یک روش تشخیص جدید برای کشف یک سیاهچاله کوچک در خارج از کهکشان راه شیری استفاده شده است که می تواند راه را برای کشف سیاهچاله های کوچک پنهان بیشتری در کهکشان ما هموار کند.
سیاهچاله های بسیار بزرگ را نسبتاً آسان می توان تشخیص داد، زیرا آنها پرتوهای ایکس را از خود ساطع می کنند، زیرا ماده گرم می شود تا داغ شود و به سمت افق رویداد سیاهچاله کشیده می شود. با جستجوی این پرتوهای ایکس یا امواج گرانشی ناشی از برخورد سیاهچاله ها، ستاره شناسان می توانند سیاهچاله های بزرگ را تشخیص دهند. اما تشخیص سیاهچاله‌های کوچک‌تر که از نظر جرم با خورشید ما قابل مقایسه هستند دشوارتر است، زیرا بیشتر آنها اشعه ایکس یا امواج گرانشی از خود ساطع نمی‌کنند.
اما اخیراً، تیمی با استفاده از تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه جنوبی اروپا (ESO's VLT) توانستند سیاهچاله ای را با جرم 11 برابر خورشید ما و در فاصله 160000 سال نوری از ما با مشاهده تأثیر گرانشی آن بر حرکت شناسایی کنند. از یک ستاره نزدیک
توضیح داد: «مشابه شرلوک هلمز که یک باند تبهکار را از روی گام‌های اشتباهشان ردیابی می‌کند، ما به تک تک ستاره‌های این خوشه با ذره‌بین در یک دست نگاه می‌کنیم و سعی می‌کنیم شواهدی برای وجود سیاه‌چاله‌ها پیدا کنیم، اما بدون اینکه مستقیماً آنها را ببینیم». محقق ارشد سارا ساراسینو از موسسه تحقیقات اخترفیزیک دانشگاه جان مورز لیورپول در بیانیه ای . "نتیجه نشان داده شده در اینجا فقط یکی از مجرمان تحت تعقیب را نشان می دهد، اما وقتی یکی را پیدا کردید، در راه کشف بسیاری دیگر، در خوشه های مختلف هستید."
این سیاهچاله کوچک در خوشه ای از ستاره ها به نام NGC 1850 قرار دارد که در ابر ماژلانی بزرگ، کهکشان اقماری راه شیری قرار دارد. این خوشه از ستارگان با استانداردهای نجومی بسیار جوان است و تنها 100 میلیون سال سن دارد و این اولین بار است که سیاهچاله ای در چنین خوشه جوانی مشاهده می شود. با مقایسه این سیاهچاله کوچک و کوچک با برادران بزرگتر و بزرگترش، ستاره شناسان می توانند درباره چگونگی رشد و تکامل سیاهچاله ها اطلاعات بیشتری کسب کنند.
