروه در برابر فرقه فضایی فاشیستی به نام دایره که به آرامی در حال گسترش در سراسر منظومه ستاره‌ای است، مقابله می‌کند.
با این حال، هنگامی که او برای اولین بار معرفی شد، نارا با فرستاده نیست: او یک جنگجو برای The Circle است. نه فقط یک جنگجو، بلکه یکی از بهترین جنگجویان آنهاست، کسی که به قدری مورد اعتماد رهبران گروه است که وظیفه دارد کل سیاره ای را که از ورود به گروه فرقه امتناع می کند، نابود کند. او این کار را انجام می دهد و بر اساس برآورد خودش میلیاردها نفر را می کشد. پس از ارتکاب نسل کشی بین کهکشانی، نارا به او می گوید: «آیا ما بدها هستیم؟» لحظه ای، دایره را ترک می کند، هویت خود را رها می کند و به Enclave می پیوندد، جایی که او شناخته شده نیست، تا تلاش کند و به زندگی خود ادامه دهد.
بخش اعظم گروه کر دارای بازیکنانی است که در نقش نارا علیه فرقه می‌جنگند، در حالی که او پاسگاه‌ها و کشتی‌هایش را نابود می‌کند، به آرامی آن را عقب می‌رانند، و در عین حال به جنبش مقاومتی که علیه آن رشد کرده کمک می‌کند. این روش او برای تاوان است، و بازی اغلب از بازیکنان می‌خواهد که با نارا همدردی کنند و او را در لحظات آسیب‌پذیری که با خاطرات خودش مواجه می‌شود نشان می‌دهد. این خواسته ای است که من به سادگی نمی توانستم به آن احترام بگذارم. اینکه نارا که فقط متوجه شد فرقه‌ای که در آن عضویت دارد (که گروه‌هایی از مردم را با توتم‌های روانی به تسلیم درمی‌آورد) بعد از انفجار یک سیاره بد است، جبران‌ناپذیر است.
کاملاً ممکن است که من خیلی خشن، بیش از حد خسته یا بیش از حد بی‌توجه باشم، اما نتوانستم راهی بیابم که نارا کارهایش را خارج از مبارزه با The Circle جبران کند. در واقع، شرکت فعال او در مقاومت تصمیمی بی‌میل بود. او نمی‌خواست به جنگ و خشونتی که می‌دانست برگردد. اگر نارا می توانست راه خود را داشته باشد، هرگز مجبور نمی شد با گذشته خود روبرو شود، هرگز مجبور نمی شد کاری را که انجام داده است، جبران کند. او شخصیتی خودخواه و نابالغ است، شخصیتی که در یکی از بخشش طلب ترین داستان های شرور به قهرمانی که تا به حال دیده ام نوشته شده است.
اما در زمینه کل داستان کر ، نارا تنها بخشی از موضوع است (البته بسیار بزرگ). بازی اغلب شخصیت‌های جدیدی را معرفی می‌کند و تعداد کمی را نگه می‌دارد که دوباره ظاهر می‌شوند تا طرح را پیش ببرند. اما ایجاد ارتباط واقعی با این شخصیت های کوچک تقریباً غیرممکن است. در Chorus ، کاراکترها به سختی از کشتی خود خارج می شوند، بنابراین تمام NPC هایی که با آنها روبرو می شوید در واقع فقط صداهایی در کشتی هستند که از طریق یک تصویر کوچک در سمت راست صفحه نمایش داده می شوند.
بدون دیدن چهره آنها در حرکت، این شخصیت ها چیزی بیش از صداهای بی تن نیستند. وقتی یکی از آنها در نبرد جان خود را از دست داد، به سادگی به من اصابت نکرد. فقط کشتی دیگری در حال انفجار بود. این کمکی نمی کند که هیچ یک از شخصیت های دیگر بازی نیز بسیار قانع کننده نیستند – نحوه ارائه آنها کاملاً آنها را از من حذف کرد.
در تمام انصاف، که آهنگ با گروه کر . همانطور که در داستان بازی حرکت می کردم، احساس نمی کردم با آن ارتباط برقرار کنم. هیچ موردی وجود نداشت که من برای ماموریت داستانی بعدی خود در دنیای باز بازی عجله کنم زیرا احساس فوریت وجود داشت. همه چیز به کندی اتفاق می‌افتد و به ندرت ریسک‌ها به اندازه‌ای که تصور می‌شود احساس می‌شود.
سگ‌بازی‌های هیجان‌انگیز
زمانی که در صحنه‌های کوتاه و دیالوگ‌های گروه کر سپری می‌کردم، هر زمان که فرصت شلیک به کشتی‌های دیگر را پیدا می‌کردم، ارزشش را داشت. برداشت بازی از مبارزات فضایی عالی است و باعث شد احساس کنم در هر نبردی یک نیروی غیرقابل توقف هستم. در حالی که درگیری با کشتی‌های کوچک‌تر رایج‌ترین بازیکنانی است که با آنها مواجه می‌شوند، مبارزه با کشتی‌های بزرگ‌تر جایی است که بازی واقعاً شروع می‌کند.
در طول این مبارزات، که من آنها را به پرواز شورشیان بر روی ستاره مرگ در جنگ ستارگان تشبیه می‌کنم، بازیکنان از میان آتش پرتو لیزر می‌پیوندند و به طور سیستماتیک برجک‌ها و رانشگرها را نابود می‌کنند. این مبارزات با نبردهای درون یک کشتی به اوج خود می رسد، جایی که بازیکنان در نهایت هسته آن را منفجر می کنند و قبل از منفجر شدن کل کشتی فرار می کنند. این مبارزات به همان اندازه که هیجان‌انگیز هستند سینمایی هستند و هر سلاحی را که بازیکنان در اختیار دارند، به عهده می‌گیرند.
Combat in Chorus یک بازی پرمخاطره شامل قیچی سنگ-کاغذ است، با این تفاوت که آنها با چنگان، لیزر و موشک تعویض می شوند. هر کدام به گونه ای ماهرانه به نوع خاصی از دفاع آسیب می زند، اسلحه ها به راحتی بدنه کشتی را پاره می کنند، لیزرها به سرعت سپرها را از بین می برند و موشک ها قادرند زره های ساخته شده روی سفینه های فضایی را منفجر کنند. جابجایی بین این سه. و همچنین Rites، توانایی‌های جادویی که به نارا اجازه می‌دهد از پشت دشمنان تله‌پورت کند یا منطقه را اسکن کند، باعث شد که هر ثانیه ورودی‌های متفاوتی روی کنترل‌کننده‌ام ایجاد کنم.
دسترسی رها شده است
اما مبارزات، و گیم پلی Chorus در کل، از تصمیمات مشکوک آسیب می بینند که نه تنها بازی را آزاردهنده نمی کنند، بلکه دسترسی آن را از بین می برند. واضح ترین ها HUD و UI بازی هستند که ظاهراً هر دو برای مورچه ها ساخته شده اند. دشمنان در مبارزات سگ با دایره‌های کوچکی نشان داده می‌شوند که اگر جلوی بازیکنان نباشند، روی لوازم جانبی صفحه نمایش ظاهر می‌شوند. هر شی یا هدف دیگری که با استفاده از اسکن پینگ می‌کنید، به همین شکل ظاهر می‌شوند، البته به صورت مثلث.
در نتیجه، کر گاهی اوقات می تواند کاملاً نامفهوم باشد. برخی از ماموریت های بازی، بازیکنان را موظف به یافتن اشیاء در فضاهای سه بعدی بزرگ می کنند که این امر مستلزم استفاده از پینگ کشتی است. اما بین اشیایی که بخشی از یک ماموریت هستند و سایر اشیاء موجود در فضا تفاوتی قائل نمی شود. همه آنها با یک نماد کوچک مشخص شده اند، چیزی که منجر به سردرگمی زیادی برای من شد که فکر کردم بازی به سادگی در چیزی که من به دنبال آن بودم ایجاد نشده است. بینایی من 20/20 است، بنابراین نمی‌توانم تجربه‌ای را تصور کنم که کسی که هر نوع اختلال بینایی دارد، با Chorus تجربه کند .
به طور مشابه، Chorus بدون توجه به اینکه هدفون دارید یا نه، زیرنویس‌ها را به یک ضرورت تبدیل می‌کند تا یک گزینه. نارا هنگام پرواز در فضا – که تقریباً همیشه به هر دلیلی یک تجربه بدون موسیقی است – گاهی اوقات با خودش صحبت می کند. اما هر زمان که او یک مونولوگ درونی دارد، فریاد می زند و تقریباً هر کلمه را به یک خش خش غیرقابل درک تبدیل می کند. خوشبختانه اندازه زیرنویس‌های Chorus را می‌توان در منوی دسترسی کم آن تنظیم کرد، اما بقیه متن بازی را نمی‌توان از اندازه خوانا آن تغییر داد.
برداشت ما
Chorus یک بازی ناامید کننده است، نه به این دلیل که انحراف یا باگ است، بلکه به این دلیل که می تواند بسیار بهتر باشد. مجموعه ای از انتخاب های طراحی واقعاً عجیب و غریب، مانند UI خسته کننده و دیالوگ های نامفهوم، تجربه را برای من خراب کرد. اگر این بازی با قابلیت دسترسی بیشتر طراحی می شد، احساس خشمگینی نمی کرد. من می‌توانم از کنار نارا که بدون شک یکی از بدترین شخصیت‌های اصلی بازی‌ای است که در مدت طولانی دیده‌ام، نگاه کنم. من می‌توانم نبرد آن را ستایش کنم، که کاملاً فوق‌العاده است. اما هیچ چیز در Chorus بیش از ایرادات آن نیست، که در هر لحظه قابل بازخرید بازی راه خود را نشان می دهد.
آیا جایگزین بهتری وجود دارد؟
اگر به دنبال چیزی هستید که همان خارش رزمی مبتنی بر کشتی را ایجاد کند، Ace Combat 7: Skies Unknown یک راه فوق العاده برای پریدن به روی صندلی خلبان است.
چقدر طول می کشد؟
ضرب آهنگ کر حدود 10 تا 12 ساعت طول می کشد، اگرچه بازی کردن در تمام محتوای جانبی بازی به راحتی می تواند پنج ساعت اضافی را علاوه بر آن انجام دهد.
آیا باید آن را بخرید؟
No. Chorus نمونه بارز این است که چگونه می توان گیم پلی عالی را با انتخاب های طراحی زشت از بین برد.
