من سوار یک Chocobo شدم و با یک دلفین در Final Fantasy VII Rebirth دوست شدم.

بازی Final Fantasy VII Remake عملی سخت است. این فقط به این دلیل نیست که Square Enix با شیرجه عمیق Midgar متمرکز بر لیزر، نوار جدیدی را برای بازی‌های RPG اکشن تعیین کرد. بلکه به این دلیل است که فراروایت با مفهوم بالا به قهرمانانش می رسد که مفهوم سرنوشت را می کشند و خود را از مسیر از پیش تعیین شده ای که توسط کلاسیک اصلی 1997 ایجاد شده بود رها می کنند. کجای دنیا می توانید از آنجا بروید؟

در سه سال گذشته، من زمان زیادی را صرف این کرده ام که چگونه Final Fantasy VII Rebirth آینده این چالش را مدیریت خواهد کرد. اگر این یک بازسازی بسیار وفادار بود، خطر بی‌معنا کردن پایان قدرتمند نسخه قبلی را داشت. اما اگر خیلی از نسخه اصلی فاصله می گرفت، از زنده کردن برخی از به یاد ماندنی ترین لحظات خود صرف نظر می کرد. برای دیدن اینکه آن سفر ناشناخته به کجا می‌رود، هیجان‌زده شده‌ام – و شاید کمی عصبی.

پس از یک دمو عملی Final Fantasy VII Rebirth ، بالاخره چند پاسخ دارم. خوب، به نوعی. پیش‌نمایش من نشان می‌دهد که جنگ و اکتشاف چگونه تکامل یافته‌اند، در حالی که برای اولین بار شخصیت‌های قابل بازی و مکان‌های جدیدی مانند Junon را به من نشان می‌دهد. با این حال، حتی پس از یک ساعت بازی، رویکرد آن به داستان یک راز گیج‌کننده باقی می‌ماند… و این دقیقاً همان چیزی است که من به آن امیدوار بودم.

هم افزایی تیمی

اولین قطعه دموی من در یک فلش بک اتفاق می افتد. ابر جوان، تیفا و سپیروث خود را در کوه نیبل پیدا می کنند و از میان غاری تاریک بالا می روند. در حالی که دیالوگ کمی وجود دارد، این بخش بیشتر به عنوان معرفی مجدد سیستم مبارزه عالی Final Fantasy VII Remake عمل می کند. اصول اولیه یکسان باقی می‌ماند، زیرا بازیکنان می‌توانند در زمان واقعی حمله کنند و برای پیمایش منوها، عمل را تا حدودی متوقف کنند. با این حال، آنچه جدید است، تأکید بیشتر بر حملات تیمی است.

Rebirth با گسترش ترکیب‌های Episode Intermission ، Synergy Skills را معرفی می‌کند، یک لایه مبارزه جدید که بر تیم‌آپ‌های مهمانی تأکید دارد. وقتی دکمه بلوک را پایین نگه می‌داریم، می‌توانم یک دکمه چهره را فشار دهم تا با اعضای حزبم حمله دوتایی انجام دهم. حتی حرکات مخرب‌تر Synergy به‌عنوان شکست‌های حد دو کاراکتری عمل می‌کند که واقعاً می‌تواند جریان جنگ را تغییر دهد. یک رئیس اوج در برابر یک هیولای غول پیکر با Cloud و Sephiroth که یک حمله خیره کننده Synergy را با ضربات شمشیر بیشتر از آنچه من بتوانم بشمارم انجام دهند، به پایان می رسد.

و بله، این بدان معناست که Sephiroth این بار یک شخصیت قابل بازی است.

به نظر می‌رسد اولویت Rebirth این است که مطمئن شود بازیکنان می‌توانند زمان بیشتری را با شخصیت‌های در حال گسترش آن بگذرانند و داستان‌های خود را عمیق‌تر کنند. این نیز چیزهای زیادی برای دستکاری خواهد داشت. بخشی از نسخه‌ی نمایشی امروزی من را مجبور کرد که همزمان با Cloud، Barret، Tifa، Aerith و Red XIII سفر کنم. هر پنج شخصیت همیشه روی صفحه ظاهر می‌شدند، اگرچه من فقط می‌توانستم سه شخصیت را به‌عنوان تیم نبرد خود تنظیم کنم در حالی که دو نفر دیگر به سادگی نبردها را از کنار زمین تماشا می‌کردند (کاملاً نمی‌دانم که آیا در بازی آخر اینطور خواهد بود). . این یک تغییر بزرگ نسبت به Remake است که ترکیب‌های مهمانی از پیش تعیین‌شده را از فصل به فصل نشان می‌داد.

غیر قابل پیش بینی ماندن

در حالی که اولین نسخه ی نمایشی بر روی مبارزه متمرکز بود، دومی کاملاً بر روی اکتشاف متمرکز بود. در اینجا، تیم خود را در یک منطقه جهان باز کوچک در خارج از Junon می بیند. قبل از قدم زدن به شهر ماهیگیری، مدتی وقت دارم تا در یک Chocobo پرسه بزنم و چند فعالیت به سبک دنیای باز انجام دهم. آزمایش‌های پراکنده رزمی باعث می‌شود که من سعی کنم در یک زمان محدود، در حین تکمیل یک چک لیست از وظایف در نبرد، مجموعه‌ای از دشمنان را شکست دهم. من می‌توانم جوجه‌های Chocobo را دنبال کنم تا نشانگرهای سفر سریع را کشف کنم و برای سفارشی کردن زره‌های پرنده‌ام، ستون‌هایی به دست بیاورم که می‌توانم با آنها معامله کنم. حتی می‌توانستم مواد زیادی پیدا کنم، که می‌توانم از آن‌ها برای ساخت اقلام و به نوبه خود اهداف خرد کامل برای کمی تجربه استفاده کنم.

این یک محور کامل جهان باز نیست. منطقه ای که من کاوش کردم احتمالاً با برخی از زمینه های گسترده Final Fantasy XVI قابل مقایسه بود، اما از قبل احساس می شود که کارهای بیشتری برای انجام و دیدن در آن فضاها وجود دارد. این باید برای کسانی که با طراحی سطح راهرو مانند Remake مشکل داشتند، به عنوان یک خبر عالی باشد. همانطور که بازی Final Fantasy VII پس از خروج بازیکنان از Midgar باز می شود، Rebirth نیز همینطور است. با توجه به اینکه مناطق نمادینی مانند نعلبکی طلایی در حال بازگشت به اینجا هستند، این خبر بسیار خوبی است.

در حالی که همه این تغییرات هیجان انگیز هستند، من آنها را غافلگیر کننده نمی دانم. Rebirth به نظر می رسد و مانند سلف خود با برخی از لمس های جدید که با بسیاری از همتایان مدرن خود هماهنگ است. چیزی که من تشنه‌تر دیدن آن بودم این است که دنباله آن چقدر مایل به عجیب و غریب شدن است و برخی از عجیب‌ترین قسمت‌های اصلی التقاطی را اقتباس می‌کند. و پایان نسخه نمایشی من به من اطمینان می دهد که Square Enix عقب نشینی نمی کند.

با ورود به شهر کوچکی در جنوب جونون، یکی از افراد محلی بلافاصله از تیم من کمک خواست. او ما را به دریاچه ای می برد که در آنجا یوفی را در یک قایق پیدا می کردیم که توسط باتمزول شکار می شد. این یک باس فایت از بازی اصلی است، اما به طور طبیعی برای معرفی کاراکترهای جدید، مجدداً به متن تبدیل شده است. به نظر می رسد همه امیدها برای یوفی از بین رفته است تا اینکه تولد دوباره سرانجام لحظه عجیبی را به من ارائه داد: دلفینی از آب بیرون می زند تا یک باله کمکی به من بدهد. این یک لحظه خنده دار در سمت چپ است که با اطمینان بخشی از بازی اصلی را حفظ می کند.

نبرد من با Bottomswell مانند هر مبارزه دیگری در Remake هیجان‌انگیز است، همراه با طلسم‌ها و حملات دوربرد در حالی که از گرداب‌های آبکی طفره می‌روم. وقتی آخرین ضربه را به زمین می زنم، وارد صحنه ای مضحک و لذت بخش می شوم که در آن رفیق دلفین من به ابر کمک می کند تا مار آبی عظیم را از بین ببرد. همه چیز با یک عکس جدایی پیکارسک به پایان می رسد در حالی که ابر با دلفین، رنگین کمان بالای سر ژست می گیرد.

این همان لحظه ای است که من را در بازی Final Fantasy VII Rebirth بیش از هر بازی دیگری که بازی کردم می فروشد. مطمئناً، بازدید مجدد از سیستم مبارزات مبتکرانه Remake همیشه خوب است و سیستم دوتایی اضافی حتی شخصیت و تعامل مهمانی بیشتری را برای آن به ارمغان می آورد. محور نیمه باز جهان باز هم لمس خوبی است که مطمئنم دلایل خوبی به من می دهد تا از طراحی جهانی دقیق Square Enix شگفت زده شوم. اما چیزی که من در مورد Remake دوست دارم ماهیت کاملاً غیرقابل پیش بینی آن است. روشی که ایده‌ها را از اصل می‌گیرد، آنها را به افراط‌های جدید می‌رساند یا آنها را زیر و رو می‌کند، چیزی است که آن تجربه را بسیار خاص می‌کند. سکانس دلفین بازسازی شده Rebirth به من اطمینان می دهد که همان انرژی وحشی را به وفور دارد.

در پایان بازی Final Fantasy VII Remake ، یک کارت عنوان، دنباله آن را با نام «سفر ناشناخته» مورد کنایه قرار داد. من می توانم بعد از مدتی بازی متوجه شوم چرا. هنوز احساس می‌کنم حتی 1% از آنچه Rebirth باید ارائه دهد را ندیده‌ام – حتی من از تماشای تریلر اخیر State of Play آن شوکه شدم علیرغم اینکه واقعاً آن را تا آن زمان پخش کرده بودم. من حاضرم آن باله دلفین را بگیرم و بگذارم تا آنجا که می تواند من را به داخل اقیانوس ببرد.

Final Fantasy VII Rebirth در 29 فوریه برای PS5 عرضه می شود.