صدای hi-res چیست و چگونه می توانید آن را در حال حاضر تجربه کنید؟

اگر تجربه وفاداری صوتی شما فقط به‌صورت سی‌دی، MP3 یا سرویس‌های پخش با کیفیت پایین‌تر (مانند Spotify و YouTube Music) بوده است، ممکن است لذت صوتی را از دست بدهید. دنیایی از صدای بهتر، به شکل صدای با وضوح بالا، وضوح بالا یا HD وجود دارد. هر نامی را که برای آن انتخاب کنید (صنعت "hi-res" را ترجیح می دهد)، به فرمت های صوتی دیجیتالی اشاره دارد که کیفیت صدای بالاتری نسبت به فایل های MP3 و سی دی های استاندارد ارائه می دهند. این فرمت‌ها معمولاً عمق بیت و نرخ نمونه بالاتری دارند و امکان نمایش دقیق‌تری از صدای اصلی را فراهم می‌کنند.

با این حال، برای اینکه بتوانید به بهترین شکل ممکن از آن استفاده کنید، چند الزام دارد. برای گوش دادن به صدای با کیفیت به تجهیزات سازگاری مانند پخش کننده صوتی با وضوح بالا، مبدل دیجیتال به آنالوگ (DAC) و هدفون یا بلندگوهای با کیفیت بالا نیاز دارید. بسیاری از تلفن های هوشمند مدرن، پخش کننده های صوتی دیجیتال و رایانه ها از پخش صدای با وضوح بالا پشتیبانی می کنند.

چندین سرویس پخش عمده، مانند Apple Music ، Amazon Music ، Tidal و Qobuz ، اکنون طیف گسترده ای از آهنگ های صوتی با وضوح بالا را ارائه می دهند. این به شنوندگان امکان می‌دهد بدون خرید رسانه فیزیکی یا دانلود فایل‌های بزرگ به صدای با کیفیت بالا دسترسی داشته باشند.

با توجه به کیفیت صدا، صدای با رزولوشن بالا می‌تواند تجربه شنیداری همه‌جانبه‌تری را با جزئیات، پویایی و عمق بیشتر نسبت به فرمت‌های صوتی استاندارد ارائه دهد. با این حال، این که صدای بهتری داشته باشد به کیفیت ضبط، تجهیزات مورد استفاده برای پخش و ترجیحات شنونده نیز بستگی دارد.

اصطلاح "صوتی با وضوح بالا" به چه معناست؟

تقریباً مانند دنیای تلویزیون، که در آن 720p، سپس 1080p، سپس 4K، هر کدام به عنوان بهبود وضوح تصویر در نظر گرفته می‌شدند، تکامل مشابهی در دنیای صدا اتفاق افتاده است. اگرچه با گذشت زمان تغییر کرده است، ما در حال حاضر صدای با وضوح بالا را به معنای هر صدای دیجیتالی می‌دانیم که می‌تواند از وضوح صدای CD فراتر رود، به همین دلیل است که بسیاری از نشریات را مشاهده خواهید کرد که به "کیفیت بهتر از CD" اشاره می‌کنند. سمعی.

صدای سی دی بدون فاصله گرفتن از سوراخ فنی، دو ویژگی اصلی دارد: عمق بیت (16 بیت) و نرخ نمونه آن (44.1 کیلوهرتز). بنابراین، هر صدای دیجیتالی که این کیفیت ها را بهبود می بخشد، با وضوح بالا در نظر گرفته می شود. به عنوان مثال، Apple Music کاتالوگ صوتی با وضوح بالا را به صورت 24 بیتی با نرخ نمونه از 48 کیلوهرتز تا 192 کیلوهرتز ارائه می دهد.

آیا می خواهید در مورد صدای با وضوح بالا بیشتر بدانید؟ برای همه جزئیات به خواندن ادامه دهید. فقط می خواهید بدانید برای گوش دادن به آن به چه چیزی نیاز دارید؟ به قسمت «برای گوش دادن به صدای با وضوح بالا به چه چیزی نیاز دارم؟» بروید. بخش.

تاریخچه مختصری از صدای با وضوح بالا

این اصطلاح ممکن است جدید به نظر برسد، اما صدای با وضوح بالا در واقع بیش از دو دهه است که وجود دارد. اولین فرمت‌های با وضوح بالا در دسترس، Super Audio CD (SACD) و DVD-Audio بودند. هر دو در سال 2000 چند ماه بعد از یکدیگر راه اندازی شدند.

متأسفانه برای آن فرمت‌ها، آن‌ها به پخش‌کننده‌های گران‌قیمت نیاز داشتند، و اگر سیستم صوتی واقعاً سطح بالایی نداشتید، بعید بود که بتوانید تفاوت بین آن‌ها و یک ضبط معمولی CD را بشنوید. در نتیجه، آنها هرگز به لذت بردن از تقریباً همه جا سی دی نزدیک نشدند. آنها هنوز هم تا به امروز زنده مانده اند، اما بسیار جا افتاده اند و برخی از ناظران آنها را به طور موثری منقرض شده توصیف می کنند.

چرا صدای با رزولوشن بالا نمی‌آید؟

علاوه بر هزینه و در دسترس بودن محدود SACD و DVD-Audio، اندازه فایل های مربوطه بسیار زیاد بود و حتی نسخه های فشرده شده را برای دانلود از اینترنت در آن زمان بسیار بزرگ می کرد (هنوز سال ها با پخش موسیقی فاصله داشت).

در عوض، مردم به MP3، یک فرمت موسیقی دیجیتال که برای پهنای باند محدود اواخر دهه 90 و اوایل دهه 2000 سفارشی ساخته شده بود، هجوم آوردند. می‌توانید کل یک آلبوم 10 آهنگی MP3 را در فضای ذخیره‌سازی یک قطعه صوتی CD فشرده کنید. این باعث شد MP3 برای دانلود سریع عالی باشد و طولی نکشید که iPod اپل MP3 را به محبوب ترین فرمت موسیقی در جهان تبدیل کرد.

از قضا، MP3 دقیقاً مخالف طیف کیفیت صدا از صدای با وضوح بالا است. برای دستیابی به اندازه کوچک خود، MP3 ها به شدت فشرده و "از بین می روند"، به این معنی که در فرآیند ایجاد آنها، برخی از اطلاعات ضبط شده اصلی از بین می روند. این تخریب با استفاده از اصول روان آکوستیک انجام می شود، بنابراین با وجود اطلاعات گم شده، اکثر مردم هنوز فکر می کنند MP3 ها خوب هستند، یا حداقل به اندازه کافی خوب هستند.

MP3 (و فرمت مورد علاقه اپل، AAC) به قدری فراگیر شد که حتی امروزه، هنوز فرمت های پیش فرض تقریباً برای هر سرویس پخش موسیقی هستند. با این حال، حتی زمانی که MP3 در طول دهه 2000 در حال رشد بود، تعداد فزاینده ای از نوازندگان، تهیه کنندگان، مهندسان ضبط و طرفداران موسیقی شروع به ابراز ناراحتی خود از کیفیت صدا کردند.

تولد دوباره hi-res

یکی از بلندترین این صداها، نیل یانگ، افسانه فولک راک بود که از فرمت های MP3 و AAC و بزرگترین تامین کننده آنها در آن زمان، iTunes اپل انتقاد کرد . انتقادات یانگ در نهایت به اقدام منجر شد و در سال 2012 او نمونه اولیه PonoPlayer را به نمایش گذاشت، یک دستگاه موسیقی قابل حمل که قادر به پخش صدای با وضوح بالا است. در سال 2014، PonoPlayer در Kickstarter راه اندازی شد و بسیار موفق بود – از نقطه نظر تامین مالی جمعی – و میلیون ها بودجه به ارمغان آورد.

به لطف در دسترس بودن رو به رشد دسترسی به اینترنت پرسرعت، این پروژه همچنین یک فروشگاه موسیقی آنلاین ایجاد کرد که در آن می‌توانید موسیقی با کیفیت بالا خریداری و دانلود کنید. اما علی‌رغم شور و شوق اولیه برای این ایده، نه بازیکن و نه فروشگاه در نهایت نتوانستند چیزی بیشتر از یک مخاطب کوچک خاص جذب کنند و هر دو در سال 2017 بسته شدند .

PonoPlayer ممکن بود یک شکست تجاری باشد، اما از نظر افزایش آگاهی از کیفیت صدای دیجیتال، موفقیت آمیز بود. بسیاری از فروشگاه‌های آنلاین موسیقی شروع به ظهور کردند که در دانلود صوتی با وضوح بالا تخصص داشتند، و سونی تصمیم گرفت تمام وزن خود را پشت سر کیفیت بالا بگذارد و یک لوگوی سیاه و طلایی ایجاد کرد تا به خریداران کمک کند محصولات سازگار را شناسایی کنند. امروزه، این لوگو توسط انجمن صوتی ژاپن مدیریت می‌شود و اکنون تلویزیون‌ها، پخش‌کننده‌های موسیقی قابل حمل، نوارهای صوتی ، بلندگوهای بی‌سیم، گیرنده‌های AV و بسیاری محصولات دیگر از طیف گسترده‌ای از تولیدکنندگان که با وضوح بالا سازگار هستند وجود دارد.

زمانی که این اتفاق افتاد، زمان زیادی بود که شرکت‌هایی مانند اپل، آمازون و تایدال همگی از کیفیت بالا استفاده کنند.

تفاوت بین صدای بدون افت و کیفیت بالا چیست؟

فایل های صوتی بدون اتلاف از نوعی فشرده سازی استفاده می کنند که 100% اطلاعات صوتی اصلی را دست نخورده نگه می دارد. اگر می‌خواهید مجموعه سی‌دی خود را به فایل‌هایی تبدیل کنید که صدایی دقیقاً مشابه دارند اما فضای ذخیره‌سازی کمتری را اشغال می‌کنند، فایل‌های بدون اتلاف راه حلی هستند. FLAC و ALAC هر دو نمونه ای از فرمت های فایل های صوتی بدون اتلاف هستند.

همچنین می‌توان از صدای بدون اتلاف برای حفظ 100 درصد اطلاعات در یک منبع صوتی با وضوح بالا مانند SACD یا DVD-Audio (یا موسیقی‌هایی که در استودیو با عمق بیت رزولوشن بالا و نرخ نمونه مسلط می‌شوند) استفاده کرد.

هنگامی که یک سرویس موسیقی مانند Apple Music یا Amazon Music می گوید که دارای "صدای بدون اتلاف" است، به صدایی اشاره می کند که بدون ضرر فشرده شده است. اگر می‌خواهید مطمئن شوید که به صدای بدون افت کیفیت با کیفیت گوش می‌دهید (برخلاف صدای بدون افت با کیفیت CD)، باید به دنبال نشان یا نشانگر دیگری در آهنگی باشید که به وضوح آن را به عنوان «hi-res» مشخص می‌کند. یا "Hi-Reslesslessless." در حالی که اپل موزیک و آمازون موزیک هر دو آهنگ‌های بدون اتلاف را با کیفیت CD و وضوح بالا ارائه می‌کنند، برای مثال Deezer تنها آهنگ‌های بدون افت با کیفیت CD را در کتابخانه خود دارد.

آیا همه آهنگ‌های صوتی با وضوح بالا کیفیت یکسانی دارند؟

نه. حتی با وجود اینکه همه آهنگ‌های با وضوح بالا وضوح بالاتری نسبت به آهنگ‌های با کیفیت CD دارند، هنوز سطوح مختلفی وجود دارد. رایج‌ترین ترکیب با وضوح 24 بیت/96 کیلوهرتز است، اما می‌توان فایل‌های با رزولوشن بالا را تا 32 بیت/384 کیلوهرتز پیدا کرد.

آیا چیزی به نام MP3 با وضوح بالا وجود دارد؟

خیر. به عنوان یک فرمت با اتلاف، MP3 ها از نظر فنی دارای عمق بیت یا نرخ نمونه ثابت نیستند. اما آنها حداکثر نرخ بیت 320 کیلوبیت در ثانیه (کیلوبیت بر ثانیه) دارند، که نمی تواند تمام اطلاعات یک آهنگ صوتی سی دی را حفظ کند، بنابراین استفاده از آنها برای صدای با وضوح بالا فایده ای ندارد. که حاوی اطلاعات بیشتر است. در نتیجه، صدای با وضوح بالا معمولاً بدون افت فشرده سازی می شود.

فرمت های فایلی که با صداهای hi-res و بدون اتلاف سازگار هستند عبارتند از FLAC، WAV، ALAC، AIFF، DSD و APE.

در مورد MQA چطور؟

MQA (Master Quality Authenticated) یک فرمت صوتی دیجیتال اختصاصی است که قادر به بازتولید صدای 24 بیتی/96 کیلوهرتز است و بنابراین به عنوان صدای با وضوح بالا واجد شرایط است. با این حال، در جامعه ادیوفیل در مورد MQA بحث و جدل وجود دارد زیرا، از نظر فنی، فرمت بدون ضرر نیست. همچنین برای شنیدن آن با بالاترین کیفیت به سخت افزار اختصاصی نیاز دارد.

برای مدت طولانی، MQA در قلب پیست های برتر Masters Tidal بود. در سال 2024، Tidal MQA را به عنوان یک گزینه برای خدمات خود حذف کرد . در عوض، Tidal دوباره به FLAC متعهد شده است.

برای گوش دادن به صدای با وضوح بالا به چه چیزی نیاز دارم؟

حداقل، شما به منبعی از موسیقی با وضوح بالا و دستگاهی نیاز دارید که قادر به پخش آن باشد، اما همانطور که در یک لحظه به آن خواهیم پرداخت، آسمان از نظر اینکه تا چه حد می‌توانید رزولوشن بالا خود را بردارید، محدود است. اودیسه

منابع صوتی با وضوح بالا

اگر می خواهید به مجموعه بزرگی از صداهای با وضوح بالا دسترسی داشته باشید، می توانید مشترک سرویس های پخش موسیقی مانند Apple Music، Amazon Music، Tidal یا Qobuz شوید. اگرچه Spotify برای مدتی برنامه ریزی کرده است که یک ردیف بدون ضرر ارائه دهد، اما هنوز این کار را انجام نداده است.

همچنین می توانید آهنگ های با وضوح بالا را از فرمت های پشتیبانی شده در فروشگاه های آنلاین خریداری و دانلود کنید. دیسک‌های DVD-Audio و SACD هنوز برای خرید در دسترس هستند، اما برای پخش آنها یا ریپ کردن صدا به یک دستگاه سازگار نیاز دارید.

اگر از علاقه مندان به وینیل هستید، می توانید آلبوم ها و تک آهنگ های خود را به فایل های صوتی با وضوح بالا تبدیل کنید، اگرچه تفاوت ممکن است حداقل باشد. فایل‌های با وضوح بالا بزرگ‌تر از فایل‌های با کیفیت CD هستند، اما ممکن است اطلاعات بیشتری را از سوابق شما دریافت نکنند.

در مورد سی دی ها، صدای با وضوح بالا کیفیت صدا را افزایش نمی دهد. اگر می‌خواهید سی‌دی‌های خود را ریپ کنید، به فایل‌های بدون اتلاف 16 بیت/44.1 کیلوهرتز بچسبید.

دستگاه هایی که می توانند صدای با وضوح بالا را پخش کنند

هنگامی که یک منبع صوتی با وضوح بالا دریافت کردید، به راهی برای پخش آن نیاز خواهید داشت. پخش هر صدای دیجیتالی از دو مرحله تشکیل شده است: مرحله رمزگشایی، که در آن فایل با وضوح بالا یا جریان مورد نظر به قالبی به نام مدولاسیون با کد پالسی (PCM) تبدیل می‌شود، و یک مرحله دیجیتال به آنالوگ (DAC). مرحله ای که در آن سیگنال PCM به سیگنال آنالوگ تبدیل می شود که بلندگوها یا هدفون شما واقعا می توانند پخش کنند.

برخی از دستگاه ها می توانند هر دو را انجام دهند. یک پخش کننده صوتی دیجیتال با رزولوشن بالا مانند SR35 از Astell&Kern می تواند تقریباً تمام فرمت های صوتی با وضوح بالا در جهان را پخش کند، خواه در رایانه شما ذخیره شده باشد یا از Apple Music پخش شود. کافی است مجموعه ای از هدفون ها را وصل کنید و کاملاً آماده کار هستید.

مثال دیگر یک بلندگوی اخیر Sonos مانند Era 100 است. این اسپیکر نیز این کار را انجام می‌دهد، اگرچه Sonos پشتیبانی از وضوح بالای خود را به 24 بیت/48 کیلوهرتز محدود می‌کند، بنابراین کسانی که می‌خواهند نرخ نمونه‌های بالاتر را کاوش کنند باید جای دیگری را جستجو کنند.

از سوی دیگر، برخی از دستگاه ها تنها یکی از این مراحل را انجام می دهند. به عنوان مثال، یک آیفون می‌تواند اپلیکیشن آمازون موزیک را اجرا کند و جریان‌های با کیفیت را به طور کامل رمزگشایی کند. اما DAC داخلی آن فقط تا 24 بیت/48 کیلوهرتز می‌رود و حتی در آن زمان، فقط می‌تواند از طریق بلندگوهای داخلی خود پخش کند (جک هدفون وجود ندارد). بنابراین اگر می خواهید از آیفون استفاده کنید، برای انجام مرحله دوم به یک هدفون DAC/amp خارجی نیاز دارید.

DAC ها (با یا بدون تقویت کننده) برعکس وضعیت آیفون هستند. آنهایی که با وضوح بالا سازگار هستند (مانند لینک بسیار مقرون به صرفه Ifi Go) می توانند سیگنال PCM (گاهی تا 32 بیت/384 کیلوهرتز) را به سیگنال آنالوگ برای هدفون یا بلندگوهای شما تبدیل کنند، اما باید به آن متصل شوند. دستگاهی که می تواند سیگنال PCM را به آنها بدهد – آنها به تنهایی نمی توانند به فرمت های صوتی با وضوح بالا دسترسی یا رمزگشایی کنند.

نکته کلیدی این است که مطمئن شوید تجهیزات شما با سطح رمزگذاری با وضوح بالا که می‌خواهید بتوانید بازی کنید، سازگار است.

هدفون با رتبه بالا

می خواهید بیشتر بروید؟ از نظر فنی، طبق گفته انجمن صوتی ژاپن، مجموعه ای از هدفون ها یا بلندگوها فقط در صورتی واجد شرایط سازگاری با کیفیت بالا هستند که بتوانند فرکانس های بالای 40 کیلوهرتز را تولید کنند. متأسفانه، دیدن برچسب سیاه و طلایی با وضوح بالا روی یک محصول به این معنی نیست که مطمئناً عالی به نظر می‌رسد (عوامل زیادی می‌توانند بر آن تأثیر بگذارند) اما به شما این امکان را می‌دهد که حداقل این پتانسیل را دارد که شما را با کیفیت بالا ببرد. صدای res بهترین آن است.

هدفون‌های بی‌سیم اخیر به شما این امکان را می‌دهند که بدون نیاز به DAC/amp جداگانه از طریق USB-C به صدای با وضوح بالا گوش دهید. برخی از هدفون های محبوبی که از این ویژگی پشتیبانی می کنند عبارتند از Sonos Ace ، Beats Studio Pro و Dali IO12 .

بی سیم رفتن

برای گوش دادن به صدای با وضوح بالا با هدفون های بی سیم، محدودیت هایی وجود دارد. در حالی که صدای رزولوشن بالا معمولاً بدون تلفات است، انجمن صوتی ژاپن تشخیص می‌دهد که محدودیت‌های ذاتی بلوتوث باعث می‌شود هنگام انتقال صدای با وضوح بی‌سیم، مقداری از دست دادن امکان پذیر باشد. نسخه‌های فعلی بلوتوث نمی‌توانند موسیقی با رزولوشن بالا را بدون اتلاف انتقال دهند. با این حال، کدک‌های بلوتوث خاصی مانند LDAC، aptX Adaptive و LHDC نسخه‌ای از صدای با وضوح بالا را ارائه می‌دهند و هدفون‌هایی که از این کدک‌ها پشتیبانی می‌کنند به عنوان «صدای Hi-Res بی‌سیم» سازگار هستند.

با این حال، یک مشکل وجود دارد. برای اینکه این هدفون های بی سیم با وضوح بالا صدایی با کیفیت بالا ارائه کنند، باید با دستگاهی جفت شوند که از کدک بلوتوث یکسانی پشتیبانی می کند. اکثر دستگاه‌های اندرویدی از این کدک‌ها پشتیبانی می‌کنند، اما هیچ مدل آیفونی هنوز این کار را انجام نداده است و هیچ نشانه‌ای مبنی بر اینکه اپل قصد دارد این کدک‌ها را تغییر دهد وجود ندارد.

آیا واقعاً چیزی به نام کیفیت "بهتر از سی دی" وجود دارد؟

بنابراین، اگر می‌توانید وضوح صدا را از طریق عمق بیت‌های عمیق‌تر و نتایج نرخ نمونه‌برداری بالاتر افزایش دهید (و به بهبود متناظر در وفاداری صدا دست یابید)، چرا سونی و فیلیپس (سازندگان مشترک استاندارد صوتی CD) روی 16 بیت/44.1 قرار گرفتند. کیلوهرتز

همه اینها به یک فرمول ریاضی معروف به قضیه نایکیست-شانون بستگی دارد. بیان می کند که شما فقط به یک نرخ نمونه نیاز دارید تا دو برابر بالاترین فرکانس صوتی باشد که می خواهید ضبط کنید. و از آنجایی که حد شنوایی انسان در حدود 20 کیلوهرتز است، ما در نهایت با نرخ نمونه 40 کیلوهرتز مواجه می شویم. (بله، این کمتر از استاندارد CD 44.1 کیلوهرتز است، اما مقدار اضافی به دلایل فنی اضافه شده است، نه به دلایل کیفیت صدا).

با این حال، تعداد فزاینده‌ای از متخصصان صدا متقاعد شده‌اند که استفاده از عمق بیت و نرخ نمونه بالاتر در استودیو مزایای ملموسی دارد، بنابراین طبیعتاً علاقه‌مندان به صدا می‌خواهند تا جایی که می‌توانند صدای «صدای استودیو» را بشنوند.

دو استدلال اصلی به نفع وضوح بالا، محدوده دینامیکی بالاتر (حجم) و ضبط فرکانس بالاتر است. در 16 بیت، شما فقط می توانید تا 96 دسی بل حجم بگیرید، در حالی که نمونه های 24 بیتی می توانند تا 144 دسی بل بالا بروند. تعداد کمی از مردم استدلال می کنند که ما به 144dB نیاز داریم، اما بسیاری احساس می کنند که 96 کافی نیست. فرکانس‌های بالاتر از 20 کیلوهرتز ممکن است قابل شنیدن نباشند، اما کسانی هستند که احساس می‌کنند شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد این فرکانس‌های بالاتر با این وجود با صدایی که می‌شنویم تعامل دارند و باعث ایجاد تغییرات ظریفی می‌شوند که ارزش حفظ کردن را دارند.

اما آیا واقعا صدای با وضوح بالا بهتر است؟

پاسخ به این سوال مستلزم یک سوال روشنگر است: بهتر از چه؟ اگر ما در مورد تفاوت بین MP3 با نرخ بیت پایین و فایل صوتی با وضوح بالا صحبت می کنیم، تفاوت برای بسیاری از شنوندگان که از تجهیزات پخش با کیفیت بالا استفاده می کنند بسیار واضح است (اگرچه با MP3 با نرخ بیت بالا کمی آشکارتر است … 320 کیلوبیت بر ثانیه یا بالاتر). با این حال، اینکه آیا یک فایل FLAC 24 بیتی/96 کیلوهرتز برای شنونده معمولی بهتر از یک ریپ بدون اتلاف سی دی 16 بیتی/44.1 کیلوهرتز به نظر می رسد یا خیر، موضوع بحث داغ است.

اگرچه این بحث برای بیشتر شنوندگان مهم نیست، زیرا اکثر افراد از فایل‌های با کیفیت MP3 به فایل‌هایی که حداقل به خوبی یک سی‌دی صدا می‌کنند، منتقل می‌شوند. با تجهیزات صوتی مناسب، ممکن است اولین باری باشد که این گروه از عاشقان موسیقی نسخه‌ای از آهنگ‌های مورد علاقه‌شان را می‌شنوند که به خواسته‌ی هنرمند وفادار می‌ماند، چیزی که فکر می‌کنیم نیل یانگ را به لبخندی برمی‌گرداند.