تلویزیون های QLED در مقابل OLED: کدام بهتر است و چه تفاوتی دارد؟

دو تا از فناوری‌های پیشرو تلویزیون که احتمالاً امروزه در قفسه‌های فروشگاه‌ها دیده‌اید، QLED و OLED هستند. اولی مخفف Quantum dot Light Emitting Diodes است، در حالی که دومی مخفف Organic Light Emitting Diodes است. جالب است، اما این کلمات علمی حتی به چه معنا هستند، و کدام فناوری تلویزیونی از این دو بهتر است؟ ما اینجا هستیم تا به شما کمک کنیم بفهمید.

تلویزیون‌های QLED و OLED شباهت‌هایی با هم دارند، اما از جهات دیگر، این دو نوع تلویزیون نمی‌توانند بیشتر از این متفاوت باشند. امروز، ما قصد داریم تا QLED و OLED را در کنار یکدیگر قرار دهیم تا معیارهای مهمی از جمله روشنایی، وضوح حرکت، قیمت و آفت وجود هر صاحب تلویزیون را با هم مقایسه کنیم: سوختن تصویر. 

مقایسه ویدیویی زیر از سال 2021 امروز نیز مرتبط است.

تلویزیون QLED چیست؟

QLED مخفف Quantum Light-Emitting Diode است. در زبان غیر گیک، این بدان معناست که یک تلویزیون QLED درست مانند یک تلویزیون LED معمولی است، با این تفاوت که از نانوذرات کوچکی به نام نقاط کوانتومی برای افزایش رنگ خود استفاده می کند.

توضیح دهنده نقاط کوانتومی ما داستان کاملی در مورد نحوه عملکرد این نانوذرات دارد، اما در اینجا یک نسخه فشرده وجود دارد: یک تلویزیون LED معمولی از LED های سفید به عنوان منبع نور خود استفاده می کند. اما LED های به اصطلاح "سفید" در واقعیت تمایل دارند به قسمت های آبی، قرمز یا سبز طیف منحرف شوند.

وقتی فیلتر رنگ تلویزیون کمتر از طیف کامل نور سفید دریافت می کند، نمی تواند کار خود را (نشان دادن رنگ هایی که می خواهید ببینید) را با دقت انجام دهد. در تلویزیون های QLED، منبع نور پس زمینه از یک لایه LED آبی ساخته شده است که لایه ای از نقاط کوانتومی قرمز و سبز به آن اضافه می شود. این نقاط کوانتومی را می‌توان با چنان دقتی اضافه کرد که ترکیب قرمز-سبز-آبی یک نور سفید تقریباً کامل و با طیف کامل ایجاد می‌کند، بدون اینکه یک ذره روشنایی را قربانی کند. این نور سفید کامل دقیقاً همان چیزی است که فیلتر رنگی تلویزیون برای تولید پالت دقیقی از میلیاردها رنگی که روی صفحه تلویزیون می بینید به آن نیاز دارد.

خرید در بهترین خرید

این فناوری در ابتدا توسط سونی در سال 2013 معرفی شد. مدت کوتاهی پس از آن، سامسونگ شروع به فروش تلویزیون های QLED خود کرد و یک شراکت مجوز با سایر سازندگان ایجاد کرد، به همین دلیل است که تلویزیون های QLED از Vizio، Hisense، TCL و بسیاری از تلویزیون های کوچک را نیز خواهید یافت. مارک ها هم حتی آمازون با جدیدترین تلویزیون های Omni Fire خود وارد بازی QLED شده است و Roku نیز با خط جدید تلویزیون های ساخت Roku خود وارد بازی QLED شده است.

همانطور که نقاط کوانتومی جالب هستند، یک تلویزیون QLED هنوز هم مانند تلویزیون های LED معمولی نور تولید می کند: با استفاده از نور پس زمینه متشکل از صدها (یا در برخی موارد هزاران) LED، با لایه نور پس زمینه که در پشت یک لایه پنل LCD قرار دارد. . نور پس زمینه از طریق پنل LCD می تابد، که به نوبه خود نور را به تصاویری که روی صفحه می بینید شکل می دهد. این LED ها هستند که نام تلویزیون ال ای دی (و تلویزیون QLED) را می دهند.

پنل LCD – اساساً میلیون‌ها شاتر کوچک که خیلی سریع باز و بسته می‌شوند – در ارتباط با فیلترهای رنگی، تصویری را ایجاد می‌کنند که می‌بینید با اجازه دادن به نور و رنگ مناسب از آن فرار کرده و به چشمان شما برسد. این یک سیستم هوشمند است، اما متکی به ترکیبی از کم‌نور کردن نور پس‌زمینه LED و استفاده از شاترها برای مسدود کردن نور باقی‌مانده برای تولید سیاهی دقیق روی صفحه است – و همیشه موفق نمی‌شود. در ادامه بیشتر به این موضوع خواهیم پرداخت.

همانطور که در مورد QLED های خاصی مطالعه می کنید، ممکن است برخی از آنها را نیز مشاهده کنید که از فناوری mini-LED تبلیغ می کنند. ممکن است رقیبی برای QLED و OLED به نظر برسد، اما در واقع فقط بهبود نور پس‌زمینه LED است که قبلاً توسط مجموعه‌های QLED استفاده شده است.

مینی ال ای دی ها در مقایسه با ال ای دی های معمولی کوچک هستند. این بدان معناست که یک تلویزیون QLED که به طور معمول می تواند صدها LED را در خود جای دهد، اکنون می تواند ده ها هزار مینی ال ای دی را در خود جای دهد. نتیجه؟ کنترل بسیار بیشتری بر نور پس زمینه، منجر به سطوح سیاه رنگی می شود که بسیار نزدیکتر از هر صفحه نمایش غیر OLED است.

تلویزیون OLED چیست؟

OLED مخفف کلمه Organic Light-Emitting Diode است. با کمال تعجب، بخش "Diode ساطع نور" این نام هیچ ارتباطی با نور پس زمینه LED ندارد. درعوض، به این واقعیت اشاره دارد که هر پیکسل منفرد در یک پنل OLED یک نور LED بسیار کوچک است – اما به طور باورنکردنی نازک است و می تواند نور و رنگ را در یک عنصر واحد تولید کند. به عبارت دیگر، تلویزیون های OLED نیازی به نور پس زمینه ندارند زیرا هر پیکسل OLED نور خود را تولید می کند. اگر می‌خواهید دوستان خود را تحت تأثیر قرار دهید، می‌توانید از اصطلاحات صنعتی برای این نوع نمایشگرها استفاده کنید: انتشاری یا خودگسترش.

چندین مزیت برای این طراحی وجود دارد، اما اکثر مردم موافقند که وقتی صحبت از تلویزیون های OLED به میان می آید، بزرگترین مزیت سطح مشکی فوق العاده ای است که می توان به آن دست یافت. برخلاف تلویزیون‌های QLED یا LED که باید نور پس‌زمینه‌اش را کم کند و نور باقی‌مانده را برای صحنه‌های تاریک یا تاریک مسدود کند، تلویزیون OLED به سادگی پیکسل‌هایی را که قسمت‌های تاریک صفحه را تشکیل می‌دهند خاموش می‌کند. هنگامی که پیکسل خاموش است، هیچ نور و رنگی از خود ساطع نمی کند و به همان اندازه تاریک می شود که خود تلویزیون خاموش است.

تنها یک شرکت پنل های تلویزیون OLED سنتی تولید می کند: LG Display. این پنل‌ها را به شرکت خواهر خود، LG Electronics می‌فروشد، که از آنها برای ساخت برخی از بهترین تلویزیون‌هایی که می‌توانید بخرید استفاده می‌کند. اما LG Display پنل‌های OLED را به شرکت‌هایی مانند سونی، ویزیو، فیلیپس و پاناسونیک نیز می‌فروشد، به همین دلیل است که تلویزیون‌های OLED این شرکت‌ها را نیز خواهید دید. اگرچه خود پنل‌ها اساساً یکسان هستند، پردازش تصویری که سونی، ال‌جی و دیگران انجام می‌دهند اختصاصی است، بنابراین شما همچنان تفاوت‌هایی را در کیفیت تصویر از یک تلویزیون OLED به تلویزیون دیگر خواهید دید.

از LG Electronics خرید کنید

با این حال، اخیراً سامسونگ به ال‌جی دیسپلی ملحق شده است که اکنون نسخه‌ای از فناوری OLED خود را دارد که QD-OLED فوق الذکر است. این فناوری کاملاً یکسان نیست، و در حالی که از آنچه سامسونگ "ال ای دی های خود روشن" می نامد استفاده می کند، سامسونگ از فناوری OLED کمی متفاوت استفاده می کند و ما در یک لحظه به آن خواهیم رسید.

تلویزیون های QLED در مقابل OLED: کدام یک بهتر است؟

اکنون بیایید QLED را با OLED در دسته بندی هایی که هنگام خرید تلویزیون مهم هستند مقایسه کنیم: روشنایی، کنتراست، زاویه دید و سایر ملاحظات عملکرد قابل توجه. همه اینها فاکتورهای مهمی هستند وقتی که پول زیادی برای یک تلویزیون جدید خرج می کنید.

سطوح سیاه و کنتراست

کنتراست تفاوت بین تاریک ترین قسمت تصویر و روشن ترین قسمت است. اگر یک تلویزیون بتواند بخش تاریک واقعاً مشکی را ارائه دهد، برای دستیابی به سطوح خوبی از کنتراست، لازم نیست قسمت های روشن را کاملاً روشن کند. به همین دلیل است که وقتی صحبت از سطوح مشکی به میان می‌آید، OLED به‌عنوان یک قهرمان بلامنازع سلطنت می‌کند – به دلیل توانایی آن برای سیاه شدن کامل در صورت نیاز.

تلویزیون‌های QLED، برعکس (ahem)، مجبورند نور پس‌زمینه LED خود را کم‌نور کنند و نور باقی‌مانده را مسدود کنند، کاری که انجام کامل آن بسیار سخت است. این می تواند چیزی به نام "خونریزی نور" را تحریک کند، زیرا نور از یک منطقه روشن به قسمتی که قرار است قسمت سیاهی از صفحه باشد می ریزد.

اما آیا قابل توجه است؟ قطعا. به عنوان مثال، اگر در حال تماشای یک فیلم اکشن شدید هستید و دو شخصیت در طول شب در حال دویدن در پارکینگ هستند، ممکن است متوجه یک درخشش جزئی در قسمت‌هایی از صحنه شوید که قرار است کاملاً سیاه باشد یا در نوارهای صندوق پست در بالا. و پایین صفحه هنگام تماشای فیلمی که از نسبت تصویر بزرگتر از 16:9 استفاده می کند.

همانطور که قبلاً اشاره کردیم، نور پس‌زمینه مینی ال‌ای‌دی یکی از راه‌هایی است که سازندگان تلویزیون‌های QLED در تلاش برای بهبود این وضعیت هستند. این پتانسیل واقعی دارد، اما ما کاملاً آماده نیستیم که آن را یک قاتل OLED معرفی کنیم.

در حال حاضر، OLED در صدر قرار گرفته است. اگر یک پیکسل OLED الکتریسیته دریافت نکند، هیچ نوری تولید نمی کند و بنابراین کاملا سیاه می ماند.

برنده : OLED

روشنایی

تلویزیون های QLED در زمینه روشنایی دارای مزیت قابل توجهی هستند. از آنجایی که از نور پس‌زمینه جداگانه استفاده می‌کنند (به‌جای تکیه بر هر پیکسل برای ایجاد نور خاص خود)، این نور پس‌زمینه‌های LED را می‌توان به‌طور باورنکردنی و به‌طور دردناکی روشن کرد – بیش از آن‌قدر روشن که حتی در پرنورترین اتاق‌ها به وضوح دیده شوند.

پنل های OLED نمی توانند بر اساس روشنایی خالص رقابت کنند. پیکسل های منفرد ساطع کننده نور آنها به سادگی نمی توانند همان مقدار نور تولید کنند. در یک اتاق تاریک، این مشکلی نیست. در واقع، ما می‌توانیم استدلال کنیم که ترجیح داده می‌شود زیرا OLED می‌تواند با روشنایی کمتر به کنتراست یکسانی دست یابد، و تماشای یک اتاق تاریک را به تجربه‌ای کم‌تر شبکیه چشم تبدیل می‌کند. (این کار علاوه بر اینکه هزینه برق شما را بسیار ساده‌تر می‌کند.) اما در محیط‌های با نور خوب، یا جایی که نور روز زیادی از طریق پنجره‌ها به داخل جریان می‌یابد، تلویزیون‌های QLED بیشتر قابل مشاهده هستند – به خصوص اگر در این شرایط محتوای HDR را پخش می‌کنید.

پنل‌های OLED در طول سال‌ها بسیار روشن‌تر شده‌اند و بهترین مدل‌ها اکنون می‌توانند در اتاق‌های پرنور خود را نگه دارند، اما هنوز نمی‌توانند با تلویزیون‌های QLED برای حداکثر روشنایی مطابقت داشته باشند.

زمانی که صفحه نمایش سامسونگ QD-OLED معرفی شد، انتظار داشتیم که این تلویزیون ها نوار روشنایی OLED را افزایش دهند، اما در کمال تعجب، LG Display موفق شده است فناوری OLED سنتی خود را با سرعتی مشابه بهبود بخشد – اساساً هیچ مزیت روشنایی در مقایسه با آخرین OLED ال جی وجود ندارد. به جدیدترین Samsung QD-OLED . برای دریافت تمام جزئیات، ارزیابی کامل ما از ال‌جی G4 در مقابل سامسونگ S95 D را بررسی کنید.

برنده : QLED

فضای رنگی

OLED زمانی همه رقابت‌ها را در این بخش از بین برد، اما استفاده از نقاط کوانتومی در تلویزیون‌های QLED به آن اجازه داده است که از نظر دقت رنگ، روشنایی رنگ و حجم رنگ جلوتر باشد. طیف گسترده تر از رنگ های اشباع بهتر در سطوح روشنایی شدید یک مزیت است.

در حالی که نمی‌توان این واقعیت را انکار کرد که این تلویزیون‌های نقطه کوانتومی رنگ‌های خارق‌العاده ارائه می‌کنند، اما هنوز شاهد رنگ‌های اشباع‌شده بهتر در سطوح روشنایی بالا در موقعیت‌های مشاهده معمولی نیستیم – بنابراین فعلاً آن را به عنوان یک قرعه‌کشی اعلام می‌کنیم. برای اعلام برنده بودن QLED باید شواهد ملموسی ببینیم.

برنده : قرعه کشی

زمان پاسخگویی، تاخیر ورودی و نرخ تازه سازی

زمان پاسخ به مدت زمانی که طول می کشد تا یک پیکسل از یک حالت به حالت دیگر تغییر کند، اشاره دارد. هرچه زمان پاسخ سریعتر باشد، تصویر واضح تر می شود، به خصوص در صحنه های اکشن سریع. اگرچه به احتمال زیاد سرعتی در زمان پاسخ وجود دارد که چشم انسان قادر به تشخیص تفاوت نیست، اما از اندازه‌گیری‌های استاندارد می‌دانیم که تلویزیون‌های OLED بسیار سریع‌تر هستند – مرتبه‌ای سریع‌تر از تلویزیون‌های QLED.

زمان پاسخگویی QLED معمولی بین 2 تا 8 میلی ثانیه متغیر است، که تا زمانی که متوجه شوید زمان پاسخ OLED حدود 0.1 میلی ثانیه است، بسیار خوب به نظر می رسد. بله، این مسابقه نیست.

از سوی دیگر، تاخیر ورودی به تاخیر بین انجام یک عمل (مانند فشار دادن دکمه روی کنترلر بازی) و دیدن نتیجه آن عمل روی صفحه اشاره دارد. به این ترتیب، تاخیر ورودی واقعاً فقط یک نگرانی برای گیمرها است – به هیچ وجه تأثیر قابل توجهی بر مشاهده غیرفعال محتوا ندارد.

علاوه بر این، میزان تاخیر ورودی که تجربه می‌کنید ارتباط چندانی با یک فناوری نمایشگر نسبت به فناوری دیگر ندارد، بلکه بیشتر به میزان پردازش تصویر در پشت صحنه تلویزیون شما مربوط می‌شود. هر دو تلویزیون QLED و OLED می توانند به سطوح بسیار پایینی از تاخیر ورودی دست یابند اگر تمام پردازش های ویدیویی اضافی را خاموش کنید یا به سادگی از حالت بازی تلویزیون استفاده کنید، که به طور موثر همان کار را انجام می دهد.

نرخ تازه‌سازی یکی دیگر از مقوله‌هایی است که ذاتاً برای گیمرها بیشتر از بینندگان معمولی اهمیت دارد. نرخ تازه سازی تعداد دفعاتی است که تلویزیون آنچه را که روی صفحه نمایش می دهد به روز می کند. ارتباط نزدیکی با نرخ فریم دارد، که تعداد دفعاتی است که نمایش تلویزیونی، فیلم یا بازی ویدیویی شما در هر ثانیه یک به‌روزرسانی جدید را به تلویزیون ارسال می‌کند.

تا زمانی که این دو نرخ مضرب نزدیک به یکدیگر باشند، به عنوان مثال نرخ فریم 30 فریم در ثانیه و نرخ تازه سازی دو برابر آن (60 هرتز)، هرگز متوجه مشکل نخواهید شد. و از آنجایی که محتوای تلویزیونی معمولی مانند فیلم‌ها و برنامه‌های تلویزیونی همیشه با نرخ فریم ثابت ارائه می‌شوند، این هرگز نگران کننده نیست.

اما برخی از بازی هایی که روی کنسول ها یا رایانه های شخصی اجرا می شوند، نرخ فریم خود را از یک صحنه به صحنه دیگر تغییر می دهند. برای اینکه همه چیز آنطور که باید به نظر برسد، تلویزیون ها به ویژگی به نام VRR یا نرخ تازه سازی متغیر نیاز دارند. این به تلویزیون شما اجازه می‌دهد تا نرخ تازه‌سازی اصلی خود را برای مطابقت با این تغییرات در نرخ فریم تغییر دهد. اگر تلویزیون شما از VRR پشتیبانی نمی کند، در صورت استفاده با انواع بازی هایی که به VRR نیاز دارند، می تواند عوارض جانبی ناخواسته ای مانند پاره شدن صفحه ایجاد کند.

در گذشته، فقط تلویزیون‌های OLED VRR را ارائه می‌کردند، اما اکنون در طیف گسترده‌ای از تلویزیون‌های QLED نیز موجود است. با این حال، با توجه به برتری بی‌نظیر OLED در زمان پاسخ‌دهی، ما به آن پیروز می‌شویم، حتی اگر اکثر مردم هرگز متوجه تفاوت آن نشوند.

برنده : OLED

زاویه دید

با صفحه نمایش های QLED، بهترین زاویه دید در مرکز مرده است و کیفیت تصویر در روشنایی، رنگ و کنتراست کاهش می یابد، هر چه یک طرف به سمت دیگر یا بالا و پایین حرکت کنید. در حالی که شدت بین مدل‌ها متفاوت است، همیشه قابل توجه است – علی‌رغم تلاش‌های سازنده تلویزیون برای رفع مشکل.

در مقایسه، می توان صفحه نمایش های OLED را حتی در زوایای دید شدید – تا 84 درجه، بدون کاهش روشنایی مشاهده کرد. جدیدترین مدل‌های OLED که از فناوری آرایه میکرولنز (MLA) بهره می‌برند، حتی از این هم فراتر می‌روند و تا 160 درجه شگفت‌انگیز می‌روند.

برخی از تلویزیون‌های QLED از نظر زاویه دید بهبود یافته‌اند و لایه‌های ضد بازتاب کمک می‌کنند، اما OLED یک مزیت واضح را حفظ می‌کند. بنابراین اگر دوست دارید نمایش های خانوادگی فیلم های مورد علاقه خود را ترتیب دهید و می خواهید مطمئن شوید که صندلی بدی در خانه وجود ندارد، یک تلویزیون OLED برای شما بهترین است.

برنده : OLED

اندازه

OLED ها راه درازی را پیموده اند. زمانی که این فناوری هنوز نوپا بود، صفحه نمایش های OLED حداکثر 55 اینچ بودند. امروزه می توانید تلویزیون های OLED با سایز 97 اینچ و تلویزیون های QLED تا سایز 98 اینچ خریداری کنید. با افزایش اندازه صفحه نمایش، OLED همچنان گران تر است، اما QLED دیگر انحصار نمایشگرهای بسیار بزرگ را ندارد.

اگر برای تصمیم گیری در مورد اینکه چه اندازه تلویزیون برای شما مناسب است به کمک نیاز دارید، توضیح مفصلی در مورد آن داریم.

برنده : قرعه کشی

طول عمر

ال‌جی می‌گوید که شما باید ۵ ساعت در روز تلویزیون‌های OLED خود را به مدت ۵۴ سال تماشا کنید تا روشنایی آن‌ها به ۵۰ درصد کاهش یابد. اینکه آیا این درست است باید دید، زیرا تلویزیون‌های OLED از سال 2013 فقط در طبیعت عرضه شده‌اند. QLED حتی جدیدتر است، اما منبع نور پس‌زمینه آن – LED – سابقه طولانی و اثبات شده‌ای دارد. به همین دلیل و فقط به همین دلیل، ما این دسته را به QLED اعطا خواهیم کرد.

برنده (در حال حاضر): QLED

سوختن صفحه نمایش

هر دو تلویزیون QLED و OLED گاهی اوقات می توانند چیزی به نام حفظ تصویر را نشان دهند. این زمانی است که تلویزیون به طور موقت پس از ناپدید شدن تصویر اصلی به نمایش بخشی از تصویر ادامه می دهد. معمولاً خود را به‌عنوان نوعی سایه نشان می‌دهد – در آن زمان است که اصلاً خود را نشان می‌دهد.

هنگامی که حفظ تصویر رخ می دهد، معمولاً نتیجه وجود همان عنصر بصری روی صفحه برای مدت زمان طولانی است. نشان‌های شبکه در گوشه‌ای از صفحه‌نمایش، و همچنین بازی‌های ویدیویی که عناصر رابط یکسانی را در طول گیم‌پلی ارائه می‌کنند، عامل آن شناخته شده‌اند.

هنگامی که به نوع دیگری از محتوایی که عناصر مشکل ساز روی صفحه را نشان نمی دهد تغییر دهید، معمولاً حفظ تصویر به خودی خود از بین می رود.

به دلیل ماهیت خود تابشی، تلویزیون های OLED نیز مستعد نسخه بسیار نادرتر حفظ تصویر هستند که به عنوان «سوختگی» شناخته می شود. سوختگی زمانی ایجاد می‌شود که یک یا چند پیکسل OLED روشنایی عادی خود را برای همیشه به حالت پایین‌تری کاهش دهند. تنها راه حل این است که بقیه پیکسل ها را به همان حالت پایین بیاورید، اما این راه حل خوبی نیست.

ال‌جی، به عنوان بزرگ‌ترین سازنده تلویزیون‌های OLED، پتانسیل حفظ تصویر را در دفترچه‌های راهنمای کاربر برای تلویزیون‌های OLED خود تأیید می‌کند، اما می‌گوید که در شرایط مشاهده عادی، این اتفاق نباید بیفتد. ال‌جی و سامسونگ در طول سال‌ها از پتانسیل سوختن پنل‌های خود استفاده کرده‌اند، که اخیراً در مورد QD-OLED‌های جدید سامسونگ است .

بنابراین شرایط تماشای "عادی" چیست؟ خوب، برای یک چیز، نگه داشتن تلویزیون خود در یک کانال برای 10 ساعت در روز، دو ماه متوالی، ظاهراً عادی نیست.

آیا این باید شما را از خرید تلویزیون OLED بترساند؟ قطعا نه. اما اگر تلویزیونی را برای استفاده به عنوان نمایشگر تجاری در یک فروشگاه یا شاید در اتاق انتظار یا سالن بدنسازی انتخاب می کنید، یا اگر فکر می کنید از آن برای انجام یک بازی ویدیویی منحصراً برای ماه ها در یک زمان استفاده می کنید، قطعا چیزی برای آگاهی

برای تضمین مطلق عدم تجربه سوختگی، بهترین گزینه شما تلویزیون QLED است.

برنده : QLED

مصرف برق

همانطور که اکنون بسیار آگاه هستید، پنل های OLED به نور پس زمینه فوق العاده روشن نیاز ندارند. این نور پس‌زمینه‌ها مقدار مناسبی انرژی مصرف می‌کنند، به این معنی که تلویزیون‌های OLED ذاتاً مصرف انرژی بیشتری دارند. همچنین گرمای کمتری نسبت به تلویزیون های QLED منتشر می کنند.

در سال های آینده، مزیت OLED در این زمینه ممکن است حتی بیشتر شود زیرا انواع جدیدی از مواد OLED معرفی می شوند که قادر به تبدیل برق به نور با کارایی بسیار بیشتر هستند.

برنده : OLED

راحتی چشم

در عصر تماشای امروزی، می توان ساعت ها خیره شدن به صفحه های تلویزیون را با وقفه های کمی در بین آن ها سپری کرد. خستگی چشم یکی از علائم واقعی این عمل است و معمولاً به دلیل تولید بیش از حد نور آبی ایجاد می شود. مجموعه‌های مبتنی بر LED نسبت به تلویزیون‌های OLED، نور آبی شدیدتری را نشان می‌دهند، و این حتی در صحنه‌هایی که هیچ سایه‌ای از سایه ندارند نیز صادق است.

آیا نور آبی واقعا برای شما مضر است؟ بستگی داره از کی بپرسی به گفته آکادمی چشم پزشکی آمریکا، هیچ مدرک علمی وجود ندارد که نور آبی از دستگاه های دیجیتال باعث آسیب به چشم شما شود. با این حال، به نظر می رسد دلایل خوبی وجود دارد که فکر کنیم باید قرار گرفتن در معرض نور آبی را در زمان های خاصی از روز محدود کنیم زیرا این نور بر تولید ملاتونین تنظیم کننده خواب ما تأثیر می گذارد .

شرکت آلمانی تست ایمنی TÜV Rheinland گواهینامه Eye Comfort Display خود را به عنوان راهی برای شناسایی نمایشگرهایی که از سه ناحیه مشکل‌ساز جلوگیری می‌کنند، ایجاد کرده است: سوسو زدن، انعکاس و انتشار نور آبی که هر کدام می‌توانند باعث خستگی چشم شوند. در حال حاضر، تنها پنل‌های OLED ال‌جی دارای گواهی Eye Comfort Display هستند.

بحث نور آبی از دید سامسونگ دور نمانده است. در سال 2022، حالت EyeComfort را اضافه کرد (نه، به گواهینامه مربوط نمی شود، اما مطمئن هستیم که این نام تصادفی نیست)، که می تواند میزان نور آبی ساطع شده توسط تلویزیون های QLED این شرکت را کاهش دهد.

برنده: OLED

قیمت

زمانی تلویزیون‌های QLED برنده این دسته می‌شدند، اما تلویزیون‌های OLED قیمت پایین‌تری دارند، و از آنجایی که در اینجا صحبت از همه پریمیوم‌ها می‌شود، قیمت تلویزیون‌های QLED قابل مقایسه تقریباً یکسان (یا بیشتر، بسته به اندازه) است. ).

اگر در اطراف خرید می‌کنید و تلویزیون‌های QLED را ارزان می‌بینید – و برخی از آنها فوق‌العاده مقرون به صرفه هستند – به خاطر داشته باشید که برخلاف تلویزیون‌های OLED، کیفیت تصویر در تلویزیون‌های QLED بسیار زیاد است، زیرا متغیرهای بسیار بیشتری در طراحی آنها وجود دارد. ، پردازش تصویر و ساخت. فقط تلویزیون های بسیار پیشرفته QLED از نظر کیفیت تصویر معادل OLED هستند.

برنده ما همچنان QLED است، زیرا بر اساس قیمت هر اینچ اندازه صفحه نمایش، همچنان مقرون به صرفه تر است، اما این شکاف هر سال کمتر می شود.

برنده : QLED

یک چیز دیگر: QD-OLED

در بالا به فناوری QD-OLED سامسونگ اشاره کردیم، اما اجازه دهید سریعاً خلاصه کنیم: همانطور که از نام آن پیداست، QD-OLED فناوری صفحه نمایش OLED را با نقاط کوانتومی ترکیب می کند. توضیح دهنده QD-OLED ما وارد تمام جزئیات (بسیار جالب) می شود، اما این 101 است: QD-OLED تمام مزایای OLED را که در بالا توضیح دادیم حفظ می کند، اما از نظر تئوری قادر به روشنایی و دقت رنگ بهتر است.

می‌توانیم بدون قید و شرط بگوییم که هر تلویزیون QD-OLED که آزمایش کرده‌ایم – از جمله Sony A95L و Samsung S95D – بسیار دیدنی بوده است. QD-OLED کاملاً با هیاهوها سازگار است. اما نکته اینجاست: پنل‌های WOLED ال‌جی هر سال بهتر می‌شوند. آنها در این مرحله آنقدر خوب هستند که اگر از ما بخواهید بین بهترین ال‌جی OLED و بهترین QD-OLED سامسونگ یکی را انتخاب کنیم، احتمالاً تقریباً هر کاری انجام می‌دهیم تا از پاسخگویی خودداری کنیم. بله، آنها خیلی نزدیک هستند.

این امکان وجود دارد که سامسونگ بتواند فناوری QD-OLED خود را در سال های آینده با سرعت بیشتری نسبت به ال جی بهبود بخشد، اما تا آن روز، ما فقط خوشحالیم که خریداران تلویزیون اکنون دو طعم فوق العاده OLED را برای انتخاب دارند.