ممکن است یک کیسه خواب با فناوری پیشرفته به کره چشم فشرده فضانوردان کمک کند

در فضا، کره چشم له شده یک خطر واقعی و فعلی است.

این اختلال که به عنوان سندرم عصبی-چشمی مرتبط با پرواز فضایی (SANS) شناخته می‌شود، می‌تواند بر بینایی فضانورد در طول یک مأموریت طولانی مانند اقامت شش ماهه در ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) تأثیر نامطلوبی بگذارد، و بیش از نیمی از خدمه بازگشتی در حال نمایش هستند. علائم این وضعیت تا حدی

اگر فضانوردان بخواهند به ماموریت های چند ساله به ماه ، مریخ و احتمالا فراتر از آن بروند، این مسئله ای است که باید بر آن غلبه کرد.

خبر خوب این است که دانشگاه تگزاس در حال بررسی این موضوع است و دانشمندان راه حلی را به شکل کیسه خواب با فناوری پیشرفته ارائه می دهند.

فشار کره چشم

SANS زمانی اتفاق می افتد که مایع در سر جمع می شود و فشار باعث صاف شدن تدریجی کره چشم، تورم عصب بینایی و اختلال بینایی می شود.

روی زمین، وقتی دراز می کشیم تا بخوابیم، مایع در سر ما جمع می شود، اما در ساعات بیداری، گرانش آن مایع را هنگامی که ایستاده ایم به بدن ما می کشد و هر فشاری را در سر ما کاهش می دهد. اما شرایط ریزگرانشی روی ایستگاه فضایی به این معنی است که همیشه مقدار مشخصی مایع در سر وجود دارد، زیرا جاذبه ای برای پایین کشیدن آن وجود ندارد.

این اختلال چشمی که برای اکثر فضانوردان پس از بازگشت به زمین برطرف می شود، تیمی از دانشگاه تگزاس در دالاس را بر آن داشت تا یک کیسه خواب با فناوری پیشرفته (در زیر) بسازند که می تواند برای ماموریت های فضایی طولانی مدت حیاتی باشد.

یک راه حل

این تیم که با همکاری شرکت خرده‌فروشی در فضای باز REI طراحی شد، یک دستگاه مکش را در یک کیسه خواب با قاب جامد که به کمر کاربر متصل می‌شود، ادغام کرد. هنگامی که فرد می خوابد، دستگاه برای بیرون کشیدن مایع از سر او کار می کند و در نتیجه هرگونه فشار بالقوه آسیب رسان را بر روی کره چشم کاهش می دهد.

رهبر تیم، بنجامین لوین ، استاد پزشکی داخلی در مرکز پزشکی جنوب غربی دانشگاه تگزاس، گفت: «ما نمی‌دانیم که تأثیرات آن در یک پرواز طولانی‌تر، مانند یک عملیات دو ساله مریخ، چقدر بد خواهد بود». «اگر فضانوردان چنان آسیب‌های شدیدی داشته باشند که نتوانند ببینند دارند انجام می‌دهند و این امر مأموریت را به خطر می‌اندازد، فاجعه خواهد بود.»

نگرانی های اضافی

دکتر لوین همچنین می‌گوید که اقامت طولانی مدت در فضا ممکن است شانس ایجاد ضربان قلب نامنظم و حتی اختلال در توانایی‌های شناختی را افزایش دهد – نگرانی‌هایی که به تحقیقات علمی بیشتری نیاز دارند.

دکتر لوین گفت: "مطمئناً ممکن است اثرات دیگری از فشار مغز وجود داشته باشد که ما هنوز مستند نکرده ایم."

او گفت که تعدادی از فضانوردان چیزی را به نام "احمق های فضایی" گزارش می دهند که در آن "بیشتر از آنچه فکر می کنند اشتباه می کنند." اینکه آیا این ربطی به ناتوانی در کاهش فشار دارد، ما نمی دانیم.

دکتر لوین گفت که تحقیقات تیمش امیدوار است راه را برای ماموریت های امن تر به مکان های دور هموار کند.

او در مورد کار فعلی تیمش گفت: «این شاید یکی از حیاتی ترین مسائل پزشکی باشد که در دهه گذشته برای برنامه فضایی کشف شده است. من از داوطلبانی که به ما کمک می کنند تا مشکل را حل کنیم، سپاسگزارم.»